All Chapters of อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

อ้อนรัก 32เช้าอีกวันบรรยากาศบนโต๊ะอาหาร“เสียดาย ฉันมีธุระต้องกลับไปเยอรมันด่วน ไม่อย่างนั้น ฉันคงอยู่กับเธอได้นานกว่านี้”มาดามนาราพูดขึ้นพลางส่งยิ้มที่ยากจะคาดเดาให้หมูหวานหมูหวานจึงได้แค่ยิ้มเจื่อนๆกลับไปเท่านั้น“แม่กลับไปหนะดีแล้ว”ภาคินพูดขึ้นอีกคน“แกนี่มัน เออนี่หมูหวาน ฉันอยากจะเตือนอะไรเธอหน่อย”“คะ?”“ภาคินมันไม่ใช่คนดี ฉันว่าเธอควรพิจารณาไตร่ตรองให้ดีก่อนที่...”มือหนารีบเอื้อมมาปิดหูเมียตัวเอง“อะไรเนี่ยแม่ เธออย่าไปฟังนะลูกหมู”หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ ภาคินและหมูหวานก็เดินทางกลับเข้ากรุงเทพ“สินลดแอร์ให้หน่อยได้มั๊ย”“ได้ครับคุณหมูหวาน”“ห้ามลด กูร้อน”หมูหวานตวัดสายตามองคนด้านข้างแทบทันทีแต่เขากลับยักไหล่แล้วพูดหน้าตาเฉย“หนาวก็มานั่งใกล้ฉันสิ”คนตัวเล็กขยับออกห่างอีกคนมากกว่าเดิมจนตัวเธอแทบจะรวมร่างกับประตูรถอยู่แล้ว“หึ ดี ทนให้ได้ตลอดนะคะ ไอสินเร่งแอร์อีก”“แต่ผมเกรงว่า”“กูสั่ง”ลูกน้องคนสนิทรีบพยักหน้าและทำตามคำสั่งเจ้านายแทบทันทีภาคินหันไปยิ้มมุมปากใส่คนตัวเล็กด้านข้าง เขารู้ดีว่าหมูหวานขี้หนาวขนาดไหน รับรองเธอนั่งอยู่แบบนั้นได้ไม่เกิน 10 นาทีหรอกขยับ ขยับผ่

อ้อนรัก 34(หมูหวาน)บ้าจริง ดูตามเนื้อตัวฉันสิเต็มไปด้วยรอยแดงแทบจะไม่มีที่ว่างเลยภาคิน แมร่ง เป็นมาเฟียที่หื่นกามที่สุดเลย-_-‘ฉันหยิบเสื้อส่ายกล้ามกับกางเกงขาสั้นง่ายๆมาใส่ก่อนจะเดินจากห้องนอน“ทำไมเดินแบบนั้นล่ะคะ”ฉันตวัดสายตามองเจ้าของคำถามด้วยความเคียดแค้น ยังจะกล้ามาถามอีกว่า ฉันเดินแบบนี้เพราะใคร“มานั่งนี่มา”ภาคินตบเบาะด้านข้างเป็นสัญญาณให้ฉันเดินไปนั่งลงข้างเขา ฉันเลยจำใจต้องเดินไปนั่งหมับทันทีที่นั่งลงเขาก็ยกตัวฉันขึ้นไปนั่งบนตักพลางเอาคางเกยหัวฉันไว้“ไม่ต้องมาเกาะเลย”“ถ้าลูกหมูไม่อยากให้คินเลว ลูกหมูก็อย่าขัดคำสั่งคินนะ”“เหอะ บ้าอำนาจ”“นี่เตือนดีๆแล้วนะคะ ถ้ายังไม่ฟังกันอีก เราได้เห็นดีกันแน่”“แต่งานที่หมูหวานรับ แค่ไปยืนเปิดงานเองนะ ชุดก็ไม่ได้โป๊ด้วย”แขนแกร่งรัดเอวฉันแน่นกว่าเดิม เขากระซิบข้างหูฉันด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก“ถ้าเธอยังดื้อจะทำ ก็อย่ามาโทษฉันทีหลังแล้วกัน”กริ๊ง กริ๊งภาคินเอื้ิอมมือไปกดรับโทรศัพท์แต่มือก็ยังกอดเอวฉันไว้แน่น“เออ ว่าไง”“ของที่นายสั่งได้แล้วครับ”“อืม เดี๋ยวลงไปเอา”เขาพูดจบก็อุ้มฉันลงจากตักแล้วก็ยืนขึ้นเต็มความสูง“จะไปไหนหรอ”“ล

