Semua Bab Ang Supladong Bilyonaryo at ang kanyang Maid: Bab 201 - Bab 210

Chapter 201 Margarita "Hala, bakit may usok?" tarantang sigaw ko. "Susunugin ba nila akong buhay dito?" mahintakutin kong tanong sa sarili ko. Malakas kong kinalampag ang hamba ng pinto. "Tulong! Tulong, tulungan niyo ako, may usok! Susunugin niyo ba akong buhay dito?" Malakas kong sigaw. Sobrang takot ang nararamdaman ko sa oras na ito. Nataranta at nag-hestirikal na ako sa takot. Hindi ako pwedeng mämatay ng ganito na lang. Hindi ako pwedeng mämatay ng walang ginagawa para sa sarili ko. "Waaahhh!" malakas kong sigaw nang makarinig ako ng mga kalabog sa labas. "Tulongan niyo ako!" sigaw ko. Nag-panic na ako at hindi ko alam ang dapat ko ng gawin. "Panginoon! Huwag mo po sanang hayaan na mamatay na lang ako ng walang dahilan. Hindi ko po ito deserve! Wala akong kaaway o nakaalitan. Bakit kami lagi ang pinipili ng mga hayop na taong iyan! Wala akong kasalanan sa kanila para saktan ako! Wala akong ginagawang masama sa kapwa para makaranas ang pamilya ko ng ganitong karahasa

Chapter 204 Margarita Walang nagawa ang tatlong babae kundi ang kumuha sa pagkain na nakahain sa harapan ko. "Masarap po, ma'am, kaya kumain na po kayo," magalang na sabi ng babae. "Hihintayin ko pang bumula o mangisay kayo bago ako kakain. Mahirap na!" irap ko na sabi sa kanila. Mapagpasensya naman silang bumuntong-hininga. "Wala pong lason ang mga iyan, madam. Kain na po," kulit ng isa sa akin. "Buhay na buhay pa rin po kami madam. Kaya 100 percent clean and nice food po iyan," dagdag pa ng isang babae. Masama ko silang tinitigan muna isa-isa, bago kumain. Nagyuko naman sila ang ulo agad. Hindi naman ako nakakatakot tingnan, pero bahag palagi ang buntot nila. Nanalangin na muna ako ng tahimik bago kumain. Dahil gutom na gutom na ako, mabilis ko lang natapos ang pagkain ko. Pati ang isang pitcher na sakto lang ang laki, ay naubos kong inumin. Nagulat pa ang tatlo sa akin. Tinaasan ko sila ng kilay. Dahil sa reaksyon nila. "Nagutom ako, kaya wag na kayo magulat p

Margarita Nang magbibigay na kami ng mensahe sa isa't isa, nagkatitigan kaming dalawa at mukhang pareho pa kaming clueless at hindi alam ang wedding vow na mensahe namin sa isa't isa. Tukhim ako dahil gusto kong ako ang maunang magsalita. "Hello, hello mic test, mic test. Lahat ba nakikinig?" tanong ko nang hindi nakatingin sa pamilya namin at bisita. Nagkatawanan naman ang mga bisita namin. "Una sa lahat, kung sino man ang nag-prepare sa surprise wedding na ito, hindi ko sigurado kung matutuwa ako o maiiyak o kikiligin dahil kamuntik na akong kunin ni Lord," naghagikhikan at tawanan ang bisita namin. "Para sa mga biyenan ko, kung nandito man sila, sorry pero napipilitan po akong magpasalamat dahil binigay niyo na po ng buong-buo ang anak niyo sa akin. Kahit pakiramdam ko gusto niyo pa rin siyang bawiin sa akin. Oops, wala na pong bawian," sabi ko na medyo pabiro pa. Hindi na naman nila mapigilan na hindi matawa. "Ma, Pa, sana okay lang ang pagtawag ko sa inyo ng ganyan. Kahit

Margarita Hanggang ngayon, medyo nahihiya pa rin ako sa mensahe ko para sa mga magulang ni Harrison noong kasal naming dalawa. Lalo na sa Nanay nito. Nakita naman pala niyang present ang mga magulang sa kasal namin, di pa niya sinabi. Pero sabi niya, kasalanan ko raw dahil ayokong makinig at hindi ako paawat kahit pa kinakalabit na niya ako. Heto at pauwi na kami. Kasama ang mga magulang ko na uuwi ng Manila. Ayaw sana nila kasi nahihiya raw sila sa mga magulang ni Harrison. Pero sila Mama na ang pumilit na sumama sila. Si Lala naiwan na sa bahay. Dahil ang gusto ni Mama at Papa ay sila na muna ang mag-aalaga sa mga apo nila. Nasabi rin ni Lala sa akin na buntis siya. Hindi pa alam ni Marlon, ang sabi ni Lala, i-surprise raw niya ito. Napa-roll eyes ako. Sana ganu'n, ka-smooth lang ang dating kapag buntis. Ako kasi, madrama eh, kaya walang surprise-surprise na ganyan! Biniro ko pa ito na mas gusto nito sa kasing laki lang ng juicy hotdog kesa sa footlong na otën. May nanlil

Margarita "Let's go, Mahal! Hindi nila deserve ang kabaitan mo. Wala pa rin silang pagbabago sa buhay. Masama pa rin ang ugali nila! Kapag ako'y nainis, ipapakulong ko rin yang Nanay ng pinsan mo! Masyadong bastos!" galit na sambit ni Harrison . Agad na naming nagpaalam sa guwardiya roon. Tumango lang naman ang guwardiya. "Akala ko pa naman ay nagbago na sila. Mas lumala pa pala sila ngayon. Never ko na silang aalalahanin pa. Kailan pa naging Mahal ang suot ko, eh sa ukay-ukay ko lang rin naman ito nabili. Tsee! Kahit kailan, inggitera silang mag-ina!" asar na sambit ko. "Regalo ko 'yan sa'yo, Mahal. Sa isang sikat na boutique ko pa 'yan nabili, huh!" pagtatama ni Harrison sa sinabi ko. "Huh?" Sabay tingin ko sa kasuutan ko. "Patingin 'yung tag name, kung may tag, ha," utos ko pa kay Harrison. "Ikaw talaga, Mahal, nakalimutan mo na ba?" reklamo nito, pero sinabi rin naman nito agad ang name ng brand. "Ay wow ha, kabisado mo?" kunwari'y gulat ako. Pinitik naman nito ang