All Chapters of บทพิสูจน์รักวิศวะเพลย์บอย: Chapter 11 - Chapter 20

แม็กนัสได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดหน้าบ้านคิดว่าขมิ้นคงนั่งแท็กซี่กลับแต่พอเดินมาถึงกลับกลายเป็นคนที่เขาไม่อยากเจอ “แม็กนัสเชอรี่มีเรื่องจะบอกคุณ” “ใครอนุญาตให้เธอมาเหยียบบ้านฉัน” เขาไม่เตือนหลายครั้งแล้วและเป็นกฎเหล็กสำคัญห้ามเข้ามาวุ่นวายกับครอบครัวของเขาเด็ดขาด “ฮึก ฮือ เชอรี่มีเรื่องจะบอกแม็กนัส” “ถ้ามันไม่สำคัญจะโยนเธอออกไป” แม็กนัสยืนรอฟังว่าเชอรี่จะพูดอะไร มัวแต่ร้องไห้ไม่ยอมพูดจนป้าสายบอกให้เขาพาเพื่อนเข้าไปนั่งในห้องโถงก่อน “เชอรี่ท้องค่ะ” “แล้วมาบอกฉันทำไม!” ท้องก็ไปบอกพ่อของลูกสิมาเกี่ยวอะไรกับเขา แม็กนัสเริ่มหงุดหงิดและเข้าใจจุดประสงค์ของเชอรี่ “แม็กนัสเชอรี่ท้องกับคุณ” “เหรอ วันนั้นบอกพาเพื่อนไปหาหมอที่แท้เธอเองที่ท้อง ว่าแต่พ่อเด็กมันไม่รับเหรอถึงมาหาฉัน” เขามองเกมออกและไม่ต้องใจด้วย เจอแต่ในละครหลังข่าวไม่คิดว่าผู้หญิงสิ้นคิดจะมาไม้นี้ “แม็กนัสเชอรี่มีคุณคนเดียว แม็กนัสต้งอรับผิดชอบเชอรี่นะ” “กี่เดือนแล้ว” “2 เดือน” เชอรี่กระอักกระอ่วนความจริงเธอท้องได้เกือ

แม็กนัสเข้าเรียนช่วงบ่ายพร้อมกับกลิ่นเหล้าที่ลอยออกมาจากตัว จนเพื่อนต้องหันไปมอง กองทัพแปลกใจว่าแม็กนัสเป็นอะไร “มึงอกหัก?” “เปล่า” “แล้วนั่งแดกเหล้าตั้งแต่เช้า” อาการมันแปลกๆ เหมือนไต้ฝุ่นตอนนั้นที่มันอกหัก แม็กนัสอาการไม่ต่างกันเท่าไร “ฝากลาด้วย” “จะไปไหนไม่เรียนเหรอวะ” “…” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก แม็กนัสแอบมาตามเฝ้าขมิ้น เมื่อหญิงสาวเรียนเสร็จขึ้นรถไปร้องกับวาโย เขาสแอบตามไปเงียบๆ แต่อารมณ์ของเขาร้อนระอุเพราะกลัวจะเป็นอย่างที่เขาคิด แต่มันเป็นไปตามคาดทั้งสองขับรถเข้ามาจอดในคอนโดแห่งหนึ่ง แล้วขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกันจนไปหยุดที่ชั้นสามสิบ แม็กนัสยืนมองด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย “ผู้หญิงร่านเพิ่งเอากันไปหยกๆ วันนี้ควงผู้ชายคนอื่นขึ้นห้อง” เขารีบตามไปและตัดสินใจเคาะประตูเสียงดัง เมื่อเห็นว่าทั้งสองหายเข้าไปด้วยกันเกือบยี่สิบนาที . ก๊อก ก๊อก ก๊อก ปัง ปัง “เดี๋ยวเราไปเปิดเองขมิ้นเช็ดพื้นไปเลย” วาโยถอดเสื้อออกเพราะเปียกน้ำ เขาเสยผมลวกๆ จนมันยุ่งเหญิงไปหมดมือหนา

