All Chapters of One Night Stand With My Boyfriend's Twin : Chapter 21 - Chapter 30

[Read at your own risk! This chapter contains mature content, a bed scene that might not be suitable for young readers. You have been warned! Again, ang kabanatang ito ay hindi angkop para sa mga batang magbabasa o sa mga taong hindi bukas ang isipan para sa mga ganitong senaryo. Kung maselan ka, huwag mong ituloy ang kabanatang ito. Pero dahil matigas ang iyong ulo, binasa mo pa rin. Sige, kasi, ika nga nila, pag may warning, mas exciting!] 3rd Person's Point Of View Pakiramdam niya kasi ay gusto niya pang halikan ito, he suddenly craved for more. Wanting to kiss her, devour her lips, and claim them like there's no tomorrow. Kaya nasundan muli ang paghalik ni Hudson kay Amari. Muli niyang inatake ang labi nito at mariing hinalikan ang dalaga na agad namang tumugon. Noong una ay nagdadalawang-isip pa siya na magtugon rito. Natigilan rin siya, saglit na pumasok sa isip niya ang imahe ng mukha ng kanyang nobyo na si Harper. Pero dahil sa tindi at lalim ng halik ni Hudson, nadala si

3rd Person's Point Of View Hindi mapakali si Amari, pero sa hindi maipaliwanag na dahilan, biglang nakaramdam siya ng pagkailang kay Harper na hindi niya mawari kung bakit. Dahil ba ito sa nangyari sa kanila kagabi? At si Hudson ang iniisip niyang kasama niya at ang nakasama niyang gumawa ng milagro? Walang imik si Amari na napaupo sa upuan na katapat lang ng kinauupuan ni Harper. Inikot niya ang kanyang paningin; hindi niya alam na may sarili rin palang kusina itong naging kwarto niya. Hindi rin maitago ang pagkamangha sa kanyang mga mata, sobrang linis kasi ng kusina at meron lang itong maliit na mesa na pang dalawang tao. Hindi masakit sa mata ang kulay ng pintura sa kusina, sa totoo lang, maaliwalas ito at nagdudulot ng magaan na vibes sa pakiramdam. Pakiramdam niya tuloy ay isa na itong apartment na animoy may nakatira talaga dahil halos lahat ng gamit pang bahay andito na. Kompleto ang lahat ng pangluto at kinakailangan niya, may stock rin ng pagkain at bigas. Kung hindi ni

Amari's Point Of View “You're really pregnant, Amari. And there's no need to deny or lie to me... now tell me, sino ang ama niyáng pinagbubutis mo?”Sa naging tanong ni Harper, hindi ako agad nakasagot. Pakiramdam ko kasi ay nanuyo ang aking lalamunan, umurong rin ang aking dila, kaya walang salitang namutawi sa aking labi. Ramdam ko ang panggigilid ng aking luha, at nang napaangat ako ng tingin kay Harper na ngayon ay nakatayo sa aking harap habang nakapamewang. Hindi ko mabakasang kahit na anong emosyon sa mga mata nito na nakatingin sa akin. Kaya agad kong iniwas ang tingin sa kanya, at sa ginawa kong iyon ay rinig ko pa ang malalim niyang pagpakawala ng buntong-hininga.Sinubukan kong kumuha ng lakas mula sa pagbuntong-hininga ng malalim upang magsalita, pero kahit makailang ulit akong subukan, wala parin akong lakas ng loob na magsalita upang sagutin ang tanong niya. Pakiramdam ko ay napipi ako sa mga sandaling iyon. Gusto ko man aminin sa kanya ang totoo, nagdalawang-isip ako

Amari's Point of View Kasama ko si Harper na lumabas ng kotse. Sabay kaming naglakad, at nang nasa tapat na kami ng pinto ay siya na rin mismo ang kumatok. At nang bumukas ang pinto ay ang mukha ni Camille, ang aking kaibigan, ang bumungad sa amin. Nakabusangot ang kanyang mukha nang makita si Harper. Pero nang mapadako ang tingin nito sa akin, nanlaki ang mga mata niya. Saka siya nagulat at napatingin sa akin. Inirapan ko na lang siya dahil sa naging reaksyon niya. Masyado kasing OA, gulat na gulat na akala mo ay isang dekada kaming hindi nagkita. “Hinda mo ba kami papasokin na bruha ka?” Sa sinabi ko ay agad siyang napanguso saka nagbigay-daan sa amin ni Harper upang makapasok sa loob. Diretso akong pumasok at hindi na siya nilingon at umupo sa di-kawayan na sofa. Napasandal ako roon. At kasabay ng pagsandal ko noon ay siya ring pagsalita ni Camille. “Kaloka ka, gurl. Uuwi ka pala ngayon, wala ka man lang pasabi? Or kahit text lang para at least alam ko, hindi ba?”

Harper's Point Of View I looked at Amari's face, and I couldn't help but smile secretly. She's really beautiful; she was indeed a good catch. Mula sa kanyang hugis pusong mukha, her pinkish lips na tila ba'y nang-aakit ng halik. Ang kanyang hindi kahabaan na pilikmata, at ilong na nasa tamang tangos lang. She looks exactly like Adriana Lim in her 20s, with her fierce look. Everything about her is beautiful that I couldn't even take my eyes off her. Ngunit mabilis rin na nawala ang paghanga ko sa kanya nang magsalita siya. “Pero Harper, alam natin pareho ang totoo. Ayaw kong magsinungaling sa kanya.” Kinuyom ko ang aking kamao at napa-igting ang panga dahil sa narinig. Damn! Hearing those words didn't sound good to me. Gusto ko tuloy itapon lahat ng gamit na andito sa loob ng kwarto... but I couldn't. I'm mad! I really am. Pero kailangan kong pigilan ang galit na nararamdaman ko. Kaya naman napabuga ako ng hangin upang pakalmahin ang sarili, and when I felt like I was calm, I reac