All Chapters of อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย: Chapter 41 - Chapter 44

อ้อนรัก ตอนที่ 41หมูหวานระหว่างที่ฉัน หมอรันและบีกำลังคิดถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเจอก่อนหน้า เด็กผู้หญิงคนที่เราพึ่งช่วยมาก็ฟื้นขึ้น“ค่อยๆลุกนะคะ เป็นไงบ้าง”หมอรันตรงเข้าไปช่วยพยุงเด็กคนนั้นขึ้น เธอปรือตาเล็กน้อยพลางพูดด้วยเสียงแหบพร่า“หนูหิวน้ำค่ะ”“นี่จ๊ะน้ำ”บียื่นน้ำให้เด็กคนนั้นดื่ม หลักจากเธอดื่มเสร็จ เธอก็รีบหันมาพูดกับพวกเราเหมือนพึ่งนึกอะไรออก“พวกพี่ต้องช่วยนะคะ ต้องช่วย”“น้องใจเย็นก่อนนะคะ จะให้พี่ช่วยอะไร”“พวกมัน พวกมันจับเพื่อนหนูไป”ท่าทางน้องเขาตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด แสดงว่าพวกที่เราเห็นต้องคิดทำอะไรที่ชั่วมากแน่ๆ“โอเคจ๊ะ พี่จะช่วยนะแต่เราต้องอธิบายให้พี่เข้าใจกว่านี้นะคะ”“พวกมันจับเด็กผู้หญิงในหมู่บ้านไปแต่หนูแอบหนีออกมาได้”เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฉัน บีและหมอรันต่างมองหน้ากัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้กับตัวเอง“ค้ามนุษย์อย่างนั้นหรอ”“แล้วหนูรู้มั๊ยว่าพวกมันจับคนอื่นไว้ที่ไหน”เด็กผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเล่าต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“พวกมันจับขังไว้ในโกดังร้างที่พี่เจอหนูค่ะ หนูได้ยินว่าพวกมันจะส่งตัวพวกเราวันศุกร์ค่ะ”“วันศุกร์ อย่างนั้นก็

อ้อนรัก ตอนจบ(หมูหวาน)วันนี้เป็นวันสุดท้ายของค่ายแล้ว พรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับกันในช่วงสายการมาออกค่ายครั้งนี้ถือเป็นความทรงจำที่วิเศษมากๆครั้งหนึ่งเลยเพราะฉันได้ทั้งช่วยเหลือเด็กผู้หญิง ได้ช่วยเหลือชาวบ้าน ได้มิตรภาพมากมาย สำคัญที่สุดคือฉันได้รู้จักอีกด้านของภาคินที่ฉันไม่เคยได้รู้จักถึงแม้เขาจะเป็นมาเฟียที่ค่อนข้างนิสัยเลวแต่เขาถือเป็นคนจิตใจดีมากทีเดียวกับคนอื่น ใครจะไปคิดล่ะว่ามาเฟียอย่างภาคินจะยอมเหนื่อย ยอมลำบากเพื่อคนอื่นด้วยตัวเอง (ปกติเห็นเขาใช้แต่ลูกน้อง)โป๊ก“นั่งคิดอะไรลูกหมู เขาไปกันหมดแล้ว”แต่ถึงยังไม่เขาก็ยังเป็นคนรักที่เลวนะคะ ทำไมชอบเขกหัวฉันอยู่เรื่อยเลยนะ เดี๋ยวก็ความจำเสื่อมกันพอดี 😑“เขกบ่อยๆ เดี๋ยวความจำเสื่อมหรอก”“ถ้าเธอความจำเสื่อม ฉันจะผ่าสมองเธอ” >> จะด่าว่าเลวยังน้อยไปเนื่องจากไม่อยากต่อปากต่อคำกับไอมาเฟียนิสัยเลวไปมากกว่านี้ ฉันเลยรีบลุกหนีออกมา“นี่หมูหวานกูถามอะไรหน่อยสิ”“หือ อะไรหรอ”บีเดินเข้ามาถามฉัน ขณะที่ฉันกำลังเก็บของใส่ลัง“คุณภาคินขอมึงเป็นแฟนรึยัง”จึก คำถามจากเพื่อนรักเสมือนหอกปลายแหลมพุ่งแทงเข้าที่กลางอก“ยังอะ”“มึงจะปล่อยไว้แบบนี้ห