UNLIKELY FATE

Chapter 1

Grace POV

Isang malakas na tugtog mula sa DJ ng bar ang pumuno sa buong lugar. Andito ako ngayon, hinahayaang lamunin ng ingay at ilaw ang sakit na bumabalot sa akin. Nakangiti ako nang lihim, pero sa likod ng ngiting 'yon ay isang pusong durog at sugatan. Sino ba namang mag-aakala na sa kabila ng aking pagiging edukada at maayos na babae, ako'y pagtataksilan ng lalaking buong akala ko ay akin?

"Woooo!" sigaw ko habang umiindak sa musika. Hindi ko na inalintana ang mga matang nakatutok sa akin — mga lalaking may halatang pagnanasa sa kanilang tingin. Pero wala akong pakialam. Ngayon, ako ang bida. Ako ang reyna ng gabing ito.

"Sige, gumiling ka pa, Grace!" bulong ko sa aking sarili habang tumatawa ng wala sa sarili. Nararamdaman ko ang kiliti ng alak na dumadaloy sa aking sistema, binabalot ako ng kapangahasang matagal kong kinulong.

Lahat ng kirot, galit, at panghihinayang ay isinayaw ko sa saliw ng musika. Sa gabing ito, wala akong pinoproblema. Walang iniiyakan. Ngayon, ako si Grace — malaya, walang iniintinding sakit, at handang harapin ang anumang dala ng kapalaran.

Pero sa kabila ng lahat, isang bahagi ng puso ko ang bumubulong ng isang katotohanan. Gaano man ako magsaya ngayong gabi, bukas... gigising pa rin akong wasak.

Hinayaan ko lang ang kamay na sumapo sa aking balakang. Ramdam ko ang init ng palad niya na tila nagpapadala ng kakaibang kiliti sa aking katawan. Pero sa halip na lumayo, sinadya kong idikit pa lalo ang aking katawan, idiniin ang aking balakang habang patuloy akong gumigiling sa saliw ng malakas na musika.

"Ughh, fuck, woman!" narinig kong bulong niya, garalgal at punong-puno ng pagnanasa. Lalo pang humigpit ang pagkakahawak niya sa akin, na para bang ayaw na niya akong pakawalan.

Ngunit imbes na matakot o magdalawang-isip, hinayaan ko lang siya. Sa mga sandaling ito, wala akong pakialam. Ang gusto ko lang ay sumayaw at magpakawala. Para sa isang gabi, gusto kong makalimot — sa sakit, sa pagtataksil, at sa mga luha na pilit kong itinago.

Lumingon ako sa kanya, bahagyang ngumiti ng mapang-akit. "Is that all you got?" hamon ko, bago muling gumiling, mas mapangahas, mas mapanukso.

Narinig ko ang pagbilis ng kanyang paghinga, at sa isang iglap, hinapit niya ako palapit sa kanya. Ngunit bago pa siya makagawa ng ano pa mang hakbang, isang bahagi ng utak ko ang nagpaalala — hanggang saan ako dadalhin ng gabing ito?

Ngunit ngayon, wala akong pakialam.

Agad akong humarap sa kanya, ngunit halos hindi ko maaninag ang kanyang mukha. Ang mga ilaw na patay-sindi at ang dilim ng bar ay nagbigay ng misteryo sa lalaking nasa harapan ko. Ang tanging kitang-kita ko lang ay ang matipuno niyang katawan at ang paraan ng kanyang pagtitig sa akin — matalim at puno ng pagnanasa.

"You wanna hang out, handsome?" bulong ko sa kanya, sinadyang gawing mapanukso ang aking boses. Ramdam ko ang paminsan-minsang pagdikit ng aming mga katawan, at ang init na bumabalot sa pagitan namin.

Napangiti siya, isang uri ng ngiti na nag-iiwan ng pangako ng kung anong kasalanan. Yumuko siya nang bahagya, ang kanyang mukha halos dumikit sa akin, at bumulong pabalik.

"That depends," aniya, ang malalim niyang boses ay dumampi sa aking pandinig. "Can you handle me, beautiful?"

Nagtaas ako ng kilay, pinipigilan ang ngiting pilit sumisibol sa aking labi. Hindi ako nagpaawat. Sa halip, inilapit ko pa ang aking mukha, halos maglapat na ang aming mga labi.

"Try me," sagot ko, puno ng pang-aakit.

At doon, nagsimula ang isang gabing siguradong hindi ko malilimutan.

"So, ano pa hinihintay natin? Let's go!"

Halos matunaw ako sa paraan ng pagkakasabi niya. May kung anong diin sa kanyang boses na lalong nagpatindi ng init sa aking katawan. Pero imbes na mag-isip pa, natawa na lang ako — isang malakas at walang pakundangang halakhak na marahil ay dulot na rin ng kalasingan.

"Ang bilis mo naman, handsome," biro ko, pero sa totoo lang, natutukso rin ako.

Hindi ko na alam kung dahil ba sa alak o sa desperasyon kong kalimutan ang lahat ng sakit, pero ako mismo ang humila sa kanya palabas ng bar. Pakiramdam ko’y para kaming mga paslit na tumatakas sa klase, walang pakialam sa maaaring mangyari.

Habang naglalakad kami palabas, ramdam ko ang kanyang malakas na bisig na bahagyang nakahawak sa aking baywang, parang sinisigurong hindi ako matutumba. Sa bawat hakbang ay nararamdaman ko ang mga mata ng iba pang tao sa amin — marahil ay iniisip kung ano'ng balak naming gawin.

Pero wala akong pakialam. Ngayong gabi, ako si Grace na walang iniintindi. Wala nang sakit. Wala nang luha. Tanging ang init ng alak at ang lalaking hindi ko man lang kilala ang bumabalot sa akin.

"San tayo, beautiful?" tanong niya, may bahid ng pananabik sa kanyang boses.

Ngumiti ako, inilapit ang mukha ko sa kanya, at bumulong.

"Anywhere but here."

"Sa condo ko na lang, if you want," bulong niya, kasabay ng malambot ngunit mapanuksong dampi ng kanyang labi sa aking leeg.

Napapikit ako, naramdaman ko ang init ng hininga niya na dumadaloy sa balat ko. Para bang may dumaloy na kuryente sa buong katawan ko, at ang anumang natitirang katinuan ay tuluyan nang naglaho.

"Mmhh," mahina kong ungol, ngunit agad kong pinilit ang sarili kong huwag magpatalo. Napangiti ako at marahang itinulak siya, sapat lang upang mapanatili ang aming laro.

"Confident ka ah," tukso ko, tinitigan siya nang diretso sa mga mata, bagamat hirap akong maaninag nang buo ang kanyang mukha sa dilim. Ngunit ang paraan ng kanyang pagtitig pabalik ay sapat na para mahulog pa lalo ako sa tukso.

Hinawakan niya ang aking kamay, mas malambing na ngayon, ngunit nanatili ang kapangahasan sa kanyang mga galaw. "You can still say no," aniya, tila nag-aabang ng sagot.

Ngunit sa gabing ito, wala akong balak umatras. Wala akong balak mag-isip.

"Then lead the way," sagot ko, isang mapanuksong ngiti ang gumuhit sa aking labi at walang pakialam kung anuman ang mangyayari.

At sa isang iglap, magkahawak-kamay kaming tumawid palabas ng bar, tila dalawang kaluluwang handang magpakawala sa init ng gabing ito.