All Chapters of เพื่อน(ไม่)รัก: Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 30ม่านหมอก....ตกเย็นของวันนั้นฉันนั่งรอปั้นจั่นเผื่อเขาจะมารับไปวันเกิดพ่อโจฮาน แต่จนแล้วจนเล่าเขาก็ไม่กลับมา คิดไปก็อยากจะหัวเราะเยาะเย้ยตัวเองจัง ในเมื่อเขาไม่ให้ความสำคัญก็ยังจะไปหวัง สิ่งนั้นกับเขาอยู่อีก“เฮ้อ!” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนจะหยิบกล่องของขวัญ แล้วเดินออกมาจากห้อง วันนี้ฉันอยู่ในชุดแซกสีชมพูหวาน ใบหน้าคมเข้มของฉันถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง“คุณผู้หญิงจะไปแล้วเหรอคะ?” นารีเอ่ยถามขณะที่ฉันกำลังเดินลงมาข้างล่าง“จ้ะ” ฉันพยักหน้าแล้วยิ้มให้นารี“นารีฝากของขวัญไปให้คุณโจฮานได้ไหมคะ? ถึงแม้ว่าของในกล่องมันจะไม่ได้มีค่ามากมายอะไรนัก แต่นารีก็ตั้งใจจะฝากคุณผู้หญิงไปให้คุณโจฮานนะคะ” นารีเอ่ยพร้อมกับยื่นกล่องของขวัญขนาดเล็กให้ฉัน ฉันมองไปที่นัยน์ตาคู่สวยที่ไม่มีความคิดร้ายแอบแฝงเลยแม้แต่น้อย นารีมีแต่ความจริงใจมีให้ต่อฉันและตระกูลของปั้นจั่น“เอาแบบนี้ดีกว่าในเมื่อนารีตั้งใจที่จะมอบของขวัญให้คุณโจฮานแล้ว นารีก็ไปพร้อมกับฉันนี่แหละ”“แต่ถ้านารีไปแล้วใครจะอยู่บ้านล่ะคะ”“ใครจะอยู่ไม่อยู่ก็ช่างเถอะ เอาเป็นว่านารีไปกับฉันก็แล้วกัน”“ค่ะ”“รีบไปแต่งตัวเลยเอาให้ส

Chapter 32“ไอ้น้องเวร! มึงทำแบบนี้​ได้ยังไง?” พี่ขนมชั้นพยายามกระชากปั้นจั่นให้ลุกขึ้น แต่ก็ไม่สำเร็จพี่เขาก็เลยพุ่งเข้าทำร้ายปั้นจั่นเลย“โอ้ย! หยุดนะ! บอกให้หยุด” ปั้นจั่นพยายามปัดป้องเมื่อพี่ขนมชั้นรัวกำปั้นทุบไปที่ใบหน้าของปั้นจั่น“กรี๊ด​ดด!! เป็น​บ้าอะไรถึงมาทำร้ายปั้นจั่น​เนี่ย” ริสากรีดร้องพร้อมกับผลักพี่ขนมชั้นแรงๆ“อีร่าน​ แย่งผัวชาวบ้าน​ คงจะคันมากสินะถึงได้มาแย่งผัวคนอื่น นังผู้หญิงแพศยาคนสารเลว”เพี้ยะ!เพี้ยะ!“หยุด​ มึงไม่มีสิทธิ์ทำร้ายเธอไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ทำร้ายริสาทั้งนั้น ถ้ามึงทำร้ายเธอกูกับมึงได้เห็นดีกันแน่”“อ๋อ​ นี่มึงขู่​กูเหรอ? นารีถ่ายรูป​เอาไว้เลย​”“ค่ะ”“หยุดถ่ายเลยนะฉันบอกว่าอย่าถ่ายอีบ้าฉันบอกว่าอย่าถ่าย” ริสาพยายามยกมือปิดหน้าของตนเอง“อีกคนร่านรับรองว่ามึงได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่​ กูจะทำให้มึงดับและอับอายแทบแทรกแผ่นดินหนี​”“พอเถอะขนมชั้น​มึงอย่ามายุ่งเรื่องนี้เลย มันไม่ใช่เรื่องของมึงเลยนะ”“ถึงจะไม่ใช่เรื่องของกู แต่ม่านหมอกคือน้องสะใภ้กู คือเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายมึงเข้าใจไหมไอ้ปั้นจั่นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย ส่วนอีผู้หญิงคนนี้มันก็แค่เมีย

Chapter 34ผมกับริสามาที่ร้านอาหารสุดหรูแห่งหนึ่ง​ บรรยากาศ​ร้านตกแต่ง​สวยงามมากๆ​ มองแล้วเพลินตาดีมากเลยครับ​ ริสาสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ​ เธอสั่งพวกอาหารอิตาเลียนมาทานมากมาย ส่วนผมหั่นสเต็กแล้วใช้ส้อมจิ้มเข้าปาก​ สมองยังคงวนเวียนแต่เรื่องของม่านหมอก​ ผู้หญิง​ที่ผมทำร้ายจิตใจ​จนยับเยิน​“ทานอันนี้ดูสิคะอร่อยมาก ๆเลยค่ะ” ริสาตักอาหารป้อนผม ผมอ้าปากรับประทาน​อาหารแต่โดยดีพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ​ เธอเอาใจผมเหมือนเมื่อตอนที่ยังคบกันเลย​ “อร่อยไหมคะ?” “อร่อยครับ!”“มีแต่ของอร่อยๆ พรุ่งนี้เรามาทานที่ร้านนี้กันอีกนะคะ ริสาอยากกินมันทุกวันเลย รสชาติมันกลมกล่อมอร่อยมากๆเลยค่ะ”“ครับ!”“ปั้นจั่น​น่ารักเหมือนเดิ​มเลยค่ะ” เธอยิ้มพร้อมกับดึงแก้มของผมเบาๆ“อืม​ รีบกินเถอะ” ผมพูดแล้วทานอาหารต่อ​ เวลาที่ผมกับริสาแสดงความรักกัน​ ผมกลับรู้สึก​ผิดกับผู้หญิง​อีกคน​ ผู้หญิง​ที่รักผมมาก“เอ่อ แล้วจั่นจะหย่ากับม่าน​หมอก​ตอนไหนคะ?” ริสาเคี้ยวอาหารตุ้ยพร้อมกับเอ่ยถามผม เอาจริงๆนะครับ​ คำว่าหย่ากับม่านหมอกไม่มีในหัวของผมเลย ผมไม่เคยคิดจะหย่า​ และจะไม่ยอมหย่าให้ม่านหมอกแน่นอน“จั่นไม่เคยคิดจะหย่ากับม่านหมอกตั้งแต่แ

