All Chapters of นิยายชุดหวานรัก: Chapter 261 - Chapter 270

คนถูกกล่าวหาว่าเป็นสมภารหน้าหงิก หันไปมองซ้าย ไอ้พี่วีก็เงยหน้าหัวเราะลั่นอย่างสะใจ หันไปทางขวา พี่ชายไก่วัดที่ถูกเขาจับกินก็หันมาสบตาเขาทั้งยิ้มเยาะ เออ...ก็แค่เอาน้องมาทำเมีย มันผิดตรงไหนเล่า น้องก็น้องคนละสายเลือด อีกอย่างลุงเพชรเต็มใจยกน้องให้เขาเองด้วย และที่สำคัญ เขาไม่ได้ทำน้องป่องทั้งที่ยังเรียนไม่จบเหมือนไอ้กระต่ายน้อยสักหน่อยเพลิงตะวันถอนหายใจหงุดหงิด เมื่อเถียงไม่ออก เขาก็เลิกคุยกับพวกชอบรุม หันไปหาน้องชายที่ตากำลังจะปิดมิปิดแหล่อยู่“สรุปว่ามึงรักจริงหวังแต่ง แต่เพราะน้องน่ารักเลยอดใจไม่ไหวใช่ไหม” สามหนุ่มใหญ่ที่นั่งฟังเพลิงตะวันเค้นคนเมาพากันส่ายหน้า เรื่องชาวบ้านนี่วุ่นวายกับเขาจริงๆ ไอ้เพลิงเอ๊ย!“ผมพยายามอดใจแล้วนะโว้ย! พี่รู้ไหม ตอนแรกผมไม่กล้าทำอะไรหนูจ๋า ผมกลัวน้องตื่นตกใจ กลัวน้องไม่รัก กลัวน้องไม่มาหา ผมต้องอดทนอดกลั้น ผมโคตรทรมานเลย พี่เพลิงเข้าใจใช่ไหม เข้าใจความทรมานของผมใช่ไหม เข้าใจใช่ไหม” กระต่ายน้อยว่าเสียงอ้อแอ้ พร้อมทั้งใช้กำปั้นตบอกตัวเองดังปึ้กๆเพลิงตะวันยื่นมือไปตบบ่าคนเมาเบาๆ“เออ...พี่เข้าใจ”“พี่เป็นพี่ท

“ป๋าคะ ค่อยๆพูดค่อยๆคุยกันค่ะ เกรงใจผู้หลักผู้ใหญ่นะคะ” ป๋าฟ้ามองหน้าเมียแล้วถอนหายใจแรง“กระต่ายมานั่งที่เดิมก่อน รอผู้ใหญ่คุยกันก่อนลูก” แม่กระแตกลัวว่าป๋าฟ้าอารมณ์ร้อนจะยกเท้าถีบหน้าลูกชายเสียก่อนที่จะได้เจรจาอะไร จึงรีบบอกให้ลูกชายถอยออกมาก่อนพ่อเพชรมองคนหวงลูกด้วยสายตาหมั่นไส้เล็กน้อย แต่ก็พอเข้าใจอารมณ์ห่วงหวงลูกอยู่หรอก เพราะขนาดกระติ๊บบรรลุนิติภาวะแล้วตอนที่ท้องกับพบรักก่อนจะแต่งงานกันนั้น เขาก็ยังโกรธจนอยากจะฆ่าลูกเขยทิ้ง แต่นี่หนูจ๋าเพิ่งสิบเก้า ยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ ก็น่าโกรธน่าเคือง น่ากระทืบไอ้กระต่ายน้อยให้ตายคาตีนอยู่หรอก แต่ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ก็ควรต้องให้ความร่วมมือช่วยกันคิดหาทางออก ให้ทุกอย่างมันลงตัวลงเอยด้วยดี ดีกว่าจะตั้งแง่เอะอะมะเทิ่งกันอยู่แบบนี้“ฟ้าอยากให้ทางเรารับผิดชอบอย่างไรว่ามาได้เลยนะ ขออย่างเดียวขออย่าได้ปฏิเสธความรับผิดชอบในครั้งนี้ อาจะไม่สบายใจเลยถ้าฟ้าไม่ยอมรับความรับผิดชอบจากทางเรา”“ผมไม่ต้องการความรับผิดชอบอะไรทั้งนั้นครับคุณอา สิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ก็ปล่อยให้มันผ่านเลยไป แต่ผมจ

