All Chapters of คุณนายครับ: Chapter 1 - Chapter 10

‘เมฆ’ หนุ่มบ้านนอกวัย 26 ปี เดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของรั้วอัลลอยด์ขนาดใหญ่ซึ่งทำหน้าที่กำหนดอาณาเขตของบ้านคนรวย ใบหน้ากร้านไปด้วยแดดลมมีเหงื่อซึมออกมาตามขมับและแนวสันจมูก จนต้องใช้ผ้าขาวม้าที่พาดคอมาด้วยซับออก เพราะกว่า 8 ชั่วโมงที่เดินทางรอนแรมนั่งรถทัวร์มาลงที่หมอชิต ก่อนจะต่อรถเมล์มาลงที่ปากซอยและเดินมาถึงที่นี่ ก็ทำเอาหอบเหมือนกัน เมื่อเช็ดเหงื่อจนหมาดและคิดว่าหน้าตาของตัวเองคงพอดูสะอาดสะอ้านมากพอที่จะเข้าไปสู่ด้านใน ดวงตาโชนแสงของเมฆก็มองลอดผ่านช่องว่างระหว่างรั้วเข้าไปด้านใน ที่เห็นนั้นคือบ้านเดี่ยว 2 ชั้นขนาดใหญ่ในรูปทรงยุโรปที่ตั้งอยู่ตรงกลางของพื้นที่ ขนาบข้างไปด้วยสวนกว้างใหญ่ซึ่งโอบรอบโดยรั้วอลังการบ่งบอกถึงฐานะของท่านเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี เพราะจากสายตาคาดคะเน อาณาเขตนี้คงกว้างกว่า 2 ไร่ เมฆถอยหลังออกมามองดูตำแหน่งของกริ่ง แต่เมื่อคิดอีกทีคงไม่เหมาะสมที่เขาจะทำให้เกิดเสียงในเวลาเช้าตรู่อย่างนี้ สายตาจึงมองลอดเข้าไประหว่างรั้วอีกครั้งเพื่อหวังจะแจ้งใครสักคนที่ผ่านมาว่าเขามาถึงแล้ว และเขาก็พร้อมแล้วสำหรับการเริ่มงานในวันแรก เพียงก้าว

ขันน้ำจึงถูกทิ้งให้ล่องลอยอยู่ในอ่างปูนสูงเท่าเอว ฝ่ามือข้างหนึ่งจะวางทาบไปที่ขอบอ่างเพื่อยึดให้ร่างกายตั้งมั่น ส่วนอีกข้างก็คว้าหมับไปตามความต้องการ พร้อมๆ กับปล่อยกายปล่อยใจให้ล่องลอยไปตามฝ่ามือที่สาวเจ้าลูกชายตัวใหญ่ให้รูดเข้ารูดออกตามอารมณ์ดิบเถื่อนที่มันอยากจนอดใจไว้ไม่ไหวอีกแล้ว และในความคิดนั้นมันคือตัวเขากำลังซอยบั้นท้ายกระแทกใส่ความงดงามอ่อนหวานของเธอคนนั้น รอยยิ้มอย่างเชิญชวนพร้อมสายตาและน้ำเสียงหวานๆ ที่เรียกเขา ‘เมฆจ๊ะ แรงๆ สิจ๊ะ แรงอีก ซี้ด... แรงอีก ใส่เข้ามาให้มิดเลยจ้ะ ใส่เข้ามาให้มิด โอย... ซี้ด... เมฆจ๋า... แรงกว่านี้อีก โอว... ซี้ด... แรงอีก แรงอีก! ฉันชอบแรงๆ โอว... ซี้ด...’ “อูย... คุณนายครับ... อูย... คุณนายใจดีกับไอ้เมฆเหลือเกิน อูย... โอย... อูย... โอย... อูย... โอย...” ใบหน้าคมคร้ามกร้านแดดกร้านลมแหงนมองขึ้นสูง ดวงตาลอยคว้างเมื่อไอ้ลูกชายคายพิษออกมาอย่างแรง จังหวะกระตุกเฮือกมาพร้อมๆ กับแรงดันพวยพุ่ง จนหยาดน้ำขุ่นคลักพุ่งกระเด็นไปติดอยู่ที่ขอบปูนของอ่าง เพียงแค่นั้นเมฆก็ผ่อนลมหายใจออกเบาๆ เมื่อร่างกายราวล่องลอยอ

