All Chapters of นางบำเรอ SM20+: Chapter 201 - Chapter 210

บริษัทTTจำกัดโรสสิรินขับรถกลับมาที่บริษัทด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด หมดอารมณ์ที่จะทำงานในวันนี้เลย ไม่คิดว่าเธอจะได้เจอกับผู้ชายที่เธอเกลียดมากที่สุดอีกครั้ง และก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องเข้ามาวุ่นวายกับเธออีกด้วย ทั้งๆ ที่ผ่านมาก็ไม่ได้สนใจใยดีเลยว่าเธอจะร้องไห้เสียใจมากแค่ไหนแต่วันนี้กลับจะมาเอาเธอคืนทำเหมือนกับว่าเธอไม่มีความรู้สึกอะไรเลยอย่างนั้นแหละมันเป็นสิ่งที่คนอย่างเธอไม่ชอบเอาซะเลยครืด ครืดขณะที่เธอกำลังนั่งหงุดหงิดก็มีสายโทรเข้ามา ปรากฏว่าเป็นภากรที่วีดีโอคอลมาหาเธอ โรสสิรินถอนหายใจจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง เพราะกลัวว่าเธอจะเผลออารมณ์เสียใส่ภากร“ฮัลโหลว่าไง ทำไมเพิ่งโทรมาเนี่ย”( คิดถึงฉันล่ะสิ )“แล้วนี่ว่างแล้วหรือไงถึงได้โทรมาหาฉันได้เนี่ย”( ว่างแล้วครับ เพิ่งจะประชุมเสร็จก็รีบโทรหาเธอคนแรกเลยนี่แหละ แล้วเธอล่ะทำอะไรอยู่กินข้าวยัง )“ฉันไม่หิวน่ะ แต่ออกไปซื้อขนมมาไว้กินอยู่”( กินแต่ขนมระวังอ้วนนะ )“ไอ้บ้า ใครเค้าให้ทักผู้หญิงแบบนี้กัน ต่อให้ฉันจะอ้วนเหมือนหมูนายก็ต้องมีมารยาททักฉันว่าหุ่นดีเหมือนกับนางแบบนะ”( คร้าบๆ จะอ้วนร้้อยโลเท่าโอ่งมังกรฉันก็รักเธอเหมือนเดิมอยู่ด

หลายวันผ่านไปฉันก็ยังถูกฟอกซ์วุ่นวายอยู่ทุกวันนั่นแหละ แต่ส่วนใหญ่ฉันจะพยายามเลี่ยงที่จะไม่เจอหน้าเขา ไม่อย่างนั้นคงได้มีเรื่องกันอีกแน่นอน โดนไปครั้งก่อนไม่เข็ดเลยสินะ ฉันบอกเอาไว้ก่อนเลยนะว่าฉันไม่ใช่คนยอมใครเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ร้ายมาฉันก็ร้ายกลับแฟร์ๆฉันนั่งรอโทรศัพท์ตั้งแต่เช้า รอให้ภากรโทรมาหาตามปกติที่เขาเคยทำ แต่วันนี้กลับเงียบกริบเลย ฉันรอมาตั้งแต่เช้าจนบ่ายแล้วเนี่ย หรือว่ากำลังประชุมอยู่ แต่ทำไมถึงประชุมนานขนาดนั้นล่ะ“เฮ้อ….หายไปไหนของนายอีกนะ หรือว่าจะทิ้งฉันอีกคนนายภากร” มันคือสิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุด นี่แหละที่ฉันไม่อยากเปิดใจให้ใครเลย เพราะทุกครั้งที่ฉันเริ่มจะเปิดใจให้ใครฉันก็ต้องพบกับจุดจบแบบนี้ตลอดเกิดมาทั้งทีจะมีความรักที่ดีกับคนอื่นบ้างไม่ได้เลยหรือไง ทำไมต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ตลอดเลยด้วย หัวใจฉันมันไม่มีความรู้สึกหรือไง ทำไมทุกคนถึงชอบมาเล่นกับหัวใจของฉันนักฉันนั่งรอโทรศัพท์จากนายภากรครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่มีวี่แววเลยก๊อก ก๊อก ก๊อก“ขออนุญาตค่ะคุณโรส”“ค่า เข้ามาเลย” ฉันตะโกนตอบรับไป เมื่อได้ยินเสียงของคุณคาเลีย“คุณฟอกซ์มาขอพบค่ะ เห็นบอกว่ามีเรื่องจะคุ

