All Chapters of Ang Supladong Bilyonaryo at ang kanyang Maid: Chapter 61 - Chapter 70

Chapter 62 Margarita "K-Kambal ang anak ko?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Yes! Magiging magandang Ninang ako sa kanilang dalawa. Excited na akong makalaro sila," hagikhik nito. "Hindi ba pwedeng mabait na Ninang na lang? Ako lang dapat ang maganda sa paningin ng mga anak ko," taas-kilay ko pa. Tumawa naman ito, dahilan para magulat ang dalawang baby sabay na umiyak. "Hala, sorry baby, sorry baby ko. Anong gagawin ko? Tatawag ba ako ng nurse? Sorry babies ko. Paano ko ba bubuhatin, ang dede nila, nasaan? Saan ko nailagay? Waaaaahhh! Umiiyak na sila," pinapanood ko lang itong natataranta na parang baliw. Tumingin ito sa akin, pero sinimangutan ko lang siya. "Hilain mo dito palapit ang crib nila, Ninang pangit," saad ko. "What? Pa..." "Hilain mo na ang cribs nila. Kapag ma-dehydrate ang mga baby ko, ilulublob kita sa eredoro, Ninang pangit!" sigaw ko. Tuloy-tuloy ang simangot nito dahil sa pagtawag ko sa kanya ng Ninang pangit. Gusto kong tumawa, kaya lang pinigilan

Chapter 64Margarita "Rita," glad your here. Bungad ng head chef sa kusina. "Po?" talaga namang papasok ako anong bago?"Kahapon may nagtatanong kung sino ang nagluto sa sinigang na hipon. Tapos 'yung adobong baboy, pakbet at igado, ikaw ang nagluto sa mga iyon di ba?" ngiti ng head chef."Tayo po ang nagluto ng mga ulam chef, hindi lang ako," sagot ko naman."Pero ikaw ang tumitikim sa mga luto natin, Rita," sagot ng isang chef pa. Bali Lima kaming lahat may assistant pa na apat. Iba pa sa mga taga hugas at waitress. Kaya may time kami mag pahinga kapag wala order na pagkain."Sana po huwag niyo po sana sasabihin ang pangalan ko Rita ay pwede na. Huwag lang po sa buong pangalan ko if ever na may magtatanong ulit," mahinahon kong sabi."Nasabi yata ng manager natin ang pangalan mo, Rita. Hayaan mo na para marecognize ang luto natin," ngiti ng head chef. Nanlumo ako sa narinig.May kutob kasi akong baka si Sir Harrison ang nagtanong. Ako lang naman ang nagluluto sa mga pagkain niya

Chapter 66Margarita/Harrison "Answer me! Magkano ang offer sa'yo? Malaki ba?" galit na tanong nito. Pinipigilan lang niya ang sumigaw dahil alam niyang makakaagaw sila ng atensyon ng mga tao. "Oo! Okay na ba? Pwede mo na ba akong pakawalan?" sagot ko."Do you like him?" seryoso niyang tanong. "Anong konek sa trabaho ko ang tanong mong 'yan sa amo ko, sir?" tanong ko. "Do. You. Like. Him?" Konti na lang at mabulyawan na niya ako. Ayoko pa naman ng chismis dito tungkol sa akin. "I like the work, of course, yes! I should love my work," sagot ko sa Ingles. Di ko sure yung sagot ko dahil biglang nandilim ang mukha niya. "Pinagloloko mo ba ako, huh?" singhal niya. Napadiin pa ang hawak niya sa braso ko."Sumagot ako ng tama, kaya pwede ba bitawan mo na ako! May trabaho po ako. Kailangan ko ng pera para makabayad sa mga utang ko," pilit kong inaalis ang kamay ko sa higpit ng pagkakahawak niya sa akin. Halos magmakaawa na ako, pero tinitigan lang niya ako ng mariin. Nailang ako kaya a

Chapter 68MargaritaMay party sa restaurant. Nirentahan raw nila ang restaurant para sa selebrasyon ng mga nag-graduate sa katabing unibersidad ng restaurant na ito. Sasabak na naman kaming lahat sa gawain namin dito sa kusina. Mga 100 katao yata ang kakain, not sure. Ayoko naman magtanong dahil ang trabaho ko lang naman dito ay magluto. Hindi ang magtanong ng kung ano-ano.Wala naman siguro dito ang lalaking iyon. Sabi kasi ni Bela araw-araw daw na dito kumakain ang lalaking iyon. Tahimik na ang buhay ko tapos guguluhin na naman niya. Lumayo na nga ako, di ba? Ano pa ba ang gusto niya? Napa-buntong hininga na lang ako. "Kulang ang waitress natin, baka lang pwede kayo?" tanong ng manager namin. Alam kasi nitong sa kusina lang kami. Pero kawawa naman ang mga kasamahan namin, kaya nag-oo na lang kami. Nagulat pa ako dahil ang dami naman pala talagang tao. Mas maganda na lang sana ang self-service dahil nakahilera naman sa labas ang mga ulam. Parang catering style. Bakit kailangan pa

Chapter 70 Margarita Sa isang linggo kong pagtatrabaho sa restaurant, parang bago lang ako kung kausapin nila. Kakausapin lang nila ako kapag kailangan o mahalaga. Hindi ko rin alam ang biglaan nilang pagbabago sa pakikitungo nila sa akin. Nasasaktan ako. Nagagalit at naiinis na naman ako sa magkasintahang iyon. Ilang taon na ba ang nakalipas, bakit hindi pa rin sila makamove on? Bwesit talaga ang mga palakang ito! Naiiyak ako dahil parang itchepwera na ako sa kusina. Parang ako na lang ang nagtatrabaho dito. Tumutulong ang iba, pero hindi nila ako kinakausap. Kung mag-uusap man sila, ako ay hindi kasama sa kwentuhan. Nasasaktan talaga ako. Nakakadiri ba akong tao dahil lamang sa tsismis na hindi naman totoo? Naniwala sila sa impaktang iyon kaysa sa kwento ko. Wala naman akong kinalaman sa hiwalayan nila, eh. Anong malay ko sa buhay nila ngayong abala ako sa sarili kong buhay kasama ang mga anak ko? "Rita, may gustong kumausap sa'yo sa labas, kamag-anak mo raw," sabi ng lalaking