Lahat ng Kabanata ng Consultant Turned Contracted Wife: Kabanata 221 - Kabanata 230

“Ms. Faulkner,” malamig na tugon ni Lucas, “mabuting huwag mo nang kontrahin si Mrs. Strathmore. Alam mo rin na napilitan lang si Mr. Strathmore na manatili ka rito dahil kay Madam Strathmore. Tatlong araw lang ang ibinigay niya, at ito na ang ikatlong araw mo. Nararapat lamang na sundin ang pinagkasunduan, hindi ba?”Hindi na nakahanap ng isasagot si Heather, lahat ng sinabi ni Lucas ay may bigat at katuwiran. Wala na siyang nagawa kundi padabog na bumalik sa guest room kung saan pansamantala siyang nanuluyan, kasunod si Lucas na tumulong sa pagbubuhat ng kanyang mga gamit.Sa loob ng silid-tulugan nina Axel at Selena, kinuha ni Selena ang kahon na naglalaman ng dress na binili niya sa mall. Iniabot niya ito kay Tyler, kasama ang pares ng high heels na isusuot niya.May bigla siyang naalala.“Tyler, wala pa pala akong regalo para kay Old Mr. Montreve. May oras pa kaya tayong dumaan sa mall?”Umiling si Tyler, bahagyang nakangiti.“Hindi na kailangan, Mrs. Strathmore. May nakahandang

“Pasensiya na, Lucien. Medyo nahihiya pa rin akong hindi maging pormal, lalo na’t hindi ko kasama si…” naputol ang salita niya at hindi na binanggit si Axel, biglang sumagi kasi sa isip ang kalagayan ng asawa.Napansin ni Lucien ang pagdilim ng ekspresyon ni Selena kaya agad siyang nagsalita upang gumaan ang loob nito. “Ano ka ba? Nandito man si Axel o wala, walang problema. At Selena, hindi mo kailangang mag-alala nang sobra. Kilala ko si Axel mula pagkabata. Isa ako sa mga naniniwalang wala siyang kinalaman sa mga akusasyon laban sa kanga. Hindi niya kailanman magagawang pumasok sa anumang ilegal.”Tumango si Selena, bahagyang gumaan ang pakiramdam. “Nga pala, nasaan ba ang lolo mo, Lucien? Iaabot ko na sana ang regalo namin ni Axel para makauwi na rin agad ako.”“Uuwi ka na agad? Puwede ka naman magtagal pa kung gusto mo—”Nais pa sanang pakiusapan ni Lucien si Selena na magtagal kahit saglit, ngunit umiling si Selena.“Sa totoo lang, nag-aalala ako na iwan ang kambal. Hindi nama

Habang masayang nag-uusap ang dalawa, unti-unting nagbago ang hangin sa paligid, mula sa magaan ay biglang naging tensyonado.Kumunot ang noo ni Selena. Hindi niya gusto ang presensiya ng taong umupo sa kabilang upuan.Matalim ang titig niya, mas matalim pa sa kutsilyo, habang nakatuon ang kanyang mga mata kay Klyde na tila wala man lang pakialam kahit halatang ayaw sa kanya ni Selena, gayundin ng dalawa niyang kasama.“Hi, Selena!” nakangiting bati ni Klyde.Hindi kumibo si Selena. Inalis niya ang tingin kay Klyde, alam niyang may hindi magandang mangyayari sa tuwing nagpapakita ito sa kanya.Yumuko siya at tiningnan si Flora. “Tara, maglakad-lakad muna tayo.”“Okay!” masiglang tugon ni Flora.Tumayo si Selena at sabay silang naglakad palayo. Nakasunod naman sa kanila sina River at Russell, halatang nag-aalala na baka may binabalak na hindi maganda si Klyde.Paglabas nila, nag-ikot-ikot sila sa hardin, pinagmamasdan ang kagandahan ng iba’t ibang bulaklak na namumulaklak sa ilalim ng

Isa-isang nagsitayuan ang mga bisita na magbibigay ng regalo kay Chester.Nang sunod na ibibigay ay regalo nila, nagsalita si River. “Mrs. Strathmore, regalo ninyo ni Mr. Strathmore ang susunod na ipapakita.”Pagkarinig ni Selena sa kanyang pangalan ay tumayo siya mula sa inuupuan at lumapit sa tauhang may hawak ng isang malaking frame na natatakpan ng tela.May mabilis na ibinulong sa kanya si Russell bago siya naglakad palapit kay Chester.Yumuko siya bilang paggalang. “Magandang gabi at maligayang kaarawan sa ‘yo, Old Mr. Montreve. Ito ang regalo namin sa iyo ng mister ko—ang ‘A Thousand Cranes.’”Pagkasabi niya niyon ay inalis na ng staff ang takip ng painting.Nang makita ni Chester ang obra ay tila tuwang-tuwa ito, parang batang nakakita ng laruan.“Ito ba talaga ang ‘A Thousand Cranes’?” tanong ni Chester habang lumalapit at sinisipat ang bawat detalye.“Oo,” tugon ni Selena, sabay tango.“Nagustuhan ko ang regalo ninyo,” nakangiting sabi ni Chester. Maya-maya’y nagtanong ito,

Tumango si Selena, hindi nawawala ang banayad na ngiti sa labi. “So kung gano’n,” aniya, mahinahong tinig pero may laman ang bawat salita, “kapag may kausap kasama kang lalaki, ibig sabihin may relasyon na kayo? Kapag ang mom mo may kausap na lalaki maliban sa dad mo, may relasyon sila? Gano’n ba iyon?”Medyo napatigil si Heather, halatang nabigla, pero agad ding bumawi. “Hindi naman sa gano’n—”“Pero sabi mo,” mabilis na singit ni Selena, “kapag magkasama o nag-uusap ang dalawang magkaibang kasarian, may relasyon na agad sila.”Bahagya siyang lumapit, diretso ang tingin kay Heather. “Ibig sabihin ba no’n ay… mababaw ang pag-iisip mo, makitid ang utak mo, o ’di kaya… may problema ang mata mo?”May halong sarkasmo ang tono ni Selena, ngunit nanatiling seryoso ang ekspresyon niya. Malinaw, mabagal, at mariin ang bawat salita — sapat para damdamin ni Heather ang bigat ng bawat kataga. Tahimik ang paligid; tanging malamig na boses ni Selena ang umalingawngaw habang unti-unting naglaho ang