All Chapters of คุณนายครับ: Chapter 11 - Chapter 20

“อุ้ย! พี่เมฆจ๋า ใจเย็นๆ สิจ๊ะ ขวัญไม่รีบร้อนหรอกจ้ะ มีเวลาถมเถไป อื้อ... พี่เมฆ พี่...” เพราะเมฆจู่โจมถึงตัว ขวัญใจจึงพูดอย่างใส่จริตได้แค่นั้น ก่อนจะตอบรับจูบร้อนๆ ที่กระแทกใส่ปากของเธออย่างเร็ว และลิ้นร้อนก็เกี่ยวตวัดรัดกันอย่างโหยหิว ต่างฉกชิงเข้าหากันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนเมฆมันเขี้ยวเผลอขบลิ้นน้อยๆ นั้นและรูดฟันลงมาทางปลายลิ้น และก็ได้ผลขวัญใจชะงักไปก่อนจะจู่โจมลูบไล้ฝ่ามือไปตามร่างหนาสูงใหญ่ที่มีผิวกายดำแดงชื้นไปด้วยไรเหงื่อ ขยำฝ่ามือไปตามเนื้อตัวของเมฆก่อนจะลูบลงต่ำเพราะอยากสัมผัสไอ้ตัวโตที่แข็งโด่ชนหน้าท้องของเธออยู่ตอนนี้ แต่เมฆกลับไม่ปล่อยให้เธอทำเช่นนั้น เมื่อฝ่ามือร้อนและสากที่สุดของเขาเร็วกว่า เมฆลากมือลงไปคว้าหมับที่ขอบลูกไม้ตัวจิ๋ว กระชากทีเดียวขาดติดมือจนขวัญใจร้องอุทาน แต่นั่นก็ดังได้แค่ในอุ้งปากของเขาเท่านั้น และเธอก็ต้องอุทานอีกครั้งพร้อมกรีดร้องด้วยความซ่านเสียว เพราะแค่ฝ่ามือตะปบลงตรงจุด นิ้วอ้วน ใหญ่และก็ยาว ก็แทงพรวดเข้าไปในร่องหลืบฉ่ำน้ำในทันที เสียงกรีดร้องของขวัญใจยังดังอย่างต่อเนื่องในอุ้งปากของเมฆ เพราะเมฆ

ชวนชมกุมฝ่ามือเข้าหากันแน่นยามมองผ่านบานหน้าต่างไปยังสวนกว้างด้านหลังคฤหาสน์ เพราะกว่าจะฝืนพาตัวเองเดินออกมาได้ เธอก็แทบจะขาแข็งอยู่กลางทาง เพราะทั้งขาทั้งร่างดูจะสั่นไม่หาย ภาพการร่วมรักระหว่างเมฆกับขวัญใจยังชัดเจนอยู่ในสมอง เพราะนั่นคือสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ไปเห็น ความอยากตัวเดียวแท้ๆ ที่มันสั่งการให้เธอทำมึนทำหน้าด้านหน้าทน หาเหตุผลร้อยแปดพาตัวเองเข้าไปในสวน จุดหมายนั้นก็คือเพื่อที่จะอ่อยคนสวนคนใหม่ และหวังอย่างที่สุดว่าหากเมฆจะทนไม่ไหวแล้วปล้ำเธอทำเมียในสวน นั่นจะเป็นสวรรค์บนดิน สวรรค์ในสวนกว้างของเธอ อย่างที่เธอหมายใจเอาไว้ แต่สิ่งที่เธอไปเห็นกลับกลายเป็นเมฆกำลังเงยหน้าส่งลิ้นส่งนิ้วเข้าไปในร่องฉ่ำน้ำของขวัญใจอย่างเมามัน ใจจริงเธออยากจะส่งเสียงให้ทั้งคู่ตกใจและแยกออกจากกัน แต่เสียงร้องด้วยความซ่านเสียวของขวัญใจก็ทำให้เธอต้องสะกดเก็บความไม่พอใจนั้นเอาไว้ เพราะภาพปลุกเร้าอารมณ์ตรงหน้ามันสั่งให้เธอดูต้องต่อจนจบ แต่หากเธอรู้ว่ายืนดูต่อแล้วจะทำให้เมฆหันมาเห็น เธอจะไม่ทำเด็ดขาด เพราะต่อแต่นี้ไปเธอจะทำยังไง จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน จะพูดจะมองหน้ากันยังไ

ฝ่ามือค่อยๆ โอบประคองท่อนเนื้อไว้ในมือ และความใหญ่นั้นก็กำด้วยฝ่ามือข้างเดียวไม่มิด จนเธอเผลอคิดไปว่าหากท่อนเนื้อแข็งปั๋งนี้เข้ามาอยู่ในร่องหลืบอันมหัศจรรย์ของเธอ มันจะทำให้เธอ เจ็บ เสียว หรือมันได้มากแค่ไหน เธอจะได้ร่ำร้องครวญครางเหมือนที่ขวัญใจเป็นหรือเปล่า และเขาจะเต็มใจกระแทกความยิ่งใหญ่นี้ใส่มาในโพรงแสนหวานของเธอหรือไม่ ยิ่งคิดชวนชมยิ่งสะท้านไปทั้งกาย จนโพรงดอกไม้ตอดระรัวสั่นระริกอยู่ด้านใน และนั่นยิ่งทำให้เธอต้องกัดริมฝีปากให้แน่นขึ้นอีก เพราะมันอยากเปล่งเสียงครวญครางเหลือเกิน ‘อูย... เสียว... ซี้ด... เมฆจ๋า... ทำไมถึงได้ใหญ่ขนาดนี้ เสียว... ซี้ด... น่ากินเหลือเกิน โอย...’ และไม่เพียงแค่คิดเพราะชวนชมอดใจไว้ไม่ได้อีกแล้ว เมื่อคราบเหนียวที่สัมผัสจากส่วนหัวรวมทั้งกลิ่นคาวความใคร่ที่โชยออกมาช่างเย้ายั่วใจไม่ต่างจากกลิ่นของน้ำอมฤตที่คงจะทำให้เธอคงความสวยและความสาวไปอีกนานแสนนาน ปลายลิ้นจึงแตะลงตวัดเลียเอาหยาดน้ำแสนหวานซ่านปลายลิ้นนั้นเข้าสู่อุ้งปาก ก่อนจะกลืนกินให้ไหลลื่นปะปนกับหยาดน้ำลายสอลงไปในลำคอ และความหวานที่ได้รับก็สั่งให้ปลายลิ้นทำหน้าที่ตา

