All Chapters of My Savior Billionaire: Chapter 21 - Chapter 30

Kahit noong nakauwi na ako sa condo, hindi ko maiwasang isipin si Logan. Sa kahit anong sulok ng kuwarto, nakikita ko pa rin ang kanyang mga ngiti at ang maamong mukha. Sa tuwing niyayakap niya ako, tuluyan kong nalilimutan ang mga problema.Hindi ko siya nakasama ngayon dahil nagpaalam siyang may pupuntahan lang siya. Hindi niya sinabi ang lokasyon kaya naisipan kong samahan na lang si Kristine. Sa dilim ng kuwarto ko, kahit ilang beses akong tumagilid, hindi pa rin ako makatulog. Umahon ako mula sa higaan at dumako sa kusina. Ramdam ko ang lamig ng tubig na dumaan sa aking lalamunan.Umaalingawngaw sa isipan ko ang sinabi ni Logan. Kapag hindi ako makatulog, kailangan kong tawagan siya. Kaya kinapa ko ang cellphone at tinawagan siya. Mabuti na lang, nag-ring ito. Labis ang aking kasabikan na marinig ang kanyang malalim at husky na boses. Ito ang aking pinakamahusay na lullaby. "Hello?" Muntik ko nang mabitawan ang cellphone sa sumagot. Hindi siya iyon! Isang babae ito! Bakit iban

Umupo ako sa aking upuan habang hinihintay ang pagdating ni Kristine. I've missed her, lalo na 'yong mga pang-aasar niya sa akin. Na-busy rin kasi siya sa boyfriend niyang si Andrew. Kagaya ko, may iba rin siyang responsibilidad. Pero kung dalawa’t kalahating araw ang lumipas at hindi siya nagte-text, binibisita ko siya.Minsan sa condo, ako na lang ang naninirahan. Madalas siyang wala. Kaya no'ng gabing umiyak ako dahil akala ko... may ginawang mali si Logan sa akin, ay maaga rin pala siyang umalis. Ni hindi man lang ako ginising.Siguro... dahil alam niyang aalagaan ako ro’n ni Logan. But she was right if that was. He really took care of me. "May meeting tayo mamaya," bungad ni Kristine no'ng pumasok siya sa opisina. "But we need to finish it, Vivianne." Turo niya sa mga documents na kailangang ayusin.Tumango lang ako sa kaniya. I massaged my back dahil sa tagal ng oras na pananatili ko ro’n. Organizing documents is easy. Pero sa tagal ng oras sa pag-upo ko, nanakit ang leeg ko sa

Logan showered kisses on my cheeks. Kaya noong natapos kaming mag-usap at ipinaliwanag ang bawat panig namin, natauhan din akong magpakumbaba. He was already explaining, and that was enough for me to believe him. From the very beginning, he never broke his promise to me. Even though we were apart then, he returned to me."Baby... pagkatapos mong kumain, ano ang gusto mong gawin natin?" he asked while staring at me. Almost unable to swallow what was in my throat due to his gaze.Itinulak niya ang baso ng tubig sa akin nang makitang puno na ang bunganga ko. "I just want to... rest? Kung okay lang sa 'yo, doon tayo sa bundok." "Which part of the mount in La Trevor?" He raised his brows, waiting for me to reply. Pero namutawi pa rin ang ngiti niya. "Because I also want to refresh. Ang pangit kasi ng bonding natin these past few hours." "Sa... villa mo banda, maganda ang ambiance roon." Sumimsim ako ng tubig bago muling nagsalita. "Pero kung may gagawin ka, ayos lang din." He let o

Bago pa man ako maka-react, I saw how Larson clenched his fists. His eyes darkened at my man. The pain crossed my man's eyes before he faced me. "Baby, are they hurting you?" Logan approached me and stared into my eyes. Kahit gusto ko nang umiyak dahil sa mga sinabi nila kanina, pero nang makita ko si Logan, I felt at ease, having him there to protect me. I shook my head. "They did not." "But they’re throwing garbage at you, right?" he acted like a kid, asking me such questions. But it really mattered to me the most. His chest heaved, and the way he covered me with his broad arms made me feel safe. "Hindi mo ipinaalam sa kaniya, Logan?" Larson interjected. "Ang hina mo pala, eh?" Larson laughed. My brows suddenly creased after he said those words. Ang ano?! Ano ang dapat kong malaman? Bahagya akong lumayo kay Logan dahil sa sinabi ni Larson. I moved a bit, not because I was clouded by so many thoughts, but because I wanted to know what they were talking about. "Huwag

My heart was filled with so much excitement. Matapos sinabi ni Logan na magpakasal kami, hindi ako mapakali gabi-gabi. Tinanong ko rin ang sarili ko kung nananaginip lang ba ako. But every time I saw him, it seemed like it was really a dream. "Shall we start?" Tita Ellaine said. "Since... Vivianne's parents won't come, what should we do? Still push the wedding?" "But... Mom!" Larson protested. "Hindi ba't may usapan kami ni Daddy? Paano na 'yon?" "She's now mine, Larson." Tumayo si Logan at tinapatan ang kapatid niya. "Hindi ba't ang usapan natin noon, kapag sasaktan mo siya, babawiin ko siya sa 'yo?!" "Aba! Akala mo wala kang plano, ah? Bakit? Maipapangako mo pang hindi mo siya sasaktan?" Is there something they don't want me to know? At saka nangako si Logan sa akin na hindi niya ako sasaktan, eh! Ilang beses niya na nga akong niligtas. Alam kong hindi ko puwedeng sirain ang tiwala ko sa kaniya. He proved to me so much that he was the right person for me. Larson smirked and po