All Chapters of เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากเสร็จพิธีหมั้นแขกก็เริ่มทยอยกลับ ตอนนี้นิ่มถูกพามานั่งรอในห้องที่พายุจองไว้เป็นพิเศษ ไม่นานคนที่ให้เธอมารอก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ เธอ“หนูนิ่มครับ เฮียขอถามอะไรหน่อยได้หรือเปล่า”“ค่ะ”“หมอคนนั้นทำอะไรกับเราหรือเปล่า ทำไมถึง...”“ถึงหายบ้านะเหรอคะ” เธอฉีกยิ้มให้เขาเล็กน้อย “ความจริงนิ่มก็จำอะไรไม่ได้เหมือนว่าคุณหมอจะใช้การสะกดจิตน่ะค่ะ แล้วก็พาไปสูดอากาศปลอดโปร่ง...นิ่มก็อธิบายไม่ถูก เฮียต้องการคำตอบตอนนี้เลยเหรอคะ”พายุถึงกับต้องถอนหายใจยาวออกมาเมื่อคนตัวเล็กส่งสายตาอ้อนเขา นี่เป็นครั้งแรกเลยตั้งแต่รู้จักนิ่มมาที่เธอมาท่าทางออดอ้อนเหมือนที่ผู้หญิงทั่วไปทำกัน “เฮ้อ~ เอาไว้วันหลังก็ได้ครับ แต่ว่าไม่ได้บาดเจ็บอะไรจริงๆ ใช่ไหม”“จริงค่ะ”“งั้นก็ดีแล้วครับ หนูนิ่มบอกเฮียได้หรือเปล่าว่าหมอคนนั้นพาไปอยู่ที่ไหนมา”“หนูนิ่มก็ไม่รู้จักเหมือนกันค่ะ เฮียพายุก็น่าจะรู้นิคะว่านอกจากบ้านแล้วหนูนิ่มไม่เคยไปไหนเลย...แต่ว่าหนูนิ่มก็พออธิบายได้ว่าที่นั่นมีทะเล บ้านตั้งอยู่บนภูเขา มองลงไปเห็นทะเลค่ะ”พายุนึกถึงสถานที่ตามที่นิ่มบอก ถ้าพื้นที่มีทะเลรายล้อมเป็นส่วนใ

15.00 น.นิ่มที่กำลังหลับใหลอยู่บนที่นอนนุ่มของตัวเองอย่างสบายจู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนว่ามีใครบางคนนั่งลงบนเตียงที่เธอกำลังนอนอยู่ แต่ถึงแบบนั้นเปลือกตาของเธอก็หนักเกินกว่าจะลืมดูว่าคือใคร“ใครเหรอคะ? ถ้าจะมาปลุกไปกินข้าวนิ่มยังไม่หิวเลยค่ะ ยังรู้สึกแฮงค์ๆ อยู่เลยขอชาหรือน้ำขิงร้อนสักแก้วแทนได้ไหม” นิ่มพูดทั้งที่ตายังปิดอยู่“ดูท่าทางเมื่อคืนหนูนิ่มจะสนุกมากสินะสภาพถึงดูไม่ได้ขนาดนี้” เสียงทุ้มคุ้นหูที่ไม่ได้ยินมาหลายเดือน นั่นทำให้นิ่มที่กำลังนอนอยู่ลืมตาขึ้นมองก่อนจะลุกขึ้นนั่งเพื่อเช็กดูอีกทีว่าตัวเองไม่ได้ฝันไปใช่หรือเปล่านิ่มจ้องคนตัวโตที่นั่งอยู่ขอบเตียงไม่ห่างจากเธอ ใบหน้าที่แม้จะมีความหงุดหงิดอย่างเต็มเปี่ยมแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อและมีเสน่ห์ลดน้อยลงเลย [เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นเขาทำหน้าตาแบบนี้ใส่เรา] “เฮียพายุมาได้ยังไงคะ!!” นิ่มร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนจะถอยหลังไปชิดกับหัวเตียงเหมือนคนหนีความผิด“ไงครับหนูนิ่มคนเก่งจะบอกเฮียได้หรือยัง เมื่อคืนสนุกมากไหม” พายุมองนิ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็เคยเห็นรูปที่คานส่งให้อยู่หรอกนะที่นิ่มไปทำผมมาในรูปมันก็ดูดีอยู่ แต่กลับไม่ได้ครึ่งของตัวจ

