All Chapters of DANGEROUS LOVE รักอันตราย...นายมาดเซอร์: Chapter 61 - Chapter 69

ฉันตื่นมาในสภาพยุ่งเหยิงยับเยิน ที่นอนกระจัดกระจายเต็มไปหมด เขาอดอยากขนาดไหนกันนะ ถูกซ้อมมาจนน่วม ยังมาซ้อมฉันต่อได้อีกตั้งหลายยก มันเกินมนุษย์มนาไปรึเปล่านะ แล้วยังลุกไปซื้อข้าวแต่เช้าได้อีก สุดยอดจริงๆ ที่ฉันรู้เพราะเขาปลุกบอกฉันก่อนไปแล้ว แต่ร่างกายฉันลุกขึ้นตามเขาไปไม่ไหวนะซิพอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ใบหน้าฉันก็เริ่มรู้สึกเห่อร้อนขึ้นมาอีกครั้ง…“คุณวาโย”แต่แล้วเสียงที่ลอยเข้ามาก็เหมือนเข็มแหลมจิ้มความคิดในอากาศฉันจนแตกละเอียด ฉันรีบล้มตัวนอนดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้จนมิดทันที ร่างกายยังล่อนจ้อนอยู่เลย เฮียออกไปไม่ได้ล็อกห้องรึไงกันแต่เสียงนั้น เรียก ‘คุณวาโย’ งั้นเหรอ หรือว่าจะเป็น…“คุณยูริ!!!” คำถามในหัวฉันถูกแก้อย่างชัดเจนเมื่อเฮียวาโยตะโกนเรียกชื่อท่านดังมาแต่ไกลซวยแล้ว!! แม่ของเฮียวาโยจริงๆ ด้วย“มาทำไรแต่เช้าเนี่ย” เฮียวาโยถาม ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขาทำอะไรกันอยู่ด้านนอก ณ เวลานี้ ได้ยินแต่บทสนทนาตอบโต้ไปมา“ก็คุณยูตะเล่าเรื่องเมื่อคืนให้แม่ฟัง แม่ก็ห่วงลูกน่ะซิ”“ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย คุณยูริก็อย่าไปฟังมันมาก”“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แม่แค่อยากมาเห็นกับตา”“อย่า!!!...” เสียงห้ามลอ

และเราก็พากันคุยเรื่องครอบครัวเขามาตลอดทางจนถึงบ้าน‘บ้านเหมบดินทร์’เขาพาฉันมาจริงๆ ด้วยแฮะ บ้านที่ฉันไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เข้ามา มันตื่นเต้นจนทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ คนที่เขามาบ้านแฟนครั้งแรก เขาทำตัวยังไง หรือเขาต้องเตรียมตัวยังไงบ้างนะ แล้วเฮียวาโยไม่ได้บอกฉันล่วงหน้าเลย แล้วยังไงล่ะทีนี้ เอาไงดี…ต้องเริ่มจากอะไรก่อนนะ โทรถามแม่ตอนนี้ทันไหมนะฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเฮียวาโยสอดมือเข้ามาจับมือฉัน ความร้อนจากไออุ่นทำให้ฉันได้สติ“ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้มั้ง” เขาพูดพร้อมกับยกยิ้มมุมปากและพาฉันเดินเข้ามาในบ้าน ฉันไม่แน่ใจว่าที่นี่ยังเรียกว่าบ้านได้ไหม คฤหาสน์ บางทีควรใช้คำนี้มากกว่า ภายในไม่ต้องพูดถึง หรูหราโอ่อ่ามาก มีเฟอร์นิเจอร์สไตล์ญี่ปุ่นวางแทรกอยู่แทบจะทุกมุมของบ้าน“อ้าว มากันแล้วเหรอคะ” หญิงชราเอ่ยทักขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามากอดเฮียวาโย“นี่ แม่นมของบ้าน”“สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ท่านหลังจากที่เฮียวาโยแนะนำ ท่านยิ้มรับพร้อมกับเข้ามาสวมกอดฉันแบบที่ทำกับเฮียวาโ