“ไอ้บ้าภากร!!” ฉันคว้าผมของภากรกระชากออกมาอย่างแรงจนเขาหงายหลังล้มตึง ผู้หญิงที่กอดแขนมาด้วยหันมาร้องโวยวายเสียงดัง แต่ฉันไม่ได้สนใจอะไร เอาไว้เก็บทีหลังก้อแล้วกัน ตอนนี้ต้องเก็บไอ้บ้าภากรก่อน กล้าดียังไงมาสวมเขาให้ฉัน บอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาหยามเรื่องแบบนี้ อยากจะเอาไปกินกันที่ไหนก็ไปไม่ใช่เอามากินที่นี่“หืมม…ไอ้บ้า อย่าอยู่เลย ปึก! ผั๊วะ! ผั๊วะ!” ฉันทั้งต่อยทั้งแทงเข่าจนภากรล้มลงนั่งคุกเข่ากับพื้นแต่ฉันต่อยไม่โดนมันหรอก เพราะภากรมันยกแขนขึ้นมาบังหน้าของตัวเอง เป็นมวยดีเหมือนกันนี่นา“โอ้ย หยุด! หยุด!”“….” เสียงนั้นมันทำให้ฉันชะงักทันที“นี่เธอเป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย โรส!?”“นะ นายภาคิน!?” ฉันมองคนตรงหน้าด้วยความตกใจ เพราะคนตรงหน้าของฉันไม่ใช่ภากร แต่เป็นภาคินน้องชายฝาแฝดของเขา นี่ฉันจำคนผิดอีกแล้วเหรอเนี่ย สองพี่น้องคู่นี้อะไรจะเหมือนกันขนาดนี้ มองข้างหลังมองข้างหน้าเหมือนกันไม่มีผิด นี่ถ้าเขาไม่ส่งเสียงร้องออกมาก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย โอ้ยฉัน…!!!“อะไรของเธอเนี่ย เธอมาตีฉันทำไม?”“ขะ ขอโทษ ฉันนึกว่านายเป็น…” ฉันไม่รู้ว่าฉันจะบอกยังไงดี นี่มันไม่ใช่ครั้งแรก

คลับFTฉันพาภากรและภาคินมาที่คลับที่ฉันเคยเที่ยวเป็นประจำอยู่สมัยที่ยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ฉันมีคนรู้จักอยู่ที่นี่หลายคนเลย เด็กๆ ที่ทำงานอยู่ที่นี่ฉันก็รู้จักเป็นอย่างดีสนิทด้วยแหละ ฉันไม่เคยรังเกียจผู้หญิงที่หากินแบบนี้เลยนะ เพราะมันเป็นงานของเขาอีกอย่างงานที่พวกเธอทำมันก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนด้วย กลับกันเธอยังมีเงินส่งกลับไปทางบ้านอีกด้วยเพียงแต่พวกเธอเลือกงานทำไม่ได้“เด็กๆ จ๊ะ มาที่นี่หน่อยเร็ว” ฉันยกมือเรียกเด็ก ก่อนจะมีเด็กเดินมาสองสามคน“เจ๊โรส!”“จ้ะ” ฉันยิ้ม เด็กๆ ที่นี่บางคนพูดไทยได้นะเพราะมีคนไทยมาเที่ยวที่นี่เยอะ และบางคนก็ถูกส่งมาจากเมืองไทยด้วย เรียกง่ายๆ ว่าถูกส่งมาทำงานขายตัวโดยที่ไม่รู้ตัวนี่แหละ“ยังไงกันคะ หายไปนานเลย แล้วนี่พาใครมาด้วยคะเนี่ย”“นี่ผัวพี่ ส่วนคนนี้น้องชายฝาแฝดของเขา พี่ฝากดูแลหน่อยนะ”“ได้เลยค่ะเจ๊โรส”“ไม่ยักจะรู้ ว่าเธอรู้จักกับเด็กพวกนี้ด้วย” ภากรกระซิบข้างหูของฉัน“เมื่อก่อนฉันมาเที่ยวบ่อยนะ เด็กๆ พวกนี้ถูกส่งมาจากเมืองไทย พวกแกเล่าให้ฉันฟังว่ามีนายหน้ามาติดต่อกับแม่ของเธอบอกว่าจะพาพวกเธอไปทำงานที่ร้านอาหาร เป็นพวกพนักงานเสิร์ฟผู้ช่วยเชฟอะไ

“อื้มภากร เบาหน่อย..” มือบางโอบกอดลำคอของร่างหนาจากทางด้านหลัง พลางขยำไรผมท้ายทอยของเขาเบาๆ จูบตอบแลกลิ้นกันไปมาจนน้ำลายเยิ้มเหนียวหนืด“อืม…พยายามแล้ว” ร่างใหญ่เอ่ยบอกน้ำเสียงกระเส่า แต่ด้วยอารมณ์ร้อนแรงที่มันกำลังปะทุมากขึ้นเรื่อยๆ ในร่างกาย มันทำให้เขาไม่สามารถหักห้ามกามารมณ์ในตัวได้เลยมือหนาลวกลึกสอดไปใต้ผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มเรือนร่างเล็กอยู่ พร้อมกับลูบไล้โหนกนูนไปมา เรียวขาเล็กทั้งสองข้างเบียดเสียดกันไปมาบ่งบอกให้รู้ถึงความรู้สึกในตอนนี้ของเธอก่อนที่จะผละมือออกมาจากท้ายทอยของชายหนุ่ม แล้วลูบไล้ลงไปตามอกแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็ง จนถึงจุดอ่อนไหวของเขา มือเล็กสัมผัสกับลำกายยาวผ่านผ้าขนหนูผืนเล็กที่เขาสวมใส่อยู่ จนมันแข็งสู้มือของเธอ“ซี๊ด…อมให้หน่อยดิ”“….” สิ้นสุดคำพูดของภากร โรสสิรินก็ค่อยๆ ย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเขา ถลกผ้าขนหนูที่พันเอวอยู่ออกไป ทำให้ท่อนเอ็นใหญ่ดีดเด้งออกมาเกือบใส่หน้าของเธอ “อืม…ใหญ่จัง”เธอมองแก่นกายใหญ่ตรงหน้าด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม ก่อนจะชักรูดเข้าออกเบาๆ ให้มีน้ำลื่นไหลออกมาจากปลายหัวอีก“อ่าส์ อย่าแกล้งกันสิโรส…”“….” เธอกระตุกยิ้มออกมา ก่อนจะอ้