บททั้งหมดของ My Savior Billionaire: บทที่ 41 - บทที่ 50

"Nasa'n si Andrew? Sabi ko na ba. Hindi ka naman sana magda-drama kung walang nangyayari sa inyo." "Nagpaalam siya sa akin na aalis muna siya. He asked for space. But... I gave it to him. Hinayaan ko siya, Viv. I let my man go." Ramdam ko 'yong sakit na dinaramdam niya. But I could only caress his back, na baka tatahan na siya."Mabait naman si Andrew. Hindi niya magagawang iwan ka nang walang dahilan. Besides, klaro naman na space lang ang hinihingi niya. You gave it to him, and I know it is not easy for him." Kapag space lang, hindi ibig sabihin noon ay tapos na ang kayo. Sometimes, we need to understand the words or phrases to avoid misunderstanding. Namamaos na ang boses niya. "Kaya kailangan kita. Ikaw lang kasi 'yong meron ako. 'Yong pinapakinggan ako kapag nagpapaliwanag ako." Kumawala siya sa akin at dahan-dahang pinunasan ang mga luha niya. "Tatlong araw akong umiyak sa Sunset Park, nagbabakasakaling makita kita roon. Pero wala ka. But I understand you. May asawa ka na, e

Wala namang nangyari sa 'min ni Logan. We aren't fighting either. But he didn't talked to me. Hindi niya ako tinutugunan sa mga chats ko. I understand his busy days, but I can't bear waiting his text or update. Miski ang Crescent studio, wala pang updates. It's been two days. I tried to dialed his number, but it is always busy. I swear, hindi kami ng-away o nagkasagutan. It's just... it's just both of us has role to play. Pero ni update wala? I filled his messenger with my chats, just to inform him that I am doing okay. At kinukumusta ko rin siya, kung okay lang ba siya, nakakain ba siya ng maayos, bakit hindi siya umuuwi, at kung ano ang ginagawa niya. Above all, hindi ko alam kung nasa'n siya. Kaya matapos 'yong isang araw kong natulala sa opisina, dinaaanan ko ang building kung saan siya nagtrabaho. Ngunit inabutan na lang ako ng dapit-hapon, hindi siya lumabas. It means...wala siya ro'n. "Vivianne! I've been calling for you!" Sigaw ni Kristine sa akin no'ng makalabas siya sa t

"Vivianne..." That baritone voice. Alam kong si Logan ito. Gusto ko siyang itulak. Ayaw kong marinig na kinakampihan niya ako."Don't come closer to me, Logan.""You're my wife. Gagawin ko 'yon. Even if they hate you, I will still run to you. Ikaw ang asawa ko."I sighed, massaging my temple. "Kailangan bang ako na mismo ang magsabi na hindi ako belong sa bahay mo? O kaya'y hindi ako karapat-dapat sa buhay mo?"Nagulat pa siya sa sinabi ko. His jaw dropped and eyes widened, yet he managed to come closer to me."Hindi, Vivianne. Alam mong mahal kita, hindi ba?" Umiling-iling siya at niyakap ako. Ngunit agad rin akong kumawala sa kaniya.Tumayo ako at naglakad palayo sa kaniya. Hindi ko alam kung hanggang saan mananatili ang sakit na dinadala ko. Hindi ko alam kung hanggang kailan titigil ang pag-agos ng aking mga luha.Mahal ko si Logan. I wanted to shoo him not because I hate his family, but because I don't want him to hate me... just like how they hated me."Wifey!" Napahinto ako nan

"You're so... hot, wifey." Mabilis siyang huminga habang nakatingin sa kisame. Ngunit agad niyang ibinaling ang titig niya sa akin. "Ang hirap-hirap magpigil ng sarili, lalo na 'pag ikaw ang nasa harapan ko." "E, 'di huwag mong pigilan—" Bigla niyang inangkin ang mga labi ko at siniil ng halik iyon. Napapikit na lamang ako nang mas lalong lumalim ang halikan namin. As he pressed me on the bed, hinaplos niya ang mga braso ko habang ang isang kamay niya ay nakatukod. He kisses me roughly, ngunit tinugunan ko lang din. "I wanted to do this every day. Yet, I can't. Kasi baka hindi ka pa handa." Pinatakan niya ng halik ang noo ko habang humihingal bago kumawala sa akin. Kinapitan ako ng hiya nang titigan niya ang buong mukha ko. Titig na mapanuri. Umiwas agad ako ng tingin sa kaniya at nagtalukbong ng kumot. Sa bahagi kung saan mainit na mainit ang katawan ko, doon pa siya tumigil. Tumagilid ako sa kaniya at humarap sa dingding. Handa na naman ako. Ngunit hindi namin magawa-

"Kain muna tayo, gutom ako, eh..." reklamo ni Kristine at umupo sa tabi ko. "Saka hindi tayo bati. Hindi mo ako ginising kagabi. Hinayaan mo lang akong matulog. 'Buti pa itong best friend ko, kapag gutom ako, nilulutuan niya ako sa condo.""Sorry na, babe. Alam mo namang marami akong ginawa kagabi, hindi ba? Hinilot naman kita. Pinunasan ko ang mukha mo dahil nagmamantika. Tapos... tinimplahan kita ng kape pagkagising mo, hindi ba?" sagot ni Andrew at humalukipkip sa harapan niya. "Sa bahay na lang tayo kumain. Ipagluto kita ro'n."Sandaling natahimik si Kristine. Ang akala ko, papayag siya. Pero tumanggi siya. Aniya, sasamahan niya akong kumain dahil minsan lang kami nagkikita. Sa round table, katabi ko si Logan.Nang makarating ang order namin, agad nilagyan ni Logan ng kanin at ulam ang plato ko bago ang sa kanya."Eat up," aniya at sumenyas sa akin na kumain na.Tinitigan ko ang dalawa habang nagbabangayan. Ang isa, gustong siya ang magbabayad. Si Kristine naman, feeling mayaman.