All Chapters of เพลิงรักพ่อเลี้ยงทมิฬ: Chapter 11 - Chapter 20

เขาจับเสียงคราง เสียงหอบ เป็นแนวทางว่าอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกดีที่สุด โดยมุ่งเน้นไปที่ความสุขของเธอมากกว่าของเขาเอง เขารู้สึกว่าเขาเป็นหนี้เธอ ในส่วนลึกของจิตใจของเขามีความรู้สึกผิดมากมายที่จะรอโจมตีเขาในวันพรุ่งนี้ และเขาต้องการให้แน่ใจว่าเธอจะมีความสุขกับมันร่างเล็กเริ่มสั่นสะท้านขึ้นเรื่อย ๆ ขยับกายบดเบียดเข้าหากายแกร่งอย่างบังคับตัวเองไม่ได้ ความอึดอัดผสมความเสียวซ่านทั้งมวลกำลังคล้ายระเบิดออก รวมถึงความตึงเครียดต่าง ๆ ความรู้สึกมากมายที่ผสมปนเปกัน ทำให้ชิดชนกตื่นตระหนกภาดาจับสัญญาณนั้นได้ เขายังคงขยับกายไม่หยุด ป้อนความสุขให้หญิงสาวอย่างต่อเนื่อง ทั้งยังเอ่ยปลอบประโลมด้วยเสียงทุ้มนุ้ม“ฉันรู้ ไม่ต้องกลัวนะสาวน้อย ปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างของเธอออกมา แล้วเธอจะมีความสุขอย่างมาก ฉันจะอยู่กับเธอ”เมื่อจุดจบอันลึกลับใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ดวงตาที่พริ้มหลับก็เบิกโตขึ้น ริมฝีปากที่เม้มสนิทก็อ้าออก ชิดชนกมิอาจไม่ให้ตัวเองกรีดร้องได้เมื่อรู้สึกว่าร่างกายตัวเองมาถึงขีดจำกัดและกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ แต่โชคดีที่ฝ่ามือใหญ่เลื่อนมาปิดปากเธออย่างรวดเร็วภาดาไม่อยากทำอย่างนั้น เขาอยากจะได้ยินเสียงห

ไม่!เขาคิด พลางลูบมือบนคางขณะที่ดวงตาดื่มด่ำกับความซีดเซียวที่เขาเห็นอยู่รอบ ๆ ความอับอายของเธอ สีหน้าที่แดงก่ำ จิตวิญญาณที่หดหู่ เช่นเดียวกับความเปราะบางที่เขาไม่เคยเห็นในตัวเธอมาก่อน ทั้งหมดนี้เขารู้ว่าเขาเป็นผู้รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวก่อนที่จะรู้ตัว คู่รักที่ปาท่องโก๋ก็กล่าวคำอำลา และควงแขนกับออกจากบ้านทันทีที่น้องชายของเขาปิดประตู ภาดาก็ลุกขึ้น โดยตั้งใจที่จะนั่งข้างชิดชนกบนโซฟา แต่แม่บ้านดังโผล่เข้ามาขัดจังหวะเพื่อบอกว่าอาหารเย็นพร้อมแล้วเขายื่นแขนให้หญิงสาวเพื่อพาเธอเข้าไปในห้องอาหาร แต่เธอปฏิเสธ โดยที่ไม่ได้แม้แต่จะมองหน้าเขาชิดชนกเอาแต่ก้มหน้าลงเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งเป็นการลดทอนความมีชีวิตชีวาของเธอก่อนหน้านี้ ภาดาเสียใจอย่างมาก แต่ก็ปล่อยให้เธอนำหน้าไป แต่เดินตามไปติด ๆ เข้าไปในห้องอาหารเพื่อพบว่าเธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ประจำของเธอ ไกลจากเขามากเกินไปดังนั้นอย่างที่เขาเคยทำมาก่อน เขาก็ยื่นเก้าอี้ที่มักจะเป็นของชิดจันทร์ออกไปอย่างจงใจและยืนอยู่ข้างหลังมัน และเมื่อเธอไม่ขยับ เขาก็กระแอมเสียงดังชิดชนกตั้งใจที่จะเพิกเฉยต่อชายหนุ่ม เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำและยกขึ้นจิบภาดาถอนหายใจ ร

คราวนี้ มือของเขาวางอยู่บนเนื้อเปล่า ผิดกับครั้งแรกที่ยังมีเนื้อผ้าบาง ๆ ขวางกั้นชิดชนกหายใจหอบจากการดิ้นรนอย่างไร้ประโยชน์ และยังคงร้องไห้ ด้วยความโกรธล้วน ๆ เธอตะโกนอีกครั้ง“พ่อเลี้ยงภาดา ฉันสั่งให้คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”ด้วยความโกรธจัดอย่างไร้ทางสู้ ชิดชกทำอะไรไม่ได้นอกจากใช้มือทุบโต๊ะสามสี่ครั้งและได้รับการตีตอบกลับมาสี่ครั้งอย่างแรง ทำให้เธอเสียใจกับการกระทำของตัวเอง แม้จะไม่เสียใจกับคำพูดก็ตามและเธอรู้ว่านี่เพิ่งจะเริ่มต้น“โต๊ะตัวนี้เป็นของยายฉัน ตาของฉันเป็นคนทำมันด้วยตัวเอง ถ้ามันพังเธอคงจะรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร”ชิดชนกยังคงหายใจหอบ แต่ไม่ตอบ จนกระทั่งฝ่ามือหนัก ๆ กระแทกบั้นท้ายเธออีกครั้ง“ถ้าเธอยังทำแบบนี้ต่อไป เธอจะโดนตีสองรอบติดกัน”“ตามสบาย ไอ้คนเลว!” เธอพ่นคำด่า ทำให้ถูกตีอีกห้าครั้ง ตรงจุดเดิม ช้า ๆ อย่างจงใจ“ฉันไม่ชอบคำหยาบคาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำที่มุ่งเป้ามาที่ฉัน จากเมียของฉัน เธอควรจำไว้ในอนาคต”“ไอ้...” ชิดชนกขู่คำราม คำรามจริง ๆ เป็นครั้งแรกในชีวิต ผู้ชายคนนี้ช่างเหลือทน! เขาคิดได้อย่างไรว่าเธอจะผูกชีวิตไว้กับเขาตลอดไป “ฉันไม่ใช่เมียคุณ”และนั่นคือช่วงเวลาที

