Lahat ng Kabanata ng ภารกิจลับรักซ่อนร้าย: Kabanata 21 - Kabanata 30

จนไปถึงห้องพยาบาลแล้วนั่นละ อลันถึงได้ยอมวางร่างบางไว้บนเตียง จากนั้นจึงหันไปหยิบอุปกรณ์ที่ว่า ก่อนจะเดินกลับมาหาเธออีกครั้ง โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะคุยกันดีๆ นอกจากความรู้สึกที่เข้าใจกันไปคนละทางอย่างนั้น...เครื่องหมายคำถามลอยอยู่ในหัวของอลันเต็มไปหมด แทนที่จะลดทิฐิแล้วพูดจาให้เข้าใจกันมากกว่านั้น แต่ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจของอลันเจ้าตัวจึงเลือกที่จะเงียบเสียงของตัวเองลงไป ซึ่งก็คล้ายกับความคิดของอีกคน เลยส่งผลให้ความเงียบเข้ามาปกคลุมเอาไว้ แต่ชั่วระยะเวลาไม่นานเท่าไหร่ เมื่ออีกฝ่ายยอมเปิดปากพูดออกมาเพื่อทำลายความเงียบงันอันน่าอึดอัดนี้แทน“...เซน”เสียงทุ้มเรียกชื่อเธอทำให้ใบหน้าน่ารัก ที่เบี่ยงสายตาไปอีกทางต้องหันกลับมาสนใจ“คะ...”“ทำไม?”“คะ!”“ใคร?”อาจเป็นเพราะเครื่องหมายคำถามมันอยู่ในหัวของอลันมากเกินไป มันเลยทำให้ชายหนุ่มไม่รู้จะใช้คำถามไหนกับเธอก่อนดี ทั้งๆ ที่อยากจะรู้คำตอบไปหมดในทุกคำถามนั่นแหละ“ใคร?...ทำไม?...อะไรคะ?”นอกจากไม่ได้คำตอบแล้วร่างบางที่อยู่ตรงหน้ายังมีคำถามกลับมาให้อีกสติเว้ยไอ้ลัน!ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าออกหนักๆ ก่อนจะรวมประโยคคำถาม ที่ทำให้อ

อลันพาร่างบางนั่งวิลแชร์ออกมาทางด้านหลังของโรงพยาบาล ก่อนจะสั่งให้หญิงสาวเปลี่ยนมาขี่หลังของเขาแทน เมื่อเห็นว่าบริเวณนี้ปลอดผู้คน และรอดพ้นจากสายตาของใครต่อใครมาแล้วที่พักของเซนเซียอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้มากนัก หากเดินเลาะชายหาดไปใช้เวลาไม่กี่นาทีก็ถึง ซึ่งเจ้าตัวก็ยินดีทำตามคำสั่งอย่างที่เห็น“ ตอนนี้เธอยังเจ็บข้อเท้าอยู่มั๊ย?”อลันเบี่ยงหน้ามาถามคนข้างหลังอย่างเป็นห่วง เขาแบกหญิงสาวเดินเลาะริมชายหาดอย่างคนชำนาญทาง ที่มีเพียงแสงสว่างที่ได้รับจากดวงจันทร์เท่านั้นเอง“หนูได้ยาดีแล้วก็มีคุณหมอคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ เลยไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่แล้วค่ะ แต่พี่จะเมื่อยเปล่าๆ ที่ต้องแบกหนูเดินบนพื้นทราย หรือพี่จะปล่อยให้หนูลงเดินเองก็ได้นะคะ ”หญิงสาวบอกเขาอย่างเอาใจ เป็นเหตุให้ร่างใหญ่ยิ้มกว้างออกมาได้จนแทบจะหุบไม่ลง “ลืมไปแล้วหรือไงว่าพี่ไม่ได้เป็นแค่หมอ แต่ยังเป็นทหารอีกด้วยน่ะ..ว่าแต่...ที่พักของเธอละอยู่หลังไหน?”เขาเบี่ยงหน้ามาตอบ ก่อนจะถามเธอกลับมาในคราเดียว“หลังที่ยื่นออกไปอยู่กลางทะเลหลังเดียวนั่นไงคะ ”อลันมองตามมือที่ชี้ไปที่บ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ผ่านหน้าเขาไปบ้านพักตากอากาศ ที่มีไว้สำหรับรั

