All Chapters of My Savior Billionaire: Chapter 51 - Chapter 60

When we reached our room, dahan-dahan niya akong nilapitan sa kama. Tinukod niya ang dalawang kamay niya at kinulong ako sa pamamagitan ng nakaharang niyang kamay sa bawat side ko. He kissed me again while releasing a soft moan. Hindi ako takot na marinig kami dahil wala namang tao roon sa bahay niya. I responded to his kisses, and it sent me inexplicable feelings. In the four corners of our room, the only sound you can hear is the moan and kisses we've shared together. The sensation surged as Logan owned me. His lips were soft, making me moan. The moment he looked at me, his eyes filled with lust, yet I managed to open my eyes to see his reaction. Para sa akin, para akong sobrang pangit ng reaksyon sa tuwing hinahalikan niya ako. Para kasing kinikiliti ang buong katawan ko sa tuwing dumadampi sa labi ko ang labi niya. "Logan..." I moaned when his tongue traveled through my neck, sipping it like a thirsty man. "Why are you so addicted, my wife? You always make me insane when it

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na lumusot sa bintana. Gusto kong umahon mula sa kama, ngunit mahina ang katawan ko. Saka ko naalala ang ginawa namin ni Logan kagabi. Hindi ko pa nga nahuhugasan ang sarili ko. Kaya hiyang-hiya ako sa sarili ko.Nang tiningnan ko si Logan, siya ay masayang natutulog sa tabi ko. Sinulit ko ang pagkakataong iyon na mahawakan ang mukha niya. Ang kanyang balat ay napaka-smooth, walang marka ng pimples o itim na tuldok. Mala-salamín ang kutis niya, kumikinang kapag tumama ang sikat ng araw sa kanyang mukha.Ipinadaan ko ang mga daliri ko mula sa dulo ng kanyang ilong pababa sa bahagyang pinkish na mga labi niya. "You awake." Agad akong umiwas ng tingin sa kaniya nang dahan-dahan niyang binuksan ang mga talukap niya. Diyos ko! Parang diyos siyang nahulog mula sa langit. Ang boses niya ay malalim, parang isang kantang nais kong marinig sa bawat sandaling dumarating. Nakangiti ako at umalis ng kaunti mula sa kanya. "Good morning." Hindi pa niya tuluya

Kuya Yuri is such an awesome man. Hindi niya ako sinasaktan sa bahay. Hindi kami masyadong nag-uusap. But every time I want something, he gives it to me. "You don't have to miss me. You're already hugging me." Hinagod niya ang likuran ko. "I am always watching and cheering for you. Last time... Logan and I met. We've talked about you, and I am so proud of you, Vivianne. Ang galing mo. Na kahit ang haribon, pupurihin ka." Gustong-gusto kong sabihin sa kaniya na gusto ko nang muling makita ang mga magulang ko. Pero sinabi niya sa akin na hindi puwede. He told me they were happy without me. If so, why do I always tell myself that I need to pay a visit to them? "You don't have wings, but you can fly higher." Ngumiti ako habang pinipigilan ang mga luha ko. "You are not a pillow, but you have comforted me." Kumalas ako mula sa pagkakayakap sa kaniya. Nagpaalam siya sa akin na umalis na, ngunit pinigilan ko siya. Kuya shook his head and took my hands from his wrist. "I can't stay, Vivi

**Uncle Vladimir's Accompaniment** **Chapter 54** May bumaba roon at lumaban. Inisa-isa niyang sinuntok at pinagsisipa ang mga lalaki. After a silence, he stood, facing me. Hindi ko siya makilala dahil sa ambon. But his physique, the way he stood and placed his hands in his pockets, made me assume that he was my savior. My Logan. "Why are you running at this hour, Vivianne? You don’t know how dangerous this place is?" Oh, I was mistaken. It was not him! Why would I assume the man I was hoping to see was away from me? Tumayo na lamang ako at pinagpag ang tuhod ko. I lost my phone on the way. Nawala 'yon kasabay ng bugso ng damdamin. Paano na lang kung tatawag sa akin si Logan ngayon? Paano kung nag-aalala siya? "You are worthy. You don't need to act like you’re brave." Lumapit siya sa akin at tiningnan ko kung paano niya inaangat ang paa niya. Vladimir, my father's friend. I almost cried when I saw him coming toward me. Agad niyang ibinuka ang dalawa niyang kamay, sinabayan

Takot kasi ako. Baka mawala si Logan sa akin na hindi ko makakayanan. I would never hurt him. As long as he stays beside me, I can promise to keep him safe. Pero ako palagi ang nililigtas niya! Maybe God commanded him to do that, right? I am happy with my man. Mahal ko siya. Kaya kahit wala siya sa tabi ko, I will still hope he remembers me every time he closes his eyes. Nang magising ako, sinalubong ako ni Uncle. He prepared food instead of his maid. Sinabayan niya akong kumain at ang nakakagulat pa, dahil binilhan niya ako ng damit. Pagkatapos ay inihatid niya pa ako sa kompanya. With his Mercedes Benz, the employees were shocked when I went outside. Akmang sisilip pa sila sa loob ngunit itong si Uncle, super eager. Hindi man lang mag-alinlangan lumabas sa sasakyan niya para sabayan ako papasok sa loob. "Uncle, baka ano pa ang isipin nila sa akin." Hindi niya ako pinakinggan nang umangal ako. He placed his hands on my shoulders and pushed me inside. "Ano na naman? Masam