Chernarin Talkเช้าวันต่อมา ร่างหมดสภาพของฉันถูกลากขึ้นจากที่นอนมาอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้าตรู่ เพราะเรามีนัดสำคัญที่ไม่ว่าจะเลื่อนหรือเบี้ยวก็ไม่ได้เด็ดขาด เฮียวาโยปลุกปล้ำฉันอยู่นานหลายสิบนาที กว่าจะได้เป็นสภาพที่ดูดีขึ้นมานั่งสง่าอยู่บนรถสปอร์ตคันหรูคู่ใจของเขาแบบนี้ได้แต่พอล้อรถเริ่มหมุน ฉันก็รู้สึกนั่งไม่ติดเบาะ พยายามปรับพื้นที่ พลิกซ้าย พลิกขวา หาจุดที่สบายที่สุด สำหรับการพักผ่อนตลอดระยะการเดินทางนี้ฉันใช้ความพยายามอย่างมากที่จะข่มตาให้หลับ เพราะถ้าหลับจะไม่รู้สึกอะไรและมันก็จะดีมากๆ ถ้าฉันไปตื่นอีกทีตอนถึงที่หมายแล้ว…แต่มันไม่ง่ายอย่างงั้น มันไม่หลับ แถมยังมีแต่ความกระอักกระอ่วนตีวนอยู่ในท้องตลอดเวลาเพลงโปรดที่ดังก้องอยู่ตอนนี้ก็ไม่ช่วยสุดท้ายฉันเลือกที่นั่งนิ่งๆ เพราะถ้าขยับอีกที มันมาแน่… สักพักความเร็วของรถก็ผ่อนลงจนรู้สึกได้ ก่อนจะเลี้ยวเข้าจอดสนิทในปั๊มน้ำมันข้างทาง ฉันเปิดประตูพุ่งตัวเข้าห้องน้ำทันทีโดยไม่ได้สนใจประตูที่ยังเปิดคาไว้แบบนั้นอ้วกกกกฉันโก่งตัวอ้วกในคอห่านห้องน้ำอย่างเอาเป็

[Warayu Talk] หลังจากที่ผมนั่งคุยกับพ่อแม่หนูเฌอ สักพักท่านทั้งสองก็ขอตัวออกไปตลาดในเมือง เพื่อจะซื้อของมาทำกินกันตอนเย็น ตอนแรกผมอาสาจะพาไป แต่ท่านไม่ยอม บอกให้ผมพักผ่อนอยู่บ้านผมลุกเดินสำรวจไปรอบๆ พลางเหลือบมองคนตัวเล็กที่ยังยืนล้างจานอยู่ในครัว ก่อนจะเลี่ยงเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้าน ผมไม่ได้เสียมารยาทนะ ขอพ่อกับแม่เรียบร้อยแล้ว แถมท่านยังบอกเองด้วยว่าห้องนอนลูกสาวอยู่ฝั่งไหน‘ห้องริมสุด ขวามือ’ผมหมุนลูกบิดประตูเปิดเข้ามาในห้องนอนสีหวาน ก่อนจะนิ่ง…ไปพักใหญ่และค่อยๆ ไล่สำรวจตามจุดต่างๆ ของห้อง นี่มันคือแกลอรี่ของผมชัดๆ รูปเล็ก รูปใหญ่ ทุกท่วงท่า ทุกช่วงอายุ ตลอดเวลาที่ผ่านมาหกปี ถูกติดอยู่รอบห้อง เธอต้องชอบผมถึงขั้นไหนวะ หนังสือเกี่ยวกับรถแข่งก็มาอยู่ในห้องนอนผู้หญิงต๊องๆ แบบหนูเฌอได้ด้วยว่ะ เจ๋งสุดสมุดไดอารี่หกเล่มตั้งเรียงกันบนหัวเตียงเริ่มจากหนึ่งก่อนเลยเธอเริ่มเขียนจากเหตุการณ์เมื่อหกปีก่อนวันแรกที่เจอผม วันที่วิ่งตามหาผมในโรงพยาบาล [หนูรู้ชื่อคุณแล้วนะ วาโย

 หลายวันต่อมา...“เฮียสุดหล่อของมึงมารับไหมวันเนี่ย” ใยไหมลุกขึ้นมาถามในตอนที่ฉันกำลังเก็บอุปกรณ์ลงกระเป๋า“น่าจะไม่นะ” วันนี้ฉันไม่ได้บอกเฮียวาโยว่าจะเลิกเร็ว คิดว่าเวลานี้เขาน่าจะทำงานอยู่ เพราะฉะนั้นวันนี้ฉันกลับหอเองดีกว่า“ว้า…อดเห็นหน้าเลย” ปังปอนด์เดินมาเกาะไหล่ใยไหมและพูดด้วยท่าทางอิดโรยหมดอาลัยตายอยาก บ่งบอกมากว่ามันเสียดายแค่ไหนที่ไม่ได้เห็นหน้าเฮียวาโยของฉัน“เกินไปค่ะ เพื่อน” ฉันพูดเสียงเรียบ ตวัดตามองพร้อมกับหยิบหนังสือไว้ในมือและลุกเดินผ่ากลางพวกมันสองคนออกมาจากคลาสทันทีแน่นอนฉันมีจุดหมายปลายทางในใจอยู่แล้วจะไปแวะซื้อของสด แล้วก็จะรีบกลับไปทำอาหารไว้รอเฮียวาโย รู้สึกช่วงนี้เขาไม่ได้กินอาหารฝีมือฉันเลย ต้องเพิ่มเสน่ห์ปลายจวักมัดใจซะหน่อยแล้ว @อพาร์ตเมนต์JJฉันหอบของพะรุงพะรังเต็มไม้เต็มมือยืนล้วงกุญแจอยู่หน้าห้องตัวเองสักพัก นี่มันกระเป๋าหรือหลุมดำเนี่ย กุญแจห้องไปหลบอยู่ตรงไหนนะ ต่อไปต้องหาตุ๊กตาตัวใหญ่ๆ มาห้อยซะละ ฉันควานหาอยู่นาน