“ครับผม คุณชิดชนก วรกานต์ ที่กำลังจะเป็น รัตนกิจโกศล ในไม่ช้า ฉันจะให้เธอมายืนต่อหน้าฉันอย่างสง่างามในสภาพเปลือยเปล่า แล้วฉันจะสัมผัสและจูบเธอทั่วทุกที่”ชิดชนกสั่นสะท้านกับความคิดนั้น และภาดาก็ชอบในความขี้อายแต่ก็ตอบสนองต่อเขาของเธอหาว....“ขอโทษค่ะ”“ชู่ว...ไม่จำเป็นต้องขอโทษ ฉันไม่แปลกใจที่เธอเหนื่อย คงเป็นเพราะการร้องไห้คร่ำครวญและต่อต้านขณะที่ฉันลงโทษเธอด้วยการตีก้น”“พ่อเลี้ยงภาดา หยุดนะ!” ชิดชนกดีใจที่ครั้งนี้เขาไม่เห็นเธอหน้าแดงเพราะเธอรีบมุดหน้าเข้าไปในผ้าห่ม“อย่าเพิ่งหลับสิคนสวย ฉันอยากจะทำให้เธอหมดแรงกับสิ่งนี้มากกว่า”ชิดชนกตาเบิกโตเมื่อถูกจับมือไปวางบนความแข็งแกร่งที่เหยียดขยายจนเต็มมือเล็ก ๆ ของเธอเธอรู้ว่าเธอควรจะถอยห่างจากการสัมผัสเขาแบบนี้ แต่เธอเป็นคนอยากรู้อยากเห็นมาโดยตลอด นั่นคือสิ่งที่ทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์นี้ตั้งแต่แรก!เขาใหญ่เกินกว่ามือเดียวจะรับได้ เธอจึงจับเขาด้วยสองมืออย่างเป็นธรรมชาติ จนกระทั่งได้ยินเสียงทุ้มครางราวเจ็บปวด เธอจึงรีบดึงมือทั้งสองออก“ฉันขอโทษ ฉันทำคุณเจ็บเหรอคะ ฉันทำผิดหรือเปล่า”“ไม่ เธอไม่ได้ทำให้ฉันเจ็บหรือทำอะไรผิด ฉันครางแบบนั้นเ

เมื่อตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น ชิดชนกพบว่าเธออยู่ในเตียงของตัวเอง ในห้องของตัวเอง สงสัยว่าเธอมาที่นี่ได้อย่างไรภาดาทำให้เธอตื่นอยู่เกือบทั้งคืน เขาแสดงความรักกับเธอในรูปแบบต่าง ๆ แต่ละรูปแบบทำให้เธอหน้าแดงมากขึ้นกว่าครั้งก่อน ๆ แม้กระทั่งตอนนี้ หลายชั่วโมงต่อมา เพียงแค่ระลึกถึงพวกมัน แก้มขาวก็แดงปลั่งเป็นมะเขือเทศสุกจนเธอต้องยกมือทั้งสองข้างกุมแก้มไว้และแล้วเธอก็จำได้ว่า ก่อนที่เธอจะหลับไปอย่างเหนื่อยอ่อนในอ้อมแขนของเขา เขาได้กระซิบอย่างกล้าหาญที่ข้างหูของเธอว่า“ถ้าก่อนหน้าไม่ท้อง ตอนนี้เธอน่าจะท้องแล้ว”เขาคงจะอุ้มเธอมาส่งที่ห้องหลังจากหลับไปแล้ว และด้วยความเพลียทำให้เธอหลับลึกมาก ซึ่งไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดี เมื่อพิจารณาว่าแม่บ้านจะมาถึงตั้งแต่เช้ามืดเพื่อทำอาหารเช้าให้พวกเขา และเธอคงจะตายถ้าถูกจับได้ว่าแอบออกจากห้องของภาดาเพื่อกลับมาที่ห้องของเธอเขาช่วยให้เธอรอดชีวิตจากชะตากรรมที่น่าอัปยศนั้นไปได้ร่างเล็กผุดลุกขึ้นจากเตียง จัดการอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วและออกจากห้อง ไม่แน่ใจว่าเธออยากจะเจอเขาหรือไม่ แต่โล่งใจที่เขาดูเหมือนจะรอเธออยู่ที่บันได“อรุณสวัสดิ์ คุณชิดชนก” เขาพูดด้วยน้ำ