Semua Bab FRIEND เพื่อนรัก ไม่เล่นร้าย: Bab 21 - Bab 30

..หลังจากที่ลุคค์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มทันที ใช้เวลาเพียงไม่นานร่างกายกำยำก็ม่อยหลับไปอย่างเหนื่อยอ่อน ก็แน่สิ..ยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนซ้ำยังต้องมาเดินทางเป็นเพื่อนอลิซอีกด้วย จะปล่อยให้เพื่อนสาวมาคนเดียวก็น่าเป็นห่วงอยู่ ยังไงงานเขาก็ไม่ได้มีอะไรมากมายอยู่แล้ว จึงอาสามาตั้งแต่ที่ลุคค์ไปอาบน้ำจนตอนนี้นอนอุตุอยู่บนเตียง อลิซก็ถือโอกาสออกมาเดินชมสวนชมนกชมไม้รอบๆ รีสอร์ตทรงเรือนล้านนาโบราณ แต่ภายในห้องกับออกแนวร่วมสมัยไม่ถึงกับโบราณจ๋าไปซะทีเดียว ยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกสมัยใหม่ เพียงแค่เลือกสรรรูปแบบและสีให้เข้ากับเอกลักษณ์ของโรงแรมเท่านั้นอลิซได้โทรนัดคุณหมอที่รักษายายเรื่องที่จะต้องเข้าไปพบและหมอก็ว่างช่วงบ่ายๆ พอดี เลยยอมปล่อยให้เพื่อนชายของตนนอนหลับให้เต็มอิ่ม ก่อนจะที่เธอจะเดินไปถามทางโรงแรมเรื่องหาที่เช่ายืมรถ การที่เธอไม่ขับรถมาเพราะกลัวว่ามันจะช้า จากกรุงเทพไปยังเชียงใหม่มันต้องใช้เวลาเป็นวันในการเดินทาง อีกอย่างมันเป็นเรื่องที่เร่งด่วนหลังจากที่อลิซทำเรื่องต่างๆ เรียบร้อย ก็ขับรถที่เช่ายืมมากลับมายังโรงแรม แถมยังซ

..“คุณอนณมากับอลิซ...เป็นแฟนกันก๋า?”“บ่าใจ่แฟนเจ้า เพื่อนกัน” อลิซรีบตอบทันควัน เพราะดูท่าคนที่ยืนยิ้มหวานมองป้าศรีคงไม่ตอบแน่ๆ ทำไมไม่ว่าอยู่กับใครก็ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นแฟนคนนั้นคนนี้ไปหมด มันดูเหมาะขนาดนั้นเลยหรอ อลิซคิดอย่างไม่เข้าใจเพราะไม่ว่าไปที่ไหนกับใครที่เป็นเพื่อนๆ ของตนก็โดนทักแบบนี้หมด ยิ่งกับอนณยิ่งหนักไปกว่าเดิม ถ้าไปไหนด้วยกันสองคนแล้วมีคนมาเห็นคงได้คิดว่าอนณมีแฟนแน่ๆ พลอยเสียชื่อเสียงไปหมด เพราะอย่างนี้อลิซถึงไม่ค่อยไปไหนกับอนณเท่าไหร่นัก นอกจากไปเจอกลุ่มเพื่อนๆ หรือเขามาลากเธอไปเอง “ว้า ป้าก็นึกว่าจะมีญาติเป็นดาราเสียอีก” ป้าศรีพูดพร้อมกับทำหน้าผิดหวังเล็กน้อยก่อนจะหันไปยิ้มให้อลิซ และคนอื่นๆ พร้อมกับรับไหว้หนุ่มๆ เพื่อนของเธออีกครั้ง “ว่าแต่...วันนี้ค้างที่นี่ก๋า?”“เจ้า...น้องว่าจะอยู่จนกว่ายายจะย้ายโรงพยาบาลแล้ว” อลิซตอบผู้เป็นป้าอย่างยิ้มๆ ป้าศรีมองหน้าหลานสาวของตนอย่างเป็นห่วง ถึงเธอจะไม่ได้มาดูแลยายด้วยเองแต่ก็ส่งเงินมาไม่ขาดไม่เคยไม่ส่ง เพราะป้าศรีคอ

