เช้าวันต่อมาที่สลัมฉันมาที่นี่พร้อมกับนายภากรโดยที่ไม่มีลูกน้องติดตามมาด้วย ฉันไม่อยากเป็นจุดเด่นให้ใครมอง และฉันก็ไม่อยากทำตัวแปลกแยกจากคนที่นี่ด้วยที่นี่ไม่ได้มีอะไรที่น่ากลัวเลยแม้แต่นิดเดียว ทุกคนที่นี่น่าสงสารด้วยซ้ำที่ต้องมาอาศัยอยู่ในที่แออัดแบบนี้ เพียงเพราะไม่มีเงิน ไม่มีการศึกษามากพอที่จะไปทำงานดีๆเวลาผ่านไป“เรารอกันนานแล้วนะ กลับกันก่อนมั้ยพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่”“….” ฉันก้มหน้าแล้วส่ายหัวไปมาเป็นคำตอบให้กับนายภากร ว่าฉันยังไม่อยากกลับออกไป“ทำไมล่ะ?”“นายก็น่าจะรู้คำตอบของฉันดีอยู่ ถ้านายเหนื่อยอยากกลับก็กลับไปก่อนเลย” ฉันไม่เคยขอให้เขาตามมาที่นี่เลยด้วยซ้ำ แต่เขาเป็นคนเลือกที่จะตามฉันมาเอง“ไม่เป็นไร ฉันรออยู่กับเธอได้ ไม่หิวหรอ?”“ไม่อะ ฉันไม่ค่อยหิว” ฉันก็ยังคงส่ายหัวอยู่แบบนั้น“แม่หนูเอ้ย ไอ้ศรมันยังไม่กลับมาง่ายๆ อีกซักสามสี่วันค่อยมาดูบ้านอีกทีก็ได้ มันหายไปแบบนี้คงอีกนานเลยกว่าจะกลับ” ป้าคนนึงตะโกนมา ดูเหมือนว่าแกจะรู้จักมักคุ้นกับพ่อของฉันเป็นอย่างดี ถึงได้รู้ว่าพ่อของฉันมาเวลาไหนกลับเวลาไหน“ค่ะป้า”“กลับไปเถอะแม่หนู รออยู่แบบนี้ก็เหนื่อยเปล่า ไอ้ศรถ้ามันได้หายอ
Last Updated : 2025-12-13 Read more