All Chapters of บุปผากลางใจจอมจักรพรรดิ: Chapter 131 - Chapter 140

ยามนี้กล่าวได้ว่าเปลวเพลิงหลากหลายสีสันอันเกิดจากปราณธาตุไฟประจำตัวของนักปรุงโอสถทุกคนในที่นี้ต่างลุกโชนอยู่โดยรอบเตาหลอมโอสถอย่างร้อนแรงยิ่ง โดยเฉพาะใจกลางนั้นเปลวเพลิงสีแดงทองประกายรุ้งที่แผ่ซ่านกลิ่นอายอหังการกร้าวแกร่งของปราณธาตุระดับต้นกำเนิดออกมา โดยรอบของเปลวเพลิงนั่นต่างรายล้อมไปด้วยสมุนไพรชั้นรองมากกว่าหนึ่งร้อยชนิดที่ลอยวนเวียนทั้งยังถูกแผดเผาโดยรอบด้าน แต่ละจุดล้วนมีความแตกต่างในความร้อนแรงที่ไม่เสมอกัน การจะกระทำเช่นนี้ได้หากไม่มั่นใจในฝีมือของตนแล้ว ก็ต้องเป็นนักปรุงโอสถที่มีจิตวิญญาณละเอียดอ่อนอยู่ไม่น้อย ภายใต้การบัญชาการของหนิงอ้าย แม้สมุนไพรเหล่านี้จะมีการต่อต้านมากเพียงใดก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ทั้งสิ้น“เปลวเพลิงระดับต้นกำเนิดสายนี้คือสุดยอดแห่งเปลวเพลิงที่ดึงเอาศักยภาพสูงสุดของทั้งสองออกมาใช้อย่างสมดุล ความกร้าวแกร่งของเปลวเพลิงแห่งมังกรที่ผสานเข้ากับเปลวเพลิงแห่งชีวิตของเฟยเฟิ่งอย่างลงตัว ได้สรรสร้างเปลวเพลิงปราณธาตุใหม่ให้กำเนิดบนมหาพิภพแห่งนี้แล้ว” หนิงอ้ายเอ่ยออกมาเบา ๆ ราวกับต้องการพูดคุยกับตนเอง แม้ยามนี้เขายังไม่กระจ่างในการลี้ลับของเปลวเพลิงสายนี้ แต่เขาเชื่อว

ร่างของสัตว์อสูรในเตาหลอมโอสถหลังจากได้ถูกเปลวเพลิงเข้าถาโถมโรมรันแผดเผาจึงเริ่มละลายกลายเป็นก้อนพลังงานบริสุทธิ์ประกายแพรวพราวระยิบระยับงดงาม เช่นเดียวกับไขกระดูกและโลหิตที่ถูกรีดเค้นจนไร้ซึ่งมลทินแล้วยามนี้ หนึ่งชั่วยามให้หลังหนิงอ้ายใช้พลังจิตวิญญาณบีบอัดแก้ไขกลุ่มก้อนพลังงานบริสุทธิ์จากร่างของสัตว์อสูรให้หลอมรวมกับแก่นปราณอสูรอย่างไม่รอช้า กลิ่นอายความลึกล้ำพิสดารได้ปะทุสาดซัดไปทั่วทั้งบริเวณ เปลวเพลิงสีแดงทองประกายรุ้งยังคงเร่งแผดเผาเชื่อมประสานไม่หยุดยั้ง“องค์รัชทายาทเฉิงรุ่ยท่านพร้อมแล้วใช่หรือไม่ขอรับ การดูดกลืนโอสถปลุกสายเลือดคงทำให้ท่านรู้สึกเจ็บปวดทรมาน อย่างไรข้าจะช่วยโคจรพลังลมปราณให้ท่านเจ็บปวดน้อยที่สุด...” หนิงอ้ายกล่าวกับชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมกับนำขวดหยกโอสถออกมา“รบกวนปรมจารย์โอสถหนิงอ้ายแล้ว” องค์รัชทายาทหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่น จากนั้นหนิงอ้ายจึงได้ป้อนโอสถปลุกสายเลือดให้กับองค์รัชทายาทเฉิงรุ่ย ไม่นานนักอีกฝ่ายจึงได้เข้าสมาธิสงบจิตใจพร้อมกับโคจรพลังลมปราณในร่างกายเพื่อชักนำฤทธิ์โอสถวิเศษดังกล่าวร่างกายขององค์รัชทายาทพลันกระตุกเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาฉายชัดถึงความเ

แน่นอนว่าแต่ละอาณาจักรทั้งเก้านั้นย่อมมีความเห็นแก่ตัวเป็นของตัวเอง ดังนั้นเส้นชีพจรปราณอัคคีเข้มข้นที่มีแดนลับแห่งนี้เป็นจุดศูนย์กลางนั้นได้ถูกกระจายออกไปโดยรอบ ด้วยเพราะสรรพสิ่งมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตในมหาพิภพย่อมมีกระแสพลังปราณไหลเวียนอยู่ ดังนั้นจึงส่งผลให้ดินแดนบางส่วนที่ไม่ได้รับปราณอัคคีเพลิงสายนี้จึงมีสภาวะแห้งแล้งไม่สมบูรณ์ขุมพลังปราณอันมหาศาลที่อัดแน่นอยู่ทั่วทั้งบริเวณ หนิงอ้ายย่อมไม่อาจชักนำเข้าสู่ร่างกายได้ทั้งหมด ดังนั้นภายใต้ขอบเขตรัศมีการรับรู้จากวิชามหาจักษุสวรรค์อนันตมายา เขาจึงสร้างเส้นสายชีพจรปราณอัคคีสายย่อยไปยังพื้นที่ต่าง ๆ ในเวลาหลังจากนั้นไม่กี่เดือน พื้นที่ดังกล่าวนั้นได้กลับมาฟื้นตัวอุดมสมบูรณ์ดังที่ควรจะเป็น แม้ว่าสิ่งนี้จะส่งผลให้ความเข้มข้นบริสุทธิ์ของเส้นชีพจรปราณสายหลักที่คอยหล่อเลี้ยงอาณาจักรทั้งเก้าเข้มข้นลงเล็กน้อย แต่ว่าด้วยฐานะและเบื้องหลังสนับสนุนที่หนิงอ้ายมี บรรดาองค์ราชันผู้ปกครองอาณาจักรทั้งเก้าไม่อาจกล่าวห้ามหรือเอ่ยวาจาขัดขวางตำหนิการกระทำนี้แต่อย่างใดแน่นอนว่าองค์ราชันผู้ปกครองอาณาจักรสุวรรณอัมพรพันแสงได้กระทำตามที่กล่าวไว้ ตลอดระยะเวลาหลัง

หนิงอ้ายเรียกใช้ทักษะวิญญาณยุทธ์ออกมาเพื่อตั้งรับการโจมตีของผู้อาวุโสตรงหน้า ทว่ากลับไม่ปรากฏสิ่งใดขึ้นทั้งสิ้น ชั่วไปขณะนั้นเขาก็ได้เข้าใจในที่สุด ภายในเขตแดนพื้นที่ของเมืองแห่งการสังหารดูเหมือนว่าความสามารถในการบัญชาการเรียกใช้ทักษะวิญญาณยุทธ์อันเกิดจากการดูดซับกระดูกวิญญาณย่อมไม่อาจเรียกใช้ได้ทั้งสิ้น แม้จะรับรู้ถึงความจริงในข้อนี้แต่ใบหน้าภายใต้หน้ากากนั้นหาได้ปรากฎร่องรอยของความตื่นตระหนกแต่อย่างใดยามนี้เขาเข้าใจแล้วว่า เหตุใดตั้งแต่เริ่มเดินทางมายังสถานที่แห่งนี้ ม่อเหยียนถึงได้เน้นย้ำให้ฝึกฝนวิชาเชิงยุทธ์และอาวุธต่าง ๆ รวมไปถึงรู้จักการควบคุมพลังลมปราณในร่างกายโดยปิดผนึกความสามารถทางทักษะวิญญาณยุทธ์ นั่นคงเป็นเพราะเมืองแห่งการสังหารนี้ได้มีกฎเกณฑ์พิเศษดังกล่าว สิ่งที่ผู้ฝึกตนสามารถกระทำได้นั่นคือการเอาตัวรอดด้วยทักษะฝีมือและวิญญาณยุทธ์ต้นกำเนิดเพียงเท่านั้นเปลวเพลิงสีแดงทองประกายรุ้งได้ปรากฏขึ้นในมือของหนิงอ้ายอีกครั้ง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นกระบี่ผลึกแก้วที่มีเปลวเพลิงหล่อเลี้ยงอยู่ภายใน เพียงตวัดต้านรับกระบี่ของผู้อาวุโสไปเพียงครั้ง เสียงปะทะระเบิดได้ดังขึ้นสะเทือนไปทั้งโถงถ้ำ

สองวันหลังจากครบกำหนดในฐานะของพลเมืองชั่วคราว ยามนี้หนิงอ้ายถือเป็นประชากรของเมืองแห่งการสังหารอย่างเป็นทางการแล้ว ตราบใดที่ไม่อาจเก็บแต้มชัยชนะครบหนึ่งร้อยครั้ง กล่าวว่าชั่วชีวิตไม่อาจหลีกหนีออกจากเมืองนี้ได้ทั้งสิ้น หนิงอ้ายไม่เพียงต้องชนะเท่านั้นในการประลองครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขายังต้องคอยรักษาชีวิตนอกสนามต่อสู้ในทุกวันอีกด้วย ทว่าความเป็นจริงที่ต้องเผชิญนี้หาได้สร้างความหวาดหวั่นหรือความกดดันแต่อย่างใดไม่ความน่าหวาดกลัวที่แท้จริงของสถานที่แห่งนี้ไม่ใช่คู่ประลองที่เป็นศัตรูในสนามประลองสังหาร แต่เป็นการซุ่มโจมตีอย่างต่อเนื่องหลังจากจบการแข่งขันซึ่งเป็นช่วงเวลาที่อ่อนแอที่สุด นี่แสดงให้เห็นว่าทางฝั่งของเฟยหลงสามารถเก็บแต้มได้มากกว่าสี่สิบกว่าครั้งในช่วงเวลาเกือบหนึ่งปีมานี้หาใช่เป็นเรื่องง่ายดายถึงเพียงนั้น แน่นอนว่าจากนี้หนิงอ้ายต้องระมัดระวังและเพิ่มความรอบคอบมากยิ่งขึ้นเช่นกันสามเดือนต่อมาแต้มคะแนนชนะของหนิงอ้ายที่สามารถเก็บสะสมได้เป็นจำนวนสิบแปดครั้งแล้ว แน่นอนว่าจำนวนของผู้ส่งสารท้าประลองรวมไปถึงผู้ลอบโจมตีก็มีจำนวนเพิ่มขึ้นมากเรื่อย ๆ และหลังจากผ่านไปอีกหกเดือนให้หลัง ไอสัง