..“ไอ้เหี้*นณ ขี้กูจะแตกแล้ว!” แซมที่ยืนอยู่อีกฟากประตูกล่าวอย่างร้อนรน... “เสร็จแล้ว...หึ...” อนณตอบแซมที่อยู่อีกฟากของประตู แต่สายตาคมกลับจ้องมองอลิซที่ตอนนี้เขินจนไม่กล้าสบตาเขา จะโกรธก็อยากโกรธแต่อายมากกว่า ไอ้คำว่าคิดของเขานี่ต้องทำเรื่องแบบนี้กับเธอด้วยงั้นหรอ เขาตั้งใจจะให้เป็นเพื่อนแบบFWB งั้นหรอ ทั้งที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน แต่พอเกิดเรื่องคืนนั้นเขาก็เปลี่ยนไปเลย อลิซคิดโทษตัวเองที่ไปยั่วเขาก่อนไม่งั้นมันคงไม่เลยเถิดมาถึงขนาดนี้ “เสร็จแล้วก็ออกมาดิวะ! รอใครตัดริบบิ้น” แซมพูดอย่างนึกโมโห เพราะเขาปวดท้องจะแย่อยู่แล้วแต่เพื่อนดาราตัวดีดันลีลาเยอะไม่ยอมเปิดประตูสักที อลิซมองไปทางประตูอย่างหน้าตาตื่น คิดไม่ออกว่าถ้าแซมเห็นเธอกับเขาอยู่ในห้องน้ำแบบนี้จะเป็นยังไง จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน อนณมองดูก็เหมือนรู้ความคิดของเพื่อนสาว อีกใจก็อยากเปิดประตูให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ทุกคนจะได้รู้ๆ กันไปเลย “ออกไม่ได้...กูลืมเอาผ้าขนหนูลงมา มึงขึ้นไปเอามาให้กูหน่อย” อนณพูดตอบโต้แซมแต่จ้องมองอลิซไม่วางตา ถ้

..กลุ่มเพื่อนสนิททั้งหกคนต่างเที่ยวกันอย่างสนุกสนานตามประสาเพื่อนตอนสัปดาห์ที่ผ่านมา ไม่มีช่องว่างให้อนณได้เข้าใกล้อลิซเลย เพราะมีเพื่อนๆ อยู่รายล้อมตลอด จะมีก็แค่บางช่วงบางเวลาเท่านั้นที่จะได้อยู่ใกล้กันบ้าง และอุปสรรคอีกอย่างหนึ่งก็คือเวลาไปเที่ยวเพื่อนดาราคนดังก็โดนตามถ่ายรูปตลอด นั่นก็เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้อนณเข้าใกล้อลิซมากไม่ได้ เขาไม่ได้กลัวเป็นข่าว แต่เขากลัวว่าอลิซจะเดือดเสียมากกว่าหลังจากที่ไปเที่ยวพักผ่อนหนึ่งสัปดาห์เต็ม อลิซก็รีบเข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่นเพื่อไปดูยายของตน และการผ่าตัดก็ผ่านไปได้ด้วยดี อาการของยายค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ และยังดีอีกอย่างหนึ่งก็คือลุคค์ได้โทรบอกลูกน้องของเขาให้จัดหาที่พักให้กับป้าศรีและลูกสาวเรียบร้อยแล้ว อลิซยังคิดเลยว่าเธอเอาแต่พึ่งเพื่อนๆ มากไปหรือเปล่า แต่เพื่อนๆ กลับบอกว่าเต็มใจช่วยเพราะอยากช่วย นั่นคงเป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตของเธออีกเรื่องหนึ่งคือการมีเพื่อนที่ดีแบบพวกเขา ผับHISO“ถ้าไม่ได้มึงช่วยกูคงหัวหมุนกับตัวเลขไปแล้วแน่ๆ” ลุคค์พูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองอลิซ

..ผ่านมากว่าหนึ่งเดือนที่เขาไม่เจอกับเพื่อนสาวคนสนิทเลย เพราะเธอเอาแต่หลบหน้าไม่ทักไม่ตอบหรือแม้แต่รับโทรศัพท์ของเขา ไม่ว่าเขาจะพยายามเรียกหน้าห้องทั้งเคาะทั้งกดกริ่งทุกๆ วันที่คิดว่าเธอน่าจะกลับมาจากที่ทำงานทั้งสองที่แล้ว หรือแม้แต่ตอนเช้าตรู่ที่คิดว่าเธอยังไม่ไปทำงาน วันหยุดก็ไม่เว้น แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากเพื่อนสนิทของเขาเลยอนณก็ทำได้เพียงไปนั่งรอเธอที่ผับทุกๆ วัน หวังแค่จะได้เห็นหน้าสักหน่อย แต่เธอกลับคอนโดไปเขาก็ดันไม่เห็นซะอย่างนั้น นี่มันโดนหลบหน้ากันชัดๆ วันนี้ก็เช่นกันที่เขามานั่งรอเพื่อนสาวคนสวยพร้อมกับยกแก้วเหล้าไม่พัก สายตาไม่ได้สอดส่องหาสาวๆ เหมือนเช่นเคย แต่กลับเอาแต่จ้องมองนาฬิกาเรือนสวยราคาแพงที่ตั้งใจซื้อมาง้อเพื่อนสนิทอยู่อย่างนั้นจนเพื่อนๆ ในโต๊ะเริ่มสงสาร เพราะเขาเป็นแบบนี้มาหนึ่งเดือนเต็มๆ แต่เรื่องสาวๆ นั้น...คนอย่างอนณไม่มีพัก ถึงไม่หาสาวๆ ก็เข้ามาเอง โดยไม่ต้องกระดิกหรือส่งสายตาใดๆ “ไอ้ลุคค์ มึงก็ให้มันเจออลิซหน่อยเถอะว่ะ สงสารมัน” จีซัสพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองหน้าลุคค์ที่นั่งไขว่ห้างดื่มอย่างเงียบๆ เขาปร