กระต่ายน้อยถอนหายใจครุ่นคิด เขาชูแก้วเหล้าไปทางวาโย แล้วดื่มรวดเดียวหมดแก้ว“ถ้ามันเสี่ยงแล้วคุ้มค่าก็เสี่ยงเถอะ นี่อาจจะเป็นเวรกรรมที่นายเคยทำไว้กับใครก็ได้” พบรักพูดเหมือนให้กำลังใจ แต่ใครๆก็รู้ว่านี่มันช่วงพบรักเอาคืนชัดๆเพชรนิลไม่ตอบโต้พบรัก เขามองเหม่อไปไกล ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยอมรับแหละว่า นี่อาจจะเป็นเวรกรรมที่เขาเคยทำไว้กับพบรักก็ได้ ตอนนั้นที่เขารู้ว่า พบรักทำอะไรเกินเลยกับกระติ๊บน้องสาวเขาโดยที่ยังไม่ทันได้แต่งงานกัน เขาตามไปกระทืบพบรักถึงรีสอร์ต และกีดกันต่างๆนานา แต่ในที่สุดแล้วพบรักก็ได้แต่งงานกับกระติ๊บ ได้มาเป็นน้องเขยเขานี่นา เออ...ถ้ามันจะเริ่มต้นด้วยความวุ่นวาย ต้องถูกกระทืบเจ็บตัวเหมือนกัน เขาก็ขอให้มันลงท้าย ด้วยการได้แต่งงานกัน และอยู่กินกันอย่างมีความสุขเหมือนคู่พบรักกับน้องสาวของเขาด้วยเถิด“บางทีมันอาจจะไม่มีอะไรเลวร้ายอย่างที่คิดกันก็ได้ อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้เลย คิดในแง่ดีสิ อย่างน้อยต่ายก็ได้เข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้น ได้อยู่ใกล้ลูกใกล้เมีย ระหว่างนี้ ต่ายก็เร่งทำคะแนน ทำให้ทางนั้นเห็นว่าเรารักจริงหวังแต่ง และดูแลหนูจ๋าได้ พี่เชื่อว่าสักว

“คงไม่เป็นไรหรอก ดูท่าทางแล้วแข็งแรงอยู่ คงออกกำลังกายประจำ ดูๆไปก่อนถ้าพี่เขาไม่ไหวจริงๆค่อยบอกให้มานั่งพัก” เจ้าดินบอกให้น้องๆสบายใจ เพราะพอเจ้าไฟบอกว่าคุณแม่จะจัดการขั้นเด็ดขาด สีหน้าของน้องๆอีกสองคนก็เปลี่ยนไปทันที มีความหวาดกลัวฉาบฉายอยู่บนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด ก็อย่างที่รู้ๆกัน แม้คุณป๋าผู้สั่งการให้พวกเขานั่งเฝ้าพี่เขยทำงานจะเป็นหัวหน้าครอบครัว แต่เหนือคุณป๋าก็ยังมีคุณแม่ที่คอยกำกับดูแล และเป็นใหญ่ที่สุดในบ้านเพชรนิลต้องขุดดินตากแดดตลอดทั้งวัน ขนาดช่วงพักเที่ยงเขายังไม่ได้กลับบ้าน ป๋าฟ้าสั่งให้คนงานเอาข้าวกลางวันมาให้เขาและเหล่าสี่กุมารถึงท้ายไร่ ความหวังว่าจะเห็นหน้าเมียสักแป๊บหนึ่งเพื่อเป็นกำลังใจก่อนจะทำงานต่อภาคบ่ายเป็นอันต้องพับเก็บไปได้เลย จะบ่นมาก จะโวยวาย จะประท้วงก็ไม่กล้า เพราะกลัวว่าหากทำอะไรให้เป็นที่ไม่พอใจของพ่อตาแล้ว ท่านจะไล่เขากลับบ้าน แล้วยกเอาเหตุผลที่เขาทำงานได้ไม่ตลอดรอดฝั่งทั้งวันมาเป็นข้ออ้างได้ว่า งานแค่นี้ยังทำไม่ได้ แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนมาดูแลลูกสาวท่านได้กระทั่งตะวันตกดิน เจ้าสี่กุมารขับซาเล้งพาเขากลับบ้าน เพชรนิลสู้อุตส่าห์รีบอาบน้ำเ

“พี่ใส่ชุดครบแล้วทั้งท่อนบนท่อนล่างครับ ถ้าหนูจ๋าจะกรุณาคนป่วย ก็ช่วยเดินไปหยิบยาที่อยู่บนโต๊ะมาให้พี่กินหน่อยครับ”หนูจ๋าหันกลับไปมองคนบนเตียงช้าๆ เธอหลับตาข้างหนึ่งด้วยแต่พอเห็นว่าเขาสวมชุดครบอย่างที่ว่าจริงๆ เธอจึงถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วสะบัดค้อนวงน้อยๆให้คนขี้แกล้งไปหนึ่งครั้ง ก่อนเดินไปหยิบยาที่โต๊ะพร้อมกับรินน้ำใส่แก้วมาให้เขาเพชรนิลรับยาจากน้องมากิน เขาถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า เขาปวดเมื่อยไปทั้งตัว อาการปวดหัวก็ยังคงอยู่ แต่เพราะมีกำลังใจดี ก็เลยมีแรงฮึดสู้หนูจ๋านำแก้วน้ำไปเก็บ แล้วเดินกลับมาที่เตียง เมื่อเห็นพี่กระต่ายกำลังจะเตรียมตัวลงนอน เธอก็ รีบเดินเข้าไปช่วยประคองเขาให้เอนตัวลงนอนบนเตียง แล้วบริการดึงผ้าห่มมาคลุมให้“พี่กระต่ายนอนพักผ่อนนะคะ พรุ่งนี้หนูจะมาเยี่ยมอีก” หนูจ๋าว่าแล้วเตรียมหมุนตัวจะเดินออกจากบ้านหลังเล็กไป ทว่าข้อมือบางก็ถูกจับไว้เสียก่อน หญิงสาวหันกลับมามองคนที่นอนทำหน้าตาเศร้าสร้อยน่าสงสารบนเตียง“พี่จะรอหนูจ๋ามาเยี่ยมอีกนะครับ” กระต่ายน้อยบอกน้อง แล้วดึงมือน้องมาแนบแก้มที่ร้อนผ่าวเพราะฤทธิ์ไข้“อยากกอด อยากจูบ แต