Chapter 12Kinabukasan, abala na akong mag-empake ng mga gamit ko. Konti na lang at maayos na lahat, pero ramdam ko ang bigat sa dibdib. Iba talaga kapag lilipat ka sa sarili mong lugar, lalo na’t hindi ito basta-basta lang.Habang inaayos ko ang huling gamit sa maleta, tumunog ang pinto. Nilapitan ko, at pag-bukas, si Leon ang nasa harap.“Ready to move out?” tanong niya nang diretso, pero may malambing na ngiti sa mga labi niya.Tumango ako. “Almost. Tinatapos ko na lang mga gamit.”Lumapit siya, hindi basta-basta. “Let me help you,” sabi niya, at niyuko ang katawan para buhatin ang mga kahon.Hindi ko maiwasang mapangiti sa kilos niya—malakas pero maingat, parang gusto niyang alagaan bawat detalye, pati ang pagdadala ng mga gamit ko.Habang papunta kami sa kotse, tahimik kami. Hindi malamig or awkward pero may kakaibang tensyon na parang sinasabi ng mga mata niya na hindi lang ito basta pagtulong.As we got into the car, he gripped the steering wheel firmly."Solen," he said, his v
최신 업데이트 : 2025-06-02
