All Chapters of อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 21(หมูหวาน)ตอนนี้โต๊ะของสายรหัสฉัน บีและเก้า มานั่งรวมกันแล้วเพื่อเล่นเกมส์“เกมส์ที่เราจะเล่นนะครับคือเกมส์โจ๊กเกอร์ กติกาของเกมส์มีอยู่ว่า ผมจะแจกไพ่ ใครได้คิงให้ยกมือ คุณมีสิทธิ์สั่งให้โจ๊กเกอร์ทำอะไรก็ได้โดยเราจะเฉลยตัวโจ๊กเกอร์หลังสุด”เก้าเป็นคนอธิบาย และรุ่นน้องผู้ชายคนนึงก็พูดขึ้นว่า“ถ้าอย่างนี้ผมก็สั่งให้น้องกระต่ายทำอะไรก็ได้ดิครับ”กระต่ายทำเป็นยิ้มเขินๆ บิดตัวไปมาพลางกระแซะๆมาทางภาคินซึ่งนั่งอยู่ข้างเธอ“เฮ้ยๆ พวกมึงให้เกียรติน้องเขาหน่อย”“เหอะ ผู้ชายนี่โง่หรอวะ ดูไม่ออกว่าอิกระต่ายนั่นแรดดีๆนี่เอง”บีหันมากระซิบกระซาบฉันแต่สายตาฉันยังจับจ้องร่างเล็กที่แกล้งขยับโดนภาคินและเหมือนภาคินจะรู้ เขาหันมามองหน้าฉันก่อนจะลุกมานั่งลงข้างฉันแทน“ตาเขียวปั๊ดเลยนะคะ”ภาคินใช้มือโอบรอบเอวฉันไว้พลางก้มลงกระซิบข้างหู ฉันเลยแอบหยิกเข้าที่เอวเขาด้วยความหมั่นไส้“หยิกเฮียทำไมเนี่ย”“เหอะ ชอบล่ะสิ ปล่อยให้น้องกระต่ายถูไถแบบนั้นหนะ”ภาคินไม่ตอบแต่กลับลุกขึ้นพร้อมดึงฉันให้ลุกตามด้วย ทุกคนในโต๊ะหันมามองเรางงๆโดยเฉพาะ อิน้องกระต่าย เห็นจ้องเขม็งตั้งแต่ภาคินลุกมาหาฉันแล้ว“ขอไปเข้าห้องน

อ้อนรัก 23(หมูหวาน)ยะฮู้ ในที่สุดฉันก็สามารถรอดผ่านมิดเทอมมาได้ ถึงแม้สภาพหลังการผ่านมรสุมการสอบมานั้นจะย่ำแย่ก็ตามTT“แค่สอบเสร็จไม่เห็นต้องยิ้มหน้าบานขนาดนั้นเลย”ภาคินหันมาแขวะ เขาเป็นมนุษย์ที่ไม่มีความรู้สึกรึไงกัน คนสอบเสร็จก็ต้องดีใจสิ“สอบเสร็จนะ หมูหวานจะไปฉลอง เอาให้หัวทิ่มไปเลย เย้^^”มือหนาเอื้อมมาผลักหัวฉันแรงจนทิ่มแทบติดคอนโซนรถด้านหน้า“ทิ่มแบบนี้รึเปล่า”“คินกล้าผลักหมูหวานหรอ”“กล้ากว่านี้อีก จะลองมั้ยละ”ฉันรีบถอยหลังหนีเมื่อใบหน้าเจ้าเล่ห์นั้นค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้หน้าฉัน ขณะที่รถกำลังติดไฟแดงอยู่“ถอยออกไปเลยนะ”“หึหึ ไม่ลองหรอคะ ว่าทำอะไรได้อีก”“มะ...