Naisip ko na mananatiling tahimik ang buhay ko. Pero hindi. Pagkalipas ng tatlong buwan, bumalik ako sa dati kong bahay para kumuha ng ilang mga dokumento, at pagdating ko sa pinto, may biglang bumangga sa anino at kumapit sa akin."Mama! Nakabalik ka rin! Hinanap kita kung saan-saan!"Si Henry iyon.Siya ay panget—payat, wala sa wisyo, na para bang ilang linggo na siyang hindi nakakita ng liwanag ng araw. Ang kanyang mga mata ay nakatutok sa akin, lahat ay desperado at nagsusumamo.Nagulat ako, hinila ko ang sarili ko at tinulak siya pabalik, na blanko ang mukha. "Sigurado akong maling tao ang kausap mo.""Ma, galit ka pa rin ba sa akin?" nauutal niyang sabi, puno ng guilt ang mga mata.Tumalikod na lang ako para buksan ang pinto, hindi ko siya pinansin.Pero humakbang siya sa harapan ko, ayaw gumalaw. Pagkatapos, parang sinusubukan niya ang isang trahedya na soap opera, lumuhod siya, duguan ang mga mata at nakakaawa."Ma, alam kong nagkamaliako! Nabaliw ako at hinayaan kong g
Baca selengkapnya
Masuk
