บททั้งหมดของ Take me Kapitan (SPG): บทที่ 81 - บทที่ 90

Pinagpapawisan ako ng malapot at nanghihina ako ng matapos Akong magsuka. Halos nilabas ko lahat Ang kinain ko kaninang tanghali. Sumandig rin ako sa ibaba ng lababo at mariin Kong pinikit aking mga mata dahil medyo nahihilo din ako.Bakit ba Ang hirap maglihi,pero Masaya ako dahil may anak Akong nag

Ilang araw na kaming narito sa Batangas na regalo sa Amin ng magulang ni Lorie upang magpulot gata kuno sa peke Kong asawa. Pero Wala Akong balak na galawin ito, hindi man lang sumagi sa isipan ko na gawin iyon. Kahit hawakan Ang isang hibla ng buhok niya ay hindi ko magawa. Kung sana Ang totoong

Hinila ko Ang kamay ng binata paakyat ng stage.Alam Kong nagulat Ang ito sa aking ginawa,pero magpapaliwanag na lamang ako pagkatapos nito. Kinuha ko sa emcee Ang microphone,bago Ako nagsalita ay huminga muna ako ng Sobrang lakas din ng kabog ng dibdib ko,hindi ko alam Kong ano Ang susunod na mang

"hey babe!kanina ka pa tahimik simula ng dumating tayo.May masakit ba sayo?"nag-aalalang tanong ng binata sa aking tabi. Huminga muna ako malalim."ayos lang ako.May naalala lamang ako."sagot ko sa kanya. "kamusta Ang check -up mo anak?"tanong ni inay na kararating lang. "maayos Naman po inay,s

Dumiretso ako sa silid ko upang duon ilabas Ang kanina ko pa pinipigilang luha. Halos mapahagulhol ako dahil sa aking mga nalaman.Bakit hindi ko agad nalaman iyon. "ate !ate oliv,bakit ka umiiyak? May masakit ba sayo?"nag-aalalang tanong ng kapatid ko.At agad na lumapit sa akin at hinawakan aking