ไม่”กริ๊ง กริ๊งฉันลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเสียงโทรศัพท์ของภาคินดังขึ้น เจ้าตัวจิ๊จ๊ะเล็กน้อยก่อนจะยอมถอยกลับไปเพื่อรับโทรศัพท์“ว่าไงไอไฟว์”“…”“ลำปางหรอวะ กูไม่แน่ใจว่าว่างรึเปล่า”“…”“มึงลองโทรหาไอไทดูว่ามันอยู่ลำปางรึเปล่า”“…”“เออ กูยังไม่แน่ใจ เดี๋ยวบอกอีกทีละกัน”ไม่อยากจะบอกเลยว่าฉันพยายามเงี่ยหูฟังบทสนทนาของภาคินและพี่ไฟว์แบบสุดๆ แค่ได้ยินคำว่าลำปางหูฉันก็ผึ่งแล้วจึก จึก จึกฉันจิ้มแขนแกร่งสองสามทีเ

อ้อนรัก ตอนที่ 25(หมูหวาน)คุณเคยเจอสถานการณ์งอนกันแต่ยังมีเยื่อใยมะ ตอนนี้ ฉันกับภาคินเป็นแบบนั้นแหละเรากำลังเดินอยู่ที่ถนนคนเดินโดยฉันจับนิ้วภาคินเดิน ค่ะ ไม่ผิดหรอก จับนิ้วนี่แหละ ไม่จับมือหรอก งอน ไอมาเฟียใจร้าย“คิน ไอติมกะทิน่ากินจัง”เมื่อเห็นของกิน ฉันเลยรีบปล่อยนิ้วภาคินพุ่งไปยังร้านขายไอติมทันที“คินกินมั้ย”งอนนั่นแหละแต่ถ้าไม่ถามก็ดูกระไรอยู่“ไม่อ่ะ”ภาคินส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะหยิบเงินจ่ายให้แม่ค้า“วันนี้เรามีโปรโมชั่นคู่รักนะคะ”“คือ ฉันกับเขา”ฉันมองแม่ค้ากับภาคินสลับกันอย่างช่างใจ คู่รักอย่างนั้นหรอ ไม่ดีมั้ง“ถ้าถ่ายรูปคู่พร้อมถือไอติมของทางร้าน ได้ไอติมฟรีอีก 1 รูปนะคะ ^_^”“ค่ะ ตกลง เราเป็นคู่รักที่รักกันมาก”แต่ของฟรีย่อมสำคัญกว่าอะทิฐิ >_“อะไรของเธอ”“ถ่ายรูปคู่กันค่ะ ที่รัก”ฉันพูดเสียงหวานหยดย้อยพลางส่งยิ้มให้อีกคน ภาคินทำท่าขนลุกก่อนจะผลักหน้าผากฉัน“พอเลย กินที่ซื้อมาให้หมดเหอะ ไม่ต้องไปหวังของฟรี”“เอ่อ ถ้าไม่สะดวก”แม่ค้าคนนั้นทำท่าจะเข้ามาห้ามเราสองคน ฉันเลยรีบดักคอเธอไว้“สะดวกค่ะ สะดวกมาก คินแค่ถ่ายรูปเองอย่าเรื่องมากได้ปะ”ฉันบอกแม่ค้าก่อนจะหันมาขู่เข็

อ้อนรัก ตอนที่ 27“คิน ทำไมตามตัวหมูหวานมีรอยแดงเต็มไปหมดแบบนี้ เมื่อคืนคินทำอะไรห๊ะ!?”