Chapter 20Napaupo ako sa kama, ang utak ko'y punong-puno ng kalituhan at mga tanong mula sa panaginip na iyon. Hindi ko na kayang patagilid pa ang mga alaalang naiwan mula kay Mommy Helen. Hindi ko na kayang magtagal pa dito sa mansion, hindi ko na kayang magsinungaling sa sarili ko na ligtas ako sa loob ng mga pader na ito. Kung hindi ko kayang malaman ang mga sagot sa aking mga tanong, baka sa ospital pa ako makatagpo ng ilang kalinawan.Mabilis akong tumayo at nagdesisyon — maligo at magbihis, tapos agad aalis. Hindi na ako magpapasindak pa sa mga lurker at mga kontrabidang nandiyan sa mansion. Sa ospital, kahit papaano, may mga tao akong pwedeng kausap at hindi ako mababahala sa mga lihim na patuloy na tinatago sa akin.Matapos ang mabilis na shower, nagbihis ako at tinanaw ang sarili ko sa salamin. Nang makita ang sarili ko, para akong nag-iisa sa isang malaking kwento. "Walang atrasan," sabi ko sa sarili ko habang nagsusuklay.Nang lumabas ako ng kwarto at dumaan sa madilim na
Last Updated : 2025-05-08
