All Chapters of คุณนายครับ: Chapter 21 - Chapter 27

แต่สวรรค์หรือความดีงามอะไรในโลกที่มอบความสวยงามนี้ให้กับคุณนาย ดอกไม้งดงามจึงบานโดดเด่น ทั้งๆ ที่ไม่มีเส้นขนปกคลุมเลยสักเส้น “คุณนายครับ คุณนายทำได้ยังไง ทำไมดอกไม้ของคุณนาย...” “ไม่มีขนน่ะเหรอ ก็แค่กำจัดเท่านั้นแหละ เมฆชอบมั้ยล่ะจ๊ะ” คุณนายถามทั้งยังขยับปลายเท้าไต่ไปตามขอบอ่างให้ดอกไม้เบ่งบานมากขึ้นอีก สายตาสื่อความหมายเย้ายวนทอดมองเมฆ นิ้วมือลากไล้ไปตามกลีบดอกไม้พร้อมคลี่ออกให้เมฆได้เห็นเกสรสีทับทิมสดได้ชัดถนัดตา “ชอบ... ชอบสิครับ คุณนาย สวย ไปทั้งหมด สวยจนผมไม่คิดว่าจะได้...” เมฆอยากจะพูดว่าไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ดูดได้เลียจนหนำใจ แต่เขาก็มีโอกาสนั้นแล้ว และก็ทำมาหลายต่อหลายครั้งแล้วเสียอีก เพียงแต่ยังไม่มีโอกาสได้เห็นไปด้วยและสัมผัสไปด้วยอย่างครั้งนี้ มันจะต่างอะไรกับเขากำลังไล้เลียดูดดื่มน้ำหวานจากดอกไม้สวรรค์กันเล่า เมฆมองตามน้ำหวานหยาดเยิ้มที่ไหลลงมาตามร่องแห่งความงดงาม พลางเลียริมฝีปากและกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว เพราะหยาดน้ำนั้นทำให้เขากระหายอยากจะลงลิ้นเลียไล้ให้คุณนายดิ้นพล่าน และร่ำร้องให้เขาทำให้แรงทำให้ลึกมากเท่

ยามเช้าวันใหม่ เมฆตื่นขึ้นมาด้วยความง่วงงุนอย่างสุดๆ แต่ก็ต้องพาตัวเองเข้าไปทำธุระในห้องน้ำให้เร็ว เพราะเมื่อคืนกว่าที่ขวัญใจจะปล่อยให้เขาหลับลงได้ เธอก็รีดน้ำเขาเสียหลายรอบ และสาเหตุที่ทำให้เขาเพลียจนถึงตอนนี้ นั่นเป็นเพราะช่วงกลางวันเขาก็รดน้ำดอกไม้ของคุณนายไปหลายครั้งแล้วด้วยกัน ไอ้ลูกชายจึงแทบจะไม่มีน้ำเหลือมาให้ดอกไม้ของขวัญใจอีก แต่สิ่งที่ขวัญใจทวงถามเขาก็ต้องให้ เพราะเธอก็ขยันปลุกเร้าจนเขาทนไม่ได้ แต่วันนี้และวันต่อๆ ไปเล่า เขาจะทนได้นานแค่ไหนกัน หากในแต่ละวันเขาจะต้องสลับไปรดน้ำดอกไม้ถึง 2 ดอกในคฤหาสน์แห่งนี้ ดอกสีชมพูงดงามบนตึกใหญ่ก็สั่นสะเทือนดุ้นมหึมาจนเขาอยากจะรดน้ำดอกไม้กลีบบอบบางและสวยสดนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ส่วนดอกสีแดงเจิดจ้าที่อยู่ห้องติดกับเขานี้ก็ร้อนแรงชวนเด็ดดมจนเขาอดใจไม่ไหวต้องรดน้ำเธอทุกวันเช่นกัน ตอนนี้ในยามที่ร่างกายยังหนุ่มยังแน่น แข็งและแรงอย่างสุดๆ เขาอาจสลับรดน้ำให้ดอกไม้ทั้ง 2 ดอกได้ฉ่ำชุ่มทุกคืนวันได้ แต่หากเป็นแบบนี้ต่อไป เขาคงไม่ได้อยู่ตายตอนแก่แน่ สักวันคงได้ตายคาอกของใครสักคน หรือไม่ประสิทธิภาพของเขาอาจลดน้อยลงจนไร้สมรรถภ

ลิ้นร้อนจึงตอบสนองความตื่นตัวและความอยากในตัวของเมฆด้วยการตวัดเลียเอาหยาดน้ำเอ่อล้นให้ยิ่งเร็วยิ่งแรงจนพิศส่งเสียงครางอู้อ้าอยู่ในลำคอ เพราะความยิ่งใหญ่ที่จ่ออยู่ก็ไม่มีช่องว่างใดจะให้เธอพูดได้ พิศจึงเปลี่ยนมาระบายความซ่านเสียวด้วยการเล่นลิ้นไล้เลียหัวเห็ดบานร่าให้ไวขึ้นอีก และนั่นก็ทำให้เมฆเป็นฝ่ายต้องถอนปากขึ้นมาหายใจหายคอ เพราะเขาแทบจะพุ่งหยาดน้ำอบอุ่นใส่ลำคอของพิศอยู่แล้ว “โอว... ซี้ด... น้าพิศครับ โอว... สุดยอด โอว... ซี้ด...” แต่เขายังไม่อยากไปถึงเขาอยากจะพาพิศไปด้วย เมฆจึงพลิกร่างไปอยู่ด้านล่างและรั้งร่างอวบอิ่มของพิศมาอยู่ด้านบน จึงกลายเป็นว่าพิศกำลังควบขี่ริมฝีปากของเขาอยู่ และนั่นเมฆก็พอใจ เพราะปลายลิ้นที่เกร็งจนแข็งก็พุ่งวาบเข้าไปแทงโพรงสั่นระริกในทันที “อูย... ซี้ด... โอว... เมฆจ๋า... อูย... ซี้ด... เมฆจ๋า... ทำไมลิ้นเก่งอย่างนี้ โอว... ซี้ด... โอว...” เสียงครางเอ่ยชมยิ่งทำให้เมฆฮึกเหิม รอยแยกที่มีไม่ว่าจะกี่แยก ซ้าย ขวา หรือ หน้า หลัง ที่ใดก็ตามที่แทรกผ่านไปได้ เมฆก็ไม่เว้นที่จะแทรกเข้าไป และลิ้นอย่างเดียวคงไม่พอเพราะร่องรอยแยกผ่ามีมาก