All Chapters of CONTRACT MARRIAGE: A BILLIONAIRE'S GAME OF REVENGE: Chapter 51 - Chapter 60

Nakaramdam natin siya si Mia sa mga nangyayari. Alam niyang mainit na ang ulo ni Alonzo at Nicholas."Pero nasa kanya pa rin ang ilang trabaho, kahit na makahanap ako ng iba, kailangan pa rin niyang ipasa ang mga ginagawa niya. Kailangan na pininturuan ng bago,” giit ni Alonzo."Bakit? Titigil ba ang operasyon ng isang kumpanya dahil lang sa pagbibitiw ng isang sekretarya?"Walang pasintabi namang tanong ni Nicholas sa kanyang nakakabatang kapatid.“Hindi mo kasi naiintindihan ang trabaho sa kumpanya. May mga bagay na kailangan niyan i-turn over sa papalitan niya. Pwede niyo naman ipagpaliban ang pag-alis ninyo habang inaayos ni Mia ang iiwan niyang trabaho. Siguro naman makakapaghintay ang trabaho mo sa Cebu. Hindi na iba si Mia sa pamilya—asawa mo siya hindi ba?”"Dahil nga hindi siya iba, mas dapat siyang umiwas sa mga kahina-hinalang sitwasyon! At wala akong nakikitang dahilan para bumalik pa siya sa kumpanya na yun.”Mabuti na lamang at nagsalita na si Lolo Nicanor. "Tama na..Si

DAHIL sa kanyang sinabi ay nagkatawanan ang lahat. Kinabahan tuloy siyang napatingin kay Nicholas at baka magalit ito pero sa hindi niya inaasahan ang nakangiti ang lalaki. Game ito sa lahat ng biruan.“Huwag mo silang pansinin Mrs. Captain. Niloloko ka lang nila…Wala talagang palayaw si Captain pero simula ngayon, tatawagin natin siyang Lion King at dahil sa'yo yun,” ani Karen.Namula ang mukha niya dahil sa sinabi nito, at nang makita niyang hindi naman galit si Nicholas ay natawa na rin siya.Dinner was quickly set, and before long, the soldiers’ wives worked together to prepare a bountiful meal. Once everyone was seated, Karen promptly took out a bottle of wine from what they had brought and poured drinks for everyone—regardless of whether they were men or women.Tumayo si Lourdes na may hawak na baso ng alak at tumingin sa kanilang dalawa ni NIcholas. “Dahil hindi kami nakarating sa inyong kasal ay binabati namin kayo ng isang maligayang pagsasama—-na sana ay ito na ang simula ng

"NAIINTINDIHAN ko si Dr. Remy…Alam ko na ginagawa niya 'yon para sa kalusugan mo," sagot niyang pinilit na ngumiti at itinulak pauwi si Nicholas.Pagdating nila sa bahay ay tapos na si Martinez sa pagtatanim ng mga gulay sa bakuran at malinis na ang paligid. Nang makita sila ay kaagad na itong nagpaalam at bumalik na siya agad sa kanyang barracks. Mabilis siyang nagtungo sa kusina at naghanda ng pagkain nila para sa tanghalian. Dito sa kampo—ay walang katulong na maghahanda para sayo. Lahat ay ikaw ang gagawa. Sanay naman siya sa gawaing bahay kaya walang problema sa kanya.Mabilis lang niyang natapos ang tanghalian, dalawang ulam lang ang niluto niya. Habang kumakain sila ay hindi niya napigilan na tanungin si Nicholas."Anong problema?" tanong ni Nicholas sa kanya."Hindi ka ba dapat nagtatrabaho ngayon? Hindi ba’t sinabi mong may battle plan kang personal na kasali? Eh dalawang araw ka nang nandito, pero mukhang wala namang nangyayari. Tila ang saya-saya mo lang ngayon.""Sa mga s

HUMINGA ng malalim si Danny at hinarap ulit si Isabela. Bumalik silang dalawa sa loob ng function room at muli siyang umupo."Now, tell me, Isabela…Sabihin mo nga sa akin, ano ba talaga ang nangyayari?" Kinagat ni Isabela ang ibabang labi, ibinaba ang tingin at sandaling natahimik, bago ito tumingin sa kanya."Ang dahilan kung bakit pumayag si Mia na pakasalan si Nicholas ay dahil nangako si Nicholas na kapag sinamahan niya ito sa kasal, maghihiwalay din sila makalipas ang tatlong buwan. Ikakasal na dapat si Nicholas kay Gemma pero dahil sa nangyari ay hindi yun matutuloy kaya pumayag si Mia sa gusto ni Nicholas. Ayaw niya rin kasi na maging katawa-tawa sa harapan ni Alonzo. Marrying into the Madrigal family is something that Mia's parents have been looking forward to for a long time, and she said that she wants to make this wish at siguro naman alam mo ‘yan. Matalik na magkaibigan ang kanilang mga pamilya.”"Kabaliwan 'yan!" Galit na sigaw niya habang malakas na sinuntok ang mesa."

Nang makita ni Mia na abala pa rin si Nicholas sa pag-aayos ng bago niyang saklay ay nilinis muna niya ang mga gamit sa sala at inalis ang mga bagay na maaaring makasama sa kanya. Pagkatapos ay bumalik siya sa sofa para tulungan itong ilagay ang mga saklay sa ilalim ng kanyang mga kilikili at tinulungan siyang tumayo.Sinubukang gumalaw ni Nicholas at napansin niyang kaya na niyang gumamit ng kaunting lakas sa kanyang mga paa. Sinubukan nitong ihakbang ang mga paa at hindi mapigilan ang matuwa…Kahit papano ay nailalakad na nito ang mga paa kahit pa nakikita niyang nasasaktan ito sa bawat pagdiin ng mga paa.“Hindi ko inakalang makakatayo pa ako muli...”“Siyempre naman.. Sigurado akong gagaling ka talaga, panahon lang ang kailangan at syempre tiyaga. Huwag ka rin panghihinaan ng loob.”Masayang-masaya siya nang makita niyang sa wakas ay nakahakbang na ito. Lumakad si Nicholas papunta sa harapan. Bakas niya rin sa mga mata nito ang tuwa.“Oo! Ganyan lang! Ang galing mo! Ang galing—Ayyy