All Chapters of คู่หมั้นมาเฟีย NC20+: Chapter 41 - Chapter 50

หลายวันต่อมา คราม Talk “ทะเลสวยจังเลยครับคุณพ่อคุณแม่”“ครับ” ผมมองหน้าลูกชายแล้วยิ้มออกมา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แกมาเที่ยวทะเลแต่เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่แกก็ยังอยากมาเที่ยวอีก“กระทิงอยากเล่นน้ำจังเลยครับคุณพ่อ” แกเดินมาเขย่าแขนผม เพราะส่วนใหญ่ก็จะเป็นผมที่ลงไปเล่นน้ำทะเลกับแกทุกครั้งที่มา“น้องกระทิงครับ แม่ว่าเราเอาของไปเก็บที่บ้านกันก่อนดีกว่านะครับ เก็บของทำอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยไปเล่นโอเคมั้ย”“ครับคุณแม่”ผมซื้อบ้านริมทะเลไว้อยู่หลังหนึ่ง ก็ที่มาเที่ยวกันคราวนั้นนั่นแหละครับ ผมเห็นว่าพิงค์เธอก็ชอบมาทะเลเหมือนกันก็เลยซื้อบ้านติดริมทะเลเอาไว้ ผมมีความสุขจังที่ได้อยู่กับครอบครัวแบบนี้ ผมเองก็ทำแต่งานแต่ก็พยายามหาเวลาว่างมาให้ลูกกับเมีย ผมอยากทำงานเก็บเงินไว้ให้ทั้งสองเยอะ ๆ พอถึงเวลาลูกโตแกจะได้ไม่ต้องลำบากอะไรมากมายตอนนี้ผมก็พยายามปั๊มลูกคนที่สองอยู่ ผมอยากได้ลูกสาวอีกสักคนนึงมีลูกผู้ชายแล้วก็ต้องมีลูกผู้หญิงอีกคนนึงแค่นี้ผมก็พอใจแล้วล่ะ ตอนแรกผมอยากจะมีลูกหัวปีท้ายปีเลยอีกซักสองคนแต่พิงค์เธอไม่ยอม เธออยากให้กระทิงโตกว่านี้อีกหน่อยให้กระทิงเป็นพี่ชายคนโตที่อายุมากก

พิงค์ Talk เย็นวันนั้น“นายแอบถ่ายรูปฉันไปลงไอจีเหรอคราม”“เธอเห็นเหรอ”“เออดิ ทำไมชอบแอบถ่ายอะ ดูแต่ละภาพดิ๊ไม่เห็นจะสวยเลย นายแกล้งฉันเหรอคราม?” ไม่รู้ว่าถ่ายลงไปได้ยังไงฉันเหมือนตัวตลกเลยแหละ แถมยังมีคนมากดไลท์คอมเมนต์กันเยอะด้วยนะ บ้าจริง ๆ เลยคราม“น่ารักจะตายตอนที่เธอเผลอ มองยังไงให้น่าเกลียด ลองให้ใครมันมาว่าเธอดูสิฉันจะจับมันตัดลิ้นเลย”“ยึ๋ยคราม อย่าพูดแบบนั้นสิฉันสยอง” ไม่ใช่แค่คำพูดอย่างเดียวนะแถมครามยังทำหน้าตาเหมือนกับคนโรคจิตฆ่าตัดตอนอีกด้วย ชอบแกล้งกันดีนักนะ“แหะ ๆ พูดเล่นครับไม่ทำจริงหรอก”“ก็ลองให้ทำจริงดูสิ ฉันจะยิงเป้านายให้ดู” ฉันชี้หน้าครามพร้อมกับจ้องหน้าอย่าเอาเรื่อง ฉันไม่ได้พูดเล่นนะฉันพูดจริง และถึงแม้ตอนนี้ฉันจะไม่ได้ซ้อมแต่ฝีมือการยิงปืนของฉันก็ยังเหมือนเดิม ยังแม่นตรงเป้าเหมือนเดิม“คร้าบ ไม่กล้าทำแบบนั้นหรอกครับ”“ดีมากค่ะ”หลังจากที่เรากินข้าวกันอิ่มเรียบร้อยแล้วก็พากันขึ้นไปนอนด้านบน ซึ่งน้องกระทิงก็หลับไปเรียบร้อยแล้วคงจะเหนื่อยมากเลยน่ะสิ วิ่งเล่นทั้งวันเลยวันนี้ ส่วนฉันก็ยังไม่ค่อยรู้สึกง่วงเท่าไหร่เลยมานั่งเล่นอยู่ที่หน้าระเบียง รับลมทะเลตอนกลางคื