คนตัวเล็กถามขึ้น ขณะที่เธอกำลังส่องกระจกอยู่ในห้องน้ำ“เธอแพ้อะไรเองรึเปล่า จุ๊บ”ภาคินเดินเข้ามาสวมกอดเธอจากด้านหลัง จุ๊บไหล่เนียนเบาๆ“หรอ ปกติหมูหวานไม่เคยแพ้อะไรนะ”“บอกแล้วเมื่อวานอย่ากินไวน์เยอะ”“เออ อาจจะเป็นเพราะไวน์ ช่างเถอะ คินรีบอาบน้ำได้แล้ว วันนี้พี่ธามบอกจะพาไปเที่ยวน้ำตก”มือหนาบีบจมูกโด่งของคนตรงหน้าด้วยความหมั่นไส้กับหน้าระรื่นของเธอ“สนิทไปทั่วเลยนะ”“เจ็บนะ รีบอาบเลย”หมูหวานขืนตัวออกจากอ้อมกอดแกร่งก่อนจะปิดประตูห้องน้ำเพื่อเป็นการบอกกลายๆว่าให้คนด้านในอาบน้ำได้แล้วในช่วงสายๆของวัน ธามพาหมูหวานมาน้ำตกตามสัญญาแต่ถึงน้ำตกแรกได้ไม่นาน เขาก็ดันมีงานด่วนเข้ามา“พี่ขอโทษด้วยจริงๆพี่มีงานด่วน น้องหมูหวานไปกับไอคินนะ”“ไม่เป็นไรค่ะพี่ธาม เดี๋ยวหมูหวานไปอีกทีกับคินก็ได้”“ใครจะไปกับเธอ”ภาคินคินผลักหัวคนตัวเล็กเบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังรับแผนที่จากธามมาเปิดดู“มึงเดินตามแผนที่ไปเลยนะไอคิน ไม่เกิน 3 กิโล เดี๋ยวกูทิ้งรถไว้ให้”“อืม ขอบใจมึง”“เย้ ไปกันเถอะคิน อยากเห็นรุ้งกินน้ำที่น้ำตกอ่

อ้อนรัก ตอนที่ 29(หมูหวาน)“ห๊ะ!! แม่ภาคิน”ฉันเผลอตะโกนใส่เก้าเสียงดัง เก้าพยักหน้าแทนคำตอบ นั่นเป็นการตอกย้ำความบรรลัยได้เป็นอย่างดีอะไรวะเนี่ย เมื่อเช้าเจ็บช้ำเพราะลูก ตอนบ่ายยังต้องมาเจอแม่อีกหรอเนี่ย“ใช่ ฉัน มาดามนารา แม่ภาคิน”“อ่า สวัสดีค่ะ”“แล้วยัยตัวเล็กนี่ใคร แฟนนายหรอเก้า”“อ่า เอ่อ”เก้ามองหน้าฉันสลับกับหน้าแม่ภาคินด้วยสีหน้าลำบากใจ“หรือว่า...”มาดามหันมองฉันอย่างจับผิด“เธอคือเด็กที่ลูกชายฉันหลง”0_0 โอ้ว ทำไมบรรยากาศมันน่าขนลุกขนาดนี้ฉันก้มหน้างุดๆ ไม่รู้ว่าควรตอบอะไรออกไปดีปัง!!!“ฉันถามว่าเธอเป็นเมียลูกชายฉันใช่มั๊ย!”มาดามนารา แม่ของภาคิน ทุบโต๊ะเสียงดังจนฉันเป็นห่วงว่าเพชรที่นิ้วเธอจะหลุดกระเด็นออกจากแหวน“ผมว่ามาดามใจเย็นก่อนนะครับ”“ฉันพูดกับเธอหรอเก้า”เหมือนกันมาก มาดามและภาคินเหมือนถอดแบบกันมาเป๊ะๆเลย“เธอจะตอบฉันได้รึยัง”“เอ่อ ถ้าตามทฤษฎีแล้วไม่ใช่ค่ะเพราะเรายังไม่ได้แต่งงานกัน”ฉันตอบออกไปตามความจริงพลางส่งยิ้มที่คิดว่าจริงใจที่สุดให้“แล้วเธอได้เสียเป็นคู่ผัวตัวเมียกันรึยังล่ะ”“อะ...เอ่อ”“ยังจะมาอ้ำอึ้งอีก พวกเธอได้กันรึยังห๊ะ!!!”“ได้ค่ะ ได้แล้วค่ะ