อ้อนรัก ตอนที่ 36มาเฟียตื่นมาในชุดเดิมของเมื่อวาน เขาค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงในห้องรับแขกเรื่องเมื่อคืนทำให้เขาไม่ได้กลับไปนอนห้องตัวเองเพราะกลัวตัวเองยังคุมอารมณ์ไม่ได้ยิ่งคิดถึงน้ำตาของลูกหมูตัวเล็ก เขายิ่งรู้สึกโกรธตัวเองแต่ครั้งนี้ถ้าเขาใจดีอีก เด็กมันก็ไม่มีทางเชื่อฟังเขาหรอก“นายครับ วันนี้มีประชุมตอนเก้าโมงนะครับ”“อืม”ภาคินตอบรับลูกน้องเบาๆ สายตาเหลือบไปยังห้องนอนตัวเองและร่างกายก็ไวกว่าสมองเพราะตอนนี้เขาเปิดประตูห้องเข้ามายืนอยู่ข้างเตียงแล้ว“ขอโทษ”ถ้อยคำขอโทษเบาหวิวราวกับลมพัดเอ่ยบอกคนตัวเล็กบนเตียงที่นอนขดตัวอยู่ในผ้าห่ม ดวงตาบวมเป่งบ่งบอกว่าผ่านการร้องมาทั้งคืนจุ๊บภาคินจุ๊บหน้าผากมนเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป“หาอะไรมาให้หมูหวานกินด้วย”“ครับนาย”หลังจากประชุมเสร็จ ภาคินเดินเข้ามาทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานพลางใช้มือนวดขมับตัวเองเบาๆสายตาคมเหลือบไปเห็นหน้าจอโทรศัพท์ตัวเอง เขาเลยหยิบมันขึ้นมาดู นั่งมองรูปหน้าจอซึ่งเป็นรูปลูกหมูตัวเล็กอย่างเหม่อลอย“นายครับ คุณหมูหวานไม่ยอมทานอะไรเลยครับ”ภาคินเงยหน้ามองลูกน้องที่พึ่งเข้ามารายงาน พลางคว่ำหน้าโทรศัพท์ลง“ปล่อยไว้ เดี๋ยวหิ

อ้อนรัก ตอนที่ 38ผ่านไปสองอาทิตย์ในช่วงพักเที่ยง บี เก้าและหมูหวานพากันลงมาทานข้าวที่โรงอาหาร ซึ่งระหว่างกำลังทานข้าวกันบีก็ชวนเพื่อนไปเที่ยวกับค่ายของดาวเดือน“ดอยปุยหรอ 0_0”“มึงไม่อยากไปหรอหมูหวาน”“อยากสิ อยากไปมาก เย้”หมูหวานดีใจ กระโดดกอดคอเพื่อนตัวเองซึ่งเป็นคนคิดทริปครั้งนี้หน้าหนาวแบบนี้ต้องไปเที่ยวดอย ชมธรรมชาติแบบนี้สิ >__>> แปลกใจ“อืม ไปสิคินไปด้ว

อ้อนรัก 40เชียงใหม่ฉันเดินลงจากรถไฟมาด้วยสภาพสดชื่น ชื่นบาน การนอนบนรถไฟไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะถึงแม้จะมีไอมาเฟียเจ้าเล่ห์เกาะอยู่ตลอดทั้งคืนก็ตาม“เดินสบายเลยนะ”ภาคินเดินลงตามมาพร้อมกระเป๋าเดินทางสองใบ ใบเล็กหนึ่งใบ ใบใหญ่หนึ่งใบนั่นคือของฉันเอง >__““เหอะ”“หมูหวาน เขาบอกมีสวนสตอเบอรี่ฝั่งนู้นไปดูกันมะ”บีวิ่งเข้ามาหาฉัน ชวนด้วยหน้าตาตื่นเต้น ฉันเลยเหลือบไปมองภาคินเล็กน้อย“อืม แล้วอย่าไปเล่นอะไรแปลกๆล่ะ”ฟอด ฟอดฉันกระโดดหอมแก้มภาคินด้วยความลืมตัวก่อนจะวิ่งออกมาพร้อมบีสวนสตอเบอรี่ฉันและบีพากันชื่นชม เก็บผลสตอเบอรี่สีสวย ไม่อยากจะบอกเลยว่าฟินมาก อากาศเย็นๆกับการเก็บสตอเบอ