แม็กนัสแข่งรอบสุดท้ายเสร็จเสียงโห่ร้องดังก้องไปทั่งสนาม เพราะเขาเป็นคนชนะในการแข่งครั้งนี้ชายหนุ่มเดินมุ่งหน้ามาหาขมิ้น แต่ต้องหุบยิ้มลงเมื่อมีผู้หญิงเดินมาตัดหน้าเขาพอดี “แม็กนัสยังเก่งเหมือนเดินเลย” อันดารอจังหวะนี้มานานเธอไม่สนใจว่าเขาจะมีแฟนใหม่ไปแล้วหรือไม่ แต่เธอจะเอาเขากลับมาให้ได้ “...” “อันดาอยากคุยกับแม็กนัสเราไม่ได้ติดต่อกันเลย” ตั้งแต่เลิกกันไปแม็กนัสตัดขาดการติดต่อจากเธอทุกช่องทาง พอความรักครั้งนั้นไปไม่รอดเธออยากกลับมาขอคืนดีกับเขา “กลับมาทำไม” ทิ้งเขาไปแล้วตอนนี้อยากกลับมา สายตาของเขาสะท้อนความเจ็บปวดแค่แวบเดียว และปรับให้มันเป็นปกติ อันดาเข้ามาเกาะแขนแม็กนัสไว้เอาหน้าอกถูไถต้นแขนของเขาเบาๆ โดยไม่เกรงใจสาวที่เขาพามาด้วย อันดาพยายามแสดงตัวว่าเธอนั้นสำคัญแค่ไหน ที่น่าเจ็บใจไปกว่านั้นคือแม็กนัสไม่ยอมผลักหญิงสาวออก ขมิ้นมองภาพนั้นด้วยความเจ็บปวดตกลงเป็นแฟนกันไม่กี่วัน ดูเหมือนว่าความรักจะไปไม่รอด “พี่แม็กนัส” ขมิ้นเรียกเขาเบาๆ เผื่อว่าเขาจะได้สติ “แม็กนัสเราไปหาที่คุยกันเงียบๆ ดีกว่านะ

“อื้อพี่แม็กนัสยังจะมาหื่นอีก” เขารังแกเธอตั้งแต่หัวค่ำยังไม่อิ่มอีกเหรอ คืนนี้เธอเพลียมากจนเปิดเปลือกตาไม่ได้ปากได้แต่บ่นแม็กนัส “ใครใช้ให้น่ากิน” เขาต้องหงุดหงิดเพราะมีเสียงข้อความเข้า ใครมันส่งข้อความมาตอนนี้เที่ยงคืนแล้วที่แรกเขาไม่ยอมเปิดดู แต่โทรศัพท์ยังคงส่งเสียงแจ้งเตือนมาเรื่อยๆ จนเขารำคาญ (Anda : แม็กนัสคะอันดาปวดท้องมากเลยค่ะ ไม่รู้จะไปบอกใคร) เขาอ่านข้อความที่อันดาส่งมาเขารู้ว่าพ่อแม่ของอันดาย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นกันหมดแล้ว เขาชั่งใจอยู่สักพักแล้วมองหน้าขมิ้น “มีอะไรเหรอคะ” “ไอ้ไต้ฝุ่นมันป่วยพี่จะออกไปดูมันสักหน่อยเมียมันไม่อยู่นะ” แม็กนัสเลือกที่จะโกหกแล้วรีบไปแต่งตัวแล้วหันหลังจากไปทันทีโดยไม่ลังเล ขมิ้นแปลกใจแต่เธอไว้ใจแม็กนัสจึงไม่คิดอะไรแต่มีระแวงอยู่บ้างเพราะเขาเริ่มแปลกไป เธออาจจะคิดไปเองหญิงสาวทิ้งตัวลงนอนแต่ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ จึงนอนไถฟีดไปเรื่อยๆ “เอ๊ะ แล้วทำไมถึง” เธอเห็นไต้ฝุ่นโพสต์รูปคู่กับแฟนสาวเหมือนทั้งคู่ไปเที่ยวทะเล เพราะเห็นเช็คอินในโพสต์เมื่อห้าชั่วโมงที่แล้ว พวกเข

“รักใครมารักไปรักไอ้แม็กนัส” เขากับมันนิสัยไม่ต่างกันเท่าไรเขามันโจ่งแจ้ง ส่วนมันนั้นแรดเงียบอย่างนั้นคงไม่เคยเป็นเพื่อนกัน “คนไม่เคยรักใครแบบนายจะเข้าใจอะไร” “ก่อนจะรักคนอื่นคนเราต้องรักตัวเองก่อนป่ะ เกิดมาคนเดียวจะกลัวอะไรกับแค่อกหัก” เพราะเขาไม่เคยรู้จักความรัก มีแต่ความอยากเอาชนะมากกว่าชีวิตเลยไม่ต้องคิดอะไรมาก “ฉันควรรักตัวเองสิ” ที่ผ่านมาเธอเข้มแข็งมาตลอดและทำมันได้ดี แต่พอลองรักใครสักคนทำไมมันถึงเจ็บตรงหัวใจเหมือนมีคนเอามีดมากรีดตรงนี้ “เธอคิดว่ามันจะมาตามไหม” “…” ดูจากแววตาที่เขามองมาที่เธอ ขมิ้นยอมรับความจริงว่าตั้งนี้ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนไม่เหมือนเดินอีกต่อไป Rrrrrrrr “เธอกินข้าวไปก่อนฉันรับโทรศัพท์แป๊บ” ตายยากตายเย็นคนที่บ้านโทรมาอะไรดึกดื่นขนาดนี้ “มีอะไร!” “มีผู้ชายบุกมาที่บ้านมาตามหาคนครับ” “มึงบอกมันให้มันมาหากูที่คอนโด ซ้อมมันก่อนเอาแค่ให้เจ็บตัวพอไม่ถึงตาย” “ครับ” ไดชิสนุกกับการปั่นประสาทแม็กนัสมันกล้าไปหาเขาถึงที่บ้าน แถมยังไปคนเดียว