Chapter 36“กูก็จะทำให้มึงหย่าขาดจากม่านหมอกด้วยวิธีของกูไง!!”“อะ... ไอ้วิค​เตอร์​” ผมพูดเสียงสั่นจ้องมองไอ้วิค​เตอร์​ สายตาแข็ง​กระด้างของมันนั้นทำให้ผมหวั่นใจไม่น้อย​ ไอ้วิค​เตอร์​มันชอบทำเรื่องเลวๆ​ ซะด้วยสิ​ ยิ่งมันพูดแบบนี้ผมก็ยิ่งต้องกลัว“หึ! มึงเป็นคนฉลาดในเรื่องเรียน​มากนะไอ้ปั้นจั่น มึงเรียนเก่งกว่าทุกคนในบ้าน แต่ไม่เคยทันส้นตีนอะไรใครเลย” มันพูดเสียงราบเรียบ“บางทีการเรียน​เก่งกับพวกตำราเรียนก็ใช้กับชีวิตจริง​ไม่ได้” พี่อินทัชพูดขึ้น มันก็เป็นคำประจำที่แกเคยใช้ด่าพี่อินทิราเมื่อก่อน“ประมานว่าหน้าโง่นั้นแหละ!” ไอ้สายฟ้าพูด​ หึ่ม! ยำผมเละเลยครับ“โง่บรม​ โง่บรรลัย มันไม่น่าเกิดมามีสายเลือดเดียวกันกับเราเลย ก็ดีเหมือนกันแหละที่มันถูกตัดออกจากกองมรดก มรดกมากมายมหาศาลจะได้ไม่ต้องไปตกอยู่ในมือของผู้หญิงหิวเงินอย่างยัยริสา แล้วคนโง่ๆแบบมันจะมีปัญญาที่ไหนเลี้ยงผู้หญิงหน้าเงินแบบริสาได้” พี่สาวตัวดีของผมพูดขึ้นพร้อมกับกอดอกมองผมกับริสาอย่างเหยียดๆ“ริสาไม่ใช่ผู้หญิง​หิวเงินนะคะ”“อ๋อเหรอ?”“มาแล้วครับนาย” ลูกน้องของไอ้วิค​เตอร์​พานายทะเบียน​มานั่ง​ ไอ้พวกเวรมันทำงานเป็นขบวนการเลยค

Chapter 38ม่านหมอก... TALK“เป็น​อย่างไร​บ้าง?” ฉันมองหน้าคุณ​พายุ​ทั้งน้ำตา​ เขายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน​ มือลูบที่แก้มของฉันอย่างแผ่วเบา​ เพื่อปาดน้ำตาที่มันไหลรินอาบแก้มไม่ขาดสาย“ฮึก!” ฉันหลบสายตาของคุณพายุ​ ฉันรู้สึก​ละลายใจ​ ที่ผ่านมาฉันพอจะทราบว่าคุณ​พายุทุกข์เรื่องที่ฉันแต่งงานกับปั้นจั่นขนาดไหน​ พอฉันมีเรื่อง​ทุกข์ใจ​เขากลับรีบมาหาฉัน​ แล้วยังมาแสดงความห่วงใยฉันอีก“จะไม่คุยกันหน่อยเหรอ?​ ฉันอุตส่าห์​รีบบินด่วนข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาหมอกเลยนะ​ ทุกข์ใจอะไรเล่าให้ฉันฟังได้นะ​ ฉันพร้อมที่จะรับฟังและอยากแบ่งเบาความเจ็บ​ปวดในหัวใจของหมอกนะ”“คุณ​พายุ​ ฮือ ๆ” ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วโผกอดคุณ​พายุ​ทันที​ ฉันร้องไห้สะอึก​สะอื้น​ ทำไมผู้ชายที่ฉันรัก​ ถึงไม่ดีเหมือนคุณพายุในตอนนี้ ทำไมผู้ชายที่ฉันรักถึงได้หักหลังและทรยศความรักของฉัน เหยียบย่ำความรักของฉันจนพังไม่เหลือชิ้นดี“ร้องไห้ให้พอนะ​ วันต่อไปต้องเข้มแข็ง​และผ่านวันแย่ๆไปให้ได้​ เมื่อหมอกผ่านจุดนี้ไปได้หมอกจะเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งที่สุด และเมื่อหมอกเจอเหตุการณ์เลวร้ายต่างๆที่เข้ามา​ หมอกจะสามารถผ่านมันได้อย่างง่ายดาย” คุณพายุเอ่ยพร้อมกั