บททั้งหมดของ Langit Sa Piling Mo: บทที่ 31 - บทที่ 40

Halos mag iisang oras nang paikot-ikot si Faith sa kabuoan ng isang silid na iyon sa bahay ni Zack, halos lahat rin yata ng sulok ng silid ay nalakaran, naupuan at naapakan niya na, pasado ala-una na rin ng madaling araw ngunit heto siya at mulat na mulat pa rin. Ewan niya nga ba, kahit anong pilit niyang magpaantok ay wala pa ring epekto, kanina pang ginugulo ng isipin tungkol sa para sa kanya ay isang malaking problema ang isipan ni Faith, malamang sa hindi ay iyon rin ang dahilan kung bakit hindi siya dalawin ng antok. “Argghh… matulog ka na…” Kastigo ni Faith sa sarili saka frustrated na ibinagsak ang katawan sa malambot na kama, hindi pa siya nakuntento at nakuha niya pang magpagulong-gulong roon. “Kung wala kaya ako sa bahay ni Zack, tulog na kaya ako ngayon?” Tila isang baliw na kausap niya sa sarili sabay natigil sa pag gulong, Mayamaya pa agad siyang napangiti, ngiting agad ring napalitan ng isang malakas na tawa na siyang lalo lamang nagpa mukhang baliw sa kanya. “She

Mataas na ang sikat ng araw nang magising si Faith, tinatamad niyang iminulat ang mga mata at sa nanlalabong paningin ay pilit niyang pinag aralan ang itsura ng malaking silid kung saan siya naroon. Hindi iyon pamilyar sa kanya, kunot na kunot ang noong napabalikwas siya ng bangon nang maalala kung nasaan siya. “Shit, paano ko nga bang nakalimutan?” Malakas ang tinig na sabi niya sa sarili saka tinatamad pa ring ginulo pang lalo ang dati nang magulong buhok. She was at Zack’s house, marring napapikit si Faith nang maalala ang naging pag tatalo nila ng lalaki kagabi. Even the sex they shared together after that… “Bakit din ba pati iyon ay nawala sa isip ko? Geee- I feel so tired…” Muli niya pang kausap sa sarili bago pabagsak na nahigang muli sa kama. “Get up, it’s almost 9 in the morning.. Get ready we have to go.” Muling napa balikwas ng bangon si Faith nang marinig ang tila walang buhay na tinig ni Zack. Hindi naka lampas sa kanyang paningin ang pag silay ng inis na ngisi

Nakasakay na sa sasakyan si Faith at ewan niya ba at kahit anong pilit niyang patahanin ang sarili ay hindi niya magawa, si Zack at ang batang babaeng kasama nito ay tahimik lamang, tuloy tanging ang mga hikbi niya ang naririnig. Bagamat walang tigil sa pag iyak ay nakuha pa ring irapan ni Faith ang nag mamanehong si Zack nang tapunan siya nito ng tingin. “Uhhh kuya? Is she okay?” May halong pag aalala sa tinig na tanong ng babaeng kasama ni Zack, sa tantsa ni Faith ay nasa kinse pa lamang ang edad nito. “She’s fine Zane, don’t mind her.” Balewalang sagot ni Zack na sa hindi malamang dahilan ay lalo lamang nagpaiyak kay Faith. “Well she doesn’t look okay, kuya. I mean maybe you should talk to your girlfriend?” “She’s not my girlfriend.” Naka simangot at mabilis na sagot ni Zack sa bata dahilan upang mapangisi ng mapakla si Faith. “If she’s not your girlfriend, then who is she? Why is she crying like it’s the end of the world?” May halong katarayang tanong pa ng bata, nanatil

Wala sa sariling napa ngiti si Zack nang mapansing naka tulog agad si Faith habang yakap niya. Sadyang masama talaga siguro ang pakiramdam nito. Faith was burning with fever when he took her back to his house, Zack was trying not to show how scared he was the moment he tried to wake her up to inform her that they have arrived and Faith didn’t even respond. When his sister, Zane tried to wake her, his heart instantly skipped a beat when her head dropped as if she was a wilted vegetable. He won’t deny either how relieved he felt when he entered her room at naabutan niya itong gising na, kausap ang kapatid niya. Agad napa ngiti si Zack nang sandaling sumagi sa isip niya ang kakulitan nito kanina. ‘You almost believed her when she said she was pregnant.’ Kausap ni Zack sa sarili saka marahang napa iling nang tapunan ng tingin ang natuutulog. ‘Faith, should I just make you pregnant? Will a baby be able to stop all these?’ Wala sa sariling bulong ni Zack saka tila isang baliw na na

Kasalukuyang nag aayos ng gamit si Faith nang biglang bumukas ang pinto, pumasok mula roon si Zack at dahil sa inis ay hindi na siya nag abala pang tapunan ito ng tingin. “You can’t leave, Faith.” Agad siyang napa irap sa hangin nang mag salita ito, pinili ni Faith na huwag na lamang itong pansinin sa halip ay mas binilisan pa ang pag aayos ng mga gamit. “Ano ba?” Faith snapped seconds later when Zack grabbed her bag and threw it to the other side of the bed. “I said you can’t leave.” “Why the hell not? And who are you to stop me?” May katarayan niyang sabi, malakas niya itong itinulak patabi saka padabog na dinampot ang bag na itinapon ni Zack. “I am Zack Mathew De Guzman, like what you said earlier, I am also no one-“ “Exactly, you are no one, kaya huwag mo akong pigilan kung gusto kong umalis. Sa halip na pakialaman mo ako, bumalik ka doon sa Valery mo.” Galit at tuloy-tuloy na sabi ni Faith saka walang pakealam na muling inayos ang kanyang mga gamit. “It’s already past