ท่อนเนื้อขนาดมหึมาและแข็งแรงจัดเพราะทำงานมาตั้งแต่เด็กจึงกระหน่ำใส่โพรงชุ่มฉ่ำของขวัญใจอย่างไม่ต้องยั้ง เพราะเด็กสาวคนนี้ก็ร้อนแรงแบบหยุดไม่อยู่จริงๆ เพราะถ้าเธอไม่ร้อนและร่านได้มากขนาดนี้ เขาเองก็คงไม่มีหวังที่จะได้มากระทุ้งแปลงดอกไม้ของเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกันหรอก และสาวน้อยขวัญใจก็ตอกย้ำความคิดของเขาเมื่อฝ่ามือที่ยันอ่างปูนไว้นั้นขยับขึ้นมาคล้องรอบลำคอของเขาก่อนจะโหนร่างอวบอิ่มขึ้นมาแนบชิดเป็นสัญญาณให้เขาเปลี่ยนท่วงท่าให้มันยิ่งล้ำลึกและแนบแน่นมากขึ้น แน่นอนว่าแค่เขากระชับร่างอวบขึ้นอุ้มพร้อมกับเขย่าสะโพกของขวัญใจขึ้นลง เธอก็พร้อมที่จะโหนตัวเองโยกขึ้นโยกลงเป็นแตงใบใหญ่ให้ลิงอย่างเขาอุ้มเดิน “โอว... ซี้ด... โอว... พี่เมฆจ๋า... ซี้ด... โอย... ดีจังเลย ดีจัง ซี้ด... โอย... ผัวขา... โอย... ผัวเก่ง ซี้ด... อร่อย... โอย... ผัวเก่ง ซี้ด... เยี่ยม... เยี่ยม... โอว... พี่เมฆจ๋า... ซี้ด... เสียว... เมียเสียว... เสียว... ซี้ด... เมียเสียว...” “ผัวก็เสียว... โอว... ซี้ด... อร่อยเหลือเกินเมียจ๋า... โอว... ซี้ด... เยี่ยม... โอว...” เมฆกัดกร

เพราะพวกเธอเหล่านั้นมักจะมีผิวกายสีชมพูดูบอบบางและน่าทะนุถนอมไม่ต่างจากคุณนายชวนชมสักนิด และที่สำคัญที่เขาชอบที่สุดก็คือ พวกเธอก็ชอบเปล่งเสียงร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างหนาๆ ของผู้ชายซะด้วย และหากจะเป็นคุณนายชวนชมที่มาเปล่งเสียงร้องอยู่ใต้ร่างของเขาล่ะ ‘เมฆจ๋า... ซี้ด... ช่วยเอาฉันแรงๆ เมฆจ๋า... โอว... ซี้ด... ฉันชอบแรงๆ โอว...’ แค่เสียงร้องในมโนภาพก็ทำให้ไอ้ลูกชายตัวโตของเขาแข็งขึ้นเป็นลำ จนต้องฝืนฝ่ามือใหญ่กดทาบไว้ที่นอกกางเกงขาก๊วยตัวเก่งของพ่อที่เขานำมาใส่ในวันนี้ “เย็นไว้ไอ้ลูกชาย เย็นไว้ อูย... เมื่อเช้าเพิ่งออกไปสองน้ำ ออกบ่อยๆ พ่อจะไม่มีแรงทำงานกันพอดี อูย... เย็นไว้ไอ้หนู” เมฆพูดกับลูกชายที่ดูจะเข้าใจเพราะมันผงกหัวหงึกๆ ทั้งที่เขารู้ดีว่านั่นมัน ‘ไม่เข้าใจ’ เลยมากกว่า เพราะยิ่งเนื้องอกสุดรักสุดหวงของเขามันผงกหัวขึ้นลง เขายิ่งเสียดเสียวในทุกครั้งที่มันขยับตัว แต่จะทำยังไงได้ล่ะ เขาต้องทำงาน จะมามัวปลดเปลื้องทุกครั้งที่ความอยากมาเยือนก็คงไม่ได้ ทั้งที่อยากจะทำอย่างนั้นใจจะขาดก็ตาม เสียงเครื่องตัดหญ้าที่ดังออกมาจากด้านหลังคฤหาสน์ทำให้ ‘ชว

“ขวัญมีอะไรกับพี่เหรอ เดินมาซะไกลเชียว” เมฆถามทั้งที่รู้ว่าดวงตาซุกซนของขวัญใจไม่ได้มองหน้าเขา แต่สาวใช้สุดร้อนแรงแห่งบ้านคุณนายชวนชมที่เขาเพิ่งเจอหน้าเธอครั้งแรกเมื่อเช้า และเขาก็ตกหลุมสวาทจนทำให้ขวัญใจกลายเป็นเมียเขาตั้งแต่แรกเห็น เธอกำลังไล่สายตามองลงมาตามหน้าอกและลากลงไปหาไอ้ลูกชายของเขาที่มันช่างแสนรู้และผงกหัวตอบสนองสายตาส่อแววเจ้าชู้นั้น “เมียจะมาหาผัว ต้องมีธุระด้วยเหรอจ๊ะ” ขวัญใจตอบแต่สายตานั้นมองตรงไปยังจุดที่อยากกิน เปรี้ยวปากจนน้ำลายสอออกมาเต็มปาก ‘นั่นปะไร ไม่ทันข้ามวัน เธอก็จับจองเขาเป็นผัวได้เต็มปากเต็มคำซะแล้ว’ เมฆได้แค่คิดไม่กล้าที่จะพูดออกไปหรอก เพราะยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าขวัญใจนั้นอายุเท่าไหร่กัน และหากพ่อแม่เธอมาเอาเรื่องเขา มีหวังเขาคงต้องตบแต่งเธอเป็นเมียทั้งๆ ที่เพิ่งรู้จักหน้าตาแน่ “เออ... พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย พี่แค่ถาม เห็นขวัญเดินมาตั้งไกล แล้วมีอะไรล่ะ” “ก็พี่เมฆอ่ะลืมเอาข้าวมาน่ะสิ ขวัญก็เลยอาสาเอามาให้ มาเถอะจ้ะเที่ยงแล้ว มากินข้าวกันเถอะ พี่เมฆหิวหรือยังล่ะ หรือว่าจะกินอย่างอื่นก่อน” “เอ่อ...