บททั้งหมดของ เด็กเสี่ย NC-25: บทที่ 51 - บทที่ 60

“คุณพิธานรีบกลับไทยหรือเปล่าครับ?”คำถามภาษาจีนกลางจากคนที่เดินเคียงข้างดังขึ้นในตอนที่ทั้งคู่และคนติดตามอีกหลายคนกำลังเดินออกจากห้องอาหารของโรงแรมหรู พิธานได้ยินคำถามนั้นชัดเจน และเขาฟังภาษาจีนออก รวมถึงฟังออกด้วยว่าอีกฝ่ายมีความหมายแฝงในคำถามนั้นอย่างไร แต่ถึงจะรู้แบบนั้นนักธุรกิจหนุ่มก็ผินหน้ามอง

ร่างสูงใหญ่ก้าวขายาวๆ ออกจากลิฟต์ และหยุดลงหน้าห้องที่พักหลังมาบ่อยยิ่งกว่าที่พักของตัวเอง พิธานยกมือขึ้นกดรหัสหกหลักที่จำได้ขึ้นใจ ก่อนจะดันประตูบานใหญ่ให้เปิดออกแผ่วเบา เขาไม่ได้ตั้งใจทำให้เจ้าของห้องไม่รู้ตัว แต่ถ้าทำให้เธอประหลาดใจได้ มันก็น่าสนุกดีไม่ใช่เหรอ?แต่ภายในห้องที่ปิดไฟจนมืดสนิทก็ทำให

ฟุ่บเตียงนุ่มยุบลงไปเล็กน้อย เมื่อพิธานวางร่างเปลือยขาวผ่องลงเป็นเพราะเขาของขาด หรือเพราะวันนี้ดอกแก้วน่ารังแกกว่าทุกที เขาถึงได้รู้สึกอยากขยี้ร่างนี้ให้แรงๆ ให้สมกับความคิดถึงที่สะสมไว้หลายวันความคิดถึง ที่พิธานรู้ดีว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องเซ็กซ์ แต่เขาไม่คิดจะสนใจ และทำตัวเหมือนว่าไม่ได้มีความรู้ส

ดวงตากวางค่อยๆ เปิดขึ้นเมื่อแสงแดดเริ่มสว่างไล่ ราวกับบอกให้คนขี้เซาตื่นเสียทีนาฬิกาข้างเตียงบอกเวลาสิบโมงเช้า ดอกแก้วตื่นสายที่สุดตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ แต่เมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็ดึกดื่นไม่ใช่แค่นั้น แต่เธอจำได้เลือนลางว่าช่วงเช้ามืด เธอถูกฝ่ามืออุ่นร้อนก่อกวนอีกครั้ง แม้จะง่วง แต่เธอก็ตอบสนอง

คนโปรดของเสี่ย ในยามนี้นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงสีขาวบริสุทธิ์ ดวงตาที่เคยเฉิดฉายเป็นประกายยามตื่น ถูกซุกซ่อนไว้ใต้เปลือกตาสีน้ำนมอย่างมิดชิด ร่างกายขาวผ่องถูกห่อรัดด้วยผ้าห่มผืนหนา เธอขยับกายเล็กน้อย ก่อนจะแน่นิ่งไปเมื่อได้มุมที่ตัวเองรู้สึกว่าสบายที่สุดหึพิธานขยับกายขึ้นยืน เขาปล่อยให้ดอกแก้วนอน