คนสวนร่างใหญ่บึกบึนที่ทั้งร่างนั้นไม่มีเสื้อผ้าอยู่เลย แนบใบหน้าลงมาที่ดอกไม้ของเธอ ใช้จมูกซุกไซ้สูดดมความหอม ใช้ริมฝีปากจูบหนักๆ ที่เนินโหนก และใช้ปลายลิ้นเซาะแซะตวัดเลียไล้หยาดน้ำ และยังจะปลายนิ้วนั้นอีก ความอวบใหญ่และสากจากทำงานหนักกำลังเสียดสีสอดแทรกเข้ามาในร่องที่เธอแยกออกจากกันจนกว้าง จาก 1 นิ้วที่เข้าๆ ออกๆ เพิ่มเป็น 2 นิ้วและ 3 นิ้วตามลำดับ ซึ่งทุกจังหวะที่เมฆสอดนิ้วเข้ามา นั่นก็ทำให้เธอผวาแอ่นโหนกนูนนั้นเข้าหาเขาให้มากขึ้น และเมื่อเขาแยงออก เธอก็ยิ่งผวาแอ่นดอกไม้เข้าหาท่อนนิ้วให้มากกว่าเดิม “เมฆจ๋า... ซี้ด... ฉันเสียวเหลือเกิน อูย... ซี้ด... เมฆจ๋า... เมฆเก่งที่สุด อูย... ซี้ด... โอว... ซี้ด...” เมฆลงลิ้นไปที่กลีบดอกไม้หอมกรุ่นของคุณนาย แม้จะไม่เห็นสีดอกที่เด่นชัดแต่เขามั่นใจว่าดอกไม้ดอกนี้ต้องงดงามมากที่สุดแน่ เพราะขนาดกลิ่นยังหอมชวนดมชวนเลียได้มาถึงขนาดนี้ หากได้เห็นสีสันประกอบไปด้วย เขาแน่ใจว่าคงจะลงลิ้นจนคุณนายต้องดิ้นตายเป็นแน่ เพราะแค่นี้คุณนายยังสั่นแล้วสั่นอีก เสียงหวานๆ ครวญครางนั้นยิ่งดังมากขึ้น เขาก็ยิ่งมีอารมณ์ร่วม อาจจะกระแ

‘พี่เมฆไม่ต้องเหนื่อยนะจ๊ะ ขวัญจะทำเอง แค่พี่ลิ้นแข็งและดุ้นแข็งก็พอ’ นี่สินะถึงจะเป็นขวัญใจตัวจริง เธอเร่งรีบแต่ไม่อ้อมค้อม อยากก็บอกว่าอยาก ชอบอะไรก็บอกแบบนั้น และเมื่อเขาต้องออมแรง เธอก็ขึ้นเองซะก็หมดเรื่อง และวันนี้ก็เช่นกัน เมื่อขวัญใจต้องออกไปช่วยน้าพิศหาซื้อของแห้งหลายอย่างมาเตรียมไว้สำหรับทำอาหาร โดยมีน้ามิ่งขับรถไปให้ เธอก็ไม่วายที่จะมาขอเลื่อนเวลากับเขา ‘คิวขวัญขอเลื่อนเป็นกลางคืนนะจ๊ะ’ แค่นั้นที่ขวัญใจพูด ราวกับเธอรู้ว่าเขามีคิวกลางคืนกับใครบางคน แต่เขาก็ไม่มีเวลาจะคิดมากไปกว่านั้นหรอก เพราะคุณนายชวนชมที่เรียกหาเขาในทันทีที่น้ามิ่งขับรถพาน้าพิศกับขวัญใจออกไปนั้น มันคือสิ่งที่เขาต้องกังวลกว่า เพราะช่วงเวลากลางวันคือช่วงที่คุณนายไม่เคยเรียกหาเขาเลยสักครั้ง หรืออาจเรียกได้ว่า เขาแทบไม่เคยพบเจอหน้าของคุณนายในช่วงเวลาที่ยังมีแดดอยู่ด้วยซ้ำ จะพบกันก็คือเลย 4 ทุ่มไปแล้ว ในยามที่ทุกคนในคฤหาสน์แห่งนี้เข้าห้องพักผ่อนแล้วเท่านั้น แล้ววันนี้มีเรื่องอะไรเล่าคุณนายถึงเรียกหา เมฆพาตัวเองเข้ามาในคฤหาสน์กว้างใหญ่โอ่อ่าสมกับเป็นที่พักของนักธุรกิจใ