ร่างบางกระตุกยิ้มก่อนจะก้มลงดูดเลียที่ปลายหัวบานฉ่ำ ลิ้นเรียวเล็กตวัดเลียไปมาอย่างมูมมาม ทำเอาร่างหนาที่นอนอยู่เกร็งไปทั้งตัวเพราะความเสียว สองมือกอบกุมดุ้นใหญ่ส่วนล่างชักรูดเป็นจังหวะพร้อมๆ กับลิ้นที่กำลังตวัดเลียไปมา“อื้ม พิงค์อ่าส์ เธอแม่ง ซี๊ด!” ครามได้แต่นอนร้องครวญคราง เพราะทุกช่วงจังหวะที่ลิ้นตวัดเลียโดนส่วนหัวมันทำเอาเขาแทบขาดใจ“อื้ม…” พิงค์ครางออกมาเบาๆ พลางไล่ดูดเลียตามลำท่อนใหญ่ไปเรื่อยๆ“พะ พอก่อนอ่าส์ มันจะแตกอื้ม ฉันอยากแตกในตัวเธอมากกว่า” ครามหยุดทุกอย่างด้วยมือของเขา ก่อนที่ร่างหนาจะดันตัวให้ลุกขึ้นผลักตัวของพิงค์ให้นอนราบกับเตียงแทน แล้วขึ้นไปคร่อมตัวของเธอโดยที่ตัวเขาเองทิ้งน้ำหนักตัวลงไปหาเธอเพียงเล็กน้อย “ยั่วเก่งนักนะ รู้ว่าทำแรงไม่ได้แต่ก็ยังจะยั่ว มันน่านัก!” ครามเม้มปากแน่นเพราะรู้สึกมันเขี้ยวจนอยากจะจับพิงค์กระแทกให้หนักๆ ไปซะเดี๋ยวนี้เลย แต่ติดตรงที่ว่าเธอกำลังท้องอยู่“ฉันเปล่าสักหน่อย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” พิงค์ทำท่าทางเล่นหูเล่นตา ทำให้ครามที่รู้สึกมันเขี้ยวอยู่แล้วอยากจะขยี้เธอมากขึ้นไปอีก“ให้มันได้อย่างนี้สิ” ครามพูดข่มเสียง ก่อนจะไล่ซุกไซร้ตามซอกค

เวลาผ่านไป เมืองนอกสองสามีภรรยากับลูกชายอีกหนึ่งคนพากันเดินลงเครื่องทันทีที่เครื่องบินลงจอดบนรันเวย์เรียบร้อยแล้ว การมาในครั้งนี้ทั้งสองไม่ได้บอกใครเลยเพราะต้องการที่จะมาเซอร์ไพรส์สองลุงป้าพี่มัวแต่ทำงานไม่มีเวลาพักผ่อนถ้าได้เห็นหน้าหลานคงจะรู้สึกดีมีความสุขน่าดูเลยทั้งสองมีลูกไม่ได้เพราะโรคประจำตัวบางอย่าง ร่างกายของคีร่าไม่แข็งแรงมากพอที่จะอุ้มท้องได้ และภูริก็มีโรคบางอย่างที่ทำให้น้ำเชื้อของเขาไม่แข็งแรง ถึงจะอยากมีลูกแค่ไหนแต่ถ้าร่างกายไม่แข็งแรงทั้งสองก็ไม่อยากเสี่ยง เพราะมันเกี่ยวกับชีวิตของเด็กคนหนึ่งด้วย“ฮายคุณป้าคีร่า” กระทิงน้อยวิ่งเข้าไปในบ้านด้วยความดีใจ ทันทีที่รถจอดดับสนิทอยู่ที่หน้าบ้าน ก่อนที่พิงค์และครามจะเดินตามเข้าไปทีหลัง“ว๊ายกระทิงน้อยหลานป้า มาได้ยังไงครับเนี่ย” คีร่าหันมามองด้วยความตกใจเมื่อเห็นหลานชายกำลังวิ่งเข้าไปหาตน ในใจนึงก็คิดว่าตนเองพักผ่อนน้อยจนละเมอไปหรือเปล่า แต่พอกระทิงสวมกอดเท่านั้นแหละรู้เลยว่ามันเป็นความจริงไม่ใช่ละเมอ“มาเซอร์ไพรส์ป้าคีร่าได้ยังไงล่ะครับ โรงเรียนของกระทิงปิดเทอมแล้วคุณพ่อกับคุณแม่ก็เลยจะพามาเที่ยวที่บ้านของป้าคีร่านานๆ เลยคร

6 เดือนต่อมา อุแว้ อุแว้ อุแว้“คุณแม่ครับน้องฟ้าครามร้องอีกแล้วครับ” กระทิงน้อยวิ่งมาบอกผู้เป็นแม่เมื่อน้องสาวตื่นร้องเสียงดัง“พ่อล่ะลูก อยู่ตรงนั้นหรือเปล่า” เธอหันไปพูดกับลูกชาย“ไม่ครับ คุณพ่อไปเข้าห้องน้ำ”“อ๋อ งั้นหนูไปดูน้องก่อนนะครับ เดี๋ยวแม่ตามไป” พิงค์วางมือจากงานตรงหน้า รีบล้างมือจนสะอาดจากนั้นก็สาวเท้ายาวๆ เดินเข้าไปด้านในแง้ แง้ แง้“โอ๋ ๆ ๆ ไม่ร้องนะคะคนดีของแม่” พิงค์อุ้มลูกน้อยขึ้นมาพาดอกแล้วลูบหลังปลอบเบาๆ“ลูกตื่นเหรอพิงค์” ครามรีบเดินออกมาอย่างรีบร้อน“อืม…”“ขอโทษนะพอดีว่าฉันปวดท้องหนักอะ เลยรีบไปห้องน้ำ”“ไม่เป็นไรหรอก”ครามหยุดงานมาคอยช่วยพิงค์ดูแลลูกเพราะเธอไม่ได้จ้างพี่เลี้ยง ส่วนป้าศรีก็ต้องทำงานบ้านของตัวเองเหมือนกัน รอจนกว่าน้องฟ้าครามจะโตกว่านี้อีกนิดเขาถึงจะกลับไปทำงานเหมือนเดิม เพราะตอนนี้พิงค์ต้องคอยดูแลลูกสองคนพร้อมกันน้องกระทิงก็ต้องไปโรงเรียนทุกวัน“แล้วนี่น้องฟ้าครามเป็นอะไรตื่นหรอ”“ฉี่แตกน่ะ นายเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ใหม่หน่อยสิ”“ได้ๆ แป๊บนึงนะ” ครามรีบจัดแจงปูผ้าที่นอนให้กับลูกน้อยใหม่อีกครั้ง จากนั้นพิงค์ก็พาลูกสาวตัวน้อยลงไปนอนบนเบาะเหมือนเดิ