พอเหอะ!เลิกทนแม่ง!ทั้งยั่วยวนทั้งเชิญชวนกันขนาดนั้นใครมันจะไปทนไหววะ!?“อ๊ะ!...พี่ลัน..อี้อ~~”เซนเซียสะดุ้งเฮือกเมื่อเนินอกเนียนนุ่มถูกสัมผัสหนักๆ จากริมฝีปากหยักข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ถูกฝ่ามือใหญ่ลูบไล้เคล้นคลึงอย่างหนัก ไม่ต่างกันสักเท่าไหร่ทำไมเขาถึงได้ร้อนแรง แล้วก็เซ็กซี่เป็นบ้า จนแทบไม่อยากละสายตาไปไหนได้ขนาดนี้เนี่ย... ร่างบางแอ่นขึ้นตามแรงดูดดึงจากริมฝีปากของอีกฝ่าย ที่ดูจะไม่สนใจอะไรอีกนอกจากคนที่กำลังนอนร้องครวญครางเสียงหวานอยู่ใต้ร่างของเขาเท่านั้นอลันฟัดเธออย่างดุดันจนมือเรียวบางนั้น แทบจะดึงทึ้งทุกอย่างตรงหน้าที่เธอคว้าเอาไว้ได้ ด้วยบทรักอันร้อนเร่าของเขา ที่ทั้งสองคนห่างหายมานาน“พี่คะ...อ๊ะ!.อ๊า~~”เสียงหวานร้องครางอย่างลืมอาย เมื่อถูกปลายลิ้นอุ่นร้อนลากผ่านไปทั่วร่าง และกำลังไล้ต่ำลงมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง...“พี่คะ...ยะ..อย่าค่ะ อ๊ะ!”หญิงสาวร้องเสียงหลง เมื่อใบหน้าคมซุกไซร้ต่ำลงไปตรงจุดอ่อนไหวที่สุดของเธอมือบางพยายามดันหน้าเขาออกห่าง พร้อมกับขยับช่วงล่างเพื่อจะหนีนั่นแหละ แต่ก็ไม่ทันอีกฝ่ายที่สอดมือหนาเข้าไปล็อกสะโพกของเธอไว้อย่างไม่คิดจะยอมกันเซนเซียมองใบหน้าหล

อลันเห็นเซนเซียยกมือข้างหนึ่งขึ้นมา แล้วงับนิ้วของตัวเองเอาไว้ เพราะไม่รู้ว่าจะระบายความรู้สึกเสียวซ่านที่ได้รับออกมาจากทางไหน เธอจึงใช้วิธีนี้ไงนั่นทำให้อลันที่นอนมองอยู่แทบจะคลั่งตายซะให้ได้...แม่งเซ็กซี่ฉิบหายเหอะ!เมื่ออลันเห็นสีหน้าที่ดูทรมานของหญิงสาว มันก็คือความพอใจของเขานั่นละ...ยิ่งตอนที่เห็นเซนเซียขยับคลื่อนไหวร่างกายบนตัวตนของเขา ด้วยสีหน้าและท่าทางบ่งบอกว่ากำลังสุขสมไปกับมัน ช่างเร้าอารมณ์และกระตุ้นเลือดในกายของอลันให้เดือดพล่านไปเลยจริงๆ...แล้วก็เชิญชวนให้เขาอยากจะขยี้ขยำกับเธอหนักๆ มากกว่าจะผ่อนแรงลง...“อื้อ...พี่ลัน...อ๊ะ!”ร่างเล็กกระตุกเกร็งบนร่างใหญ่หลายต่อหลายครั้งที่เธอเป็นฝ่ายทำเอง จนอลันต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างพยายามสะกดใจ เพราะไม่ต้องการให้อารมณ์ที่อยู่ภายในเตลิดเปิดเปิงมากไปกว่านี้อลันหันเหความสนใจจากใบหน้าของหญิงสาว มาที่สองเต้าของเธอแทน ก่อนจะยกสองแขนขึ้นไปขยำมันเล่น แต่พอเซนเซียเห็นอย่างนั้น เธอกลับคว้าข้อมือของอลัน!ขึ้นไปงับเอาไว้แทน!...ภาพที่เขามองเห็น ทำให้จังหวะการเต้นของหัวใจ ผิดเพี้ยนไปแทบจะทันทีให้มันได้อย่างงี้สิเซน!...ฆ่าตัวตายชัดๆ

เสียงของเฮลิคอปเตอร์ที่ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งน่านฟ้า เพราะบินตามกันมาไม่ต่ำกว่าสิบลำ เรียกสายตาของทั้งสองคู่ที่กำลังเดินเล่นกันอยู่บริเวณริมชายหาด ให้มองตามไปยังจุดที่ทุกลำพากันลงจอด ก่อนจะละสายตากลับมามองหน้ากันอีกครั้ง พร้อมกับเครื่องหมายคำถามที่ยังติดอยู่บนใบหน้างามของเธอ“ทำไมเฮลิคอปเตอร์ถึงได้มาลงจอดที่ค่ายหลายลำนักละคะ?” คนตัวเล็กกว่าหันมาถามอลันอย่างรู้สึกแปลกใจระคนสงสัยในทันทีเพราะดูจากจำนวนของเฮลิคอปเตอร์ที่บินตามกันมาเป็นขบวนขนาดนั้น คนที่นั่งมานั่นย่อมเป็นคนสำคัญและน่าจะมียศใหญ่ที่ไม่ธรรมดาเลย“ไม่รู้สิ...เพราะพี่เป็นหมอประจำอยู่ที่โรงพยาบาลมากกว่า มันคนละส่วนกันน่ะ อย่าไปสนใจเลยนะ เพราะมันไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกันกับเรา...เราสองคนรีบไปขึ้นเรือกันเถอะ พี่จะได้พาเธอไปนอนค้างกลางทะเล เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศในแบบที่เธอต้องการไง...”อลันบอกพร้อมกับกดจมูกลงพวงแก้มนุ่มในจังหวะที่หญิงสาวหันมาย่นจมูกใส่เขาพอดี“งื้อ~~...พี่ลันชอบล้อหนู...” เธอต่อว่าในขณะที่เอนหน้าหนีปลายจมูกโด่งของร่างหนาที่ทำท่าจะโน้มลงมาอีกรอบ“ไอ้ลัน!”แต่ทว่าในจังหวะเดียวกันก็มีเสียงของผู้ชายเรียกชื่อของอลันดังมาแต่ไก