“เขม เสาร์นี้ไปว่ายน้ำกัน” เสียงเพื่อนสาวอย่างลลิตาดังขึ้น“ว่ายน้ำที่ไหน” เขมิกาหันมาถาม ก่อนจะหันกลับไปจดบทเรียนที่อาจารย์สอนอยู่หน้าห้อง“สระส่วนตัวของพี่ปุณณ์” ลลิตาตอบอย่างอารมณ์ดี“พี่ปุณณ์? ปุณณ์ไหนอีกอ่ะ”“พี่เจ้าของร้านกาแฟที่เราไปนั่งทำรายงานบ่อย ๆ อ่ะ”“อ๋อ แกไปสนิทกับพี่เขาตอนไหนวะ” ปากก็ถาม มือก็จดเลกเชอร์หยิก ๆ“ก็ตอนที่แกมัวแต่ไปทำชมรมบาสอะไรนั่นไง” ลลิตาบ่นหน้ามุ่ย“ก็ฉันเป็นผู้จัดการชมรมนี่หว่า” เขมิกาตอบพลางหลบหน้า เมื่อคิดถึงกิจกรรมที่เกิดขึ้นภายในชมรมหลังจากวันนั้น ทุกคืนเขมิกาก็จะเข้าไปอาศัยความเย็นจากห้องพักและความเร่าร้อนของโค้ชหนุ่มและเพื่อนชาย จนกระทั่งวันกลับอย่างเมื่อวาน“เออ ก็ใช่ไง” ลลิตาตอบ “ฉันถึงมาชวนแกว่าไปว่ายน้ำเป็นเพื่อนฉันไหม”“แกว่ายน้ำไม่เป็น แต่อยากเป็นนักกีฬาว่ายน้ำเนี่ยนะ ริน” เขมิกาแขวะความฝันของเพื่อนสาว ด้วยลลิตาเป็นคนที่ชอบว่ายน้ำมาก เธอเ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-13 Baca selengkapnya