JEE.R : กลับแล้วไม่คิดจะบอกกันเลยหรือไงโทษที พอดีโดนบังคับให้กลับด่วนนะ : NimJEE.R : ใครบังคับ?เฮียพายุ : NimJEE.R : ฮู้ววว~ งั้นแปลว่าเฮียของแกรู้เรื่องที่เมาหัวราน้ำข้ามวันข้ามคืนใช่ไหม JEE.R: ฉันเตือนแกแล้ว แต่ไม่ยอมฟังฉันเอง สมน้ำหน้าอย่ามาซ้ำเติมกัน...เดี๋ยวถึงไทยฉันโทรหา : NimJEE.R : ไม่เป็นไรอีก 2 วันฉันก็จะไปไทยห๊ะ!! จริงดิ : NimJEE.R : จริงแด๊ดสั่งให้ไปทำงานสำคัญให้นะอ่อ...งั้นเดี๋ยวเจอกัน : Nim“คุยกับใครครับ” พายุที่นั่งอยู่ข้างๆ สังเกตมาสักพักแล้ว อดที่จะถามไม่ได้จริงๆ“กับเพื่อนน่ะค่ะ คนที่หนูนิ่มเคยบอกเฮียไงคะ”“เลิกเล่นมือถือแล้วเข้าไปนอนพักผ่อนดีกว่านะเฮียว่า”น้ำเสียงที่ฟังหงุดหงิดทำให้นิ่มต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน ช่วงนี้ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าพายุอารมณ์แปรปรวนง่ายจังเลย “ค่ะ...เฮียพายุไปนอนเป็นเพื่อนนิ่มได้ไหมคะ?” นิ่มพูดชวนพร้อมกับดึงแขนแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามมากอดทำทำให้หน้าอกบดเบียดกับแขนของอีกฝ่าย ที่เธอชวนเพราะเป็นเครื่องบินระดับเฟิร์สคลาสเลยมีห้องส่วนตัวเตียงนอนสำหรับลูกค้าเลยมีเตียงส่วนตัว“หนูนิ่มไปนอนพักผ่อนก่อนเลยครับ เดี๋ยวเฮียทำงานเสร็จจะตามไปครับ”ค

นิ่มหลังจากที่กลับมาถึงห้องก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างกลิ่นบุหรี่กับกลิ่นเหล้าออกทันทีแม้ว่าจะไม่ได้ดื่มก็เถอะ เธอหายเข้าไปเกือบครึ่งชั่วโมงก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียว แต่ก่อนจะเดินเข้าห้องแต่งตัวเธอก็สังเกตเห็นเงาบางอย่างที่เคลื่อนไหวอยู่เลยชะงักเท้า [ใคร?] พอรู้ว่ามีผู้บุกรุกเธอเดินเข้าไปหยิบเข็มขัดเส้นเล็กในห้องแต่งตัวแล้วเดินให้เบาที่สุด เห็นร่างของคนที่กำลังเหมือนหาอะไรในกระเป๋าเดินทางของเธอ ไม่รอช้าเธอพันสายเข็มขัดไว้มือทั้งสองข้างแน่นพอถึงตัวอีกฝ่ายก็เอื้อมแขนไปทางด้านหน้าคนที่นั่งอยู่ แต่ไม่ทันที่จะดึงมารัดคอมือใหญ่ก็จับสายไว้ก่อนจะถึงคอ พั่ก!! กลายเป็นว่านอกจากนิ่มจะไม่สามารถทำอันตรายผู้บุกรุกได้ตัวเธอยังถูกผลักลงมานอนราบกับพื้นเย็นเฉียบ แต่พอมองหน้าคนที่คร่อมตัวเองอยู่เธอก็ต้องตกใจ“เฮียพายุ!!”“ครับเฮียเอง...เพิ่งรู้นะว่าหนูนิ่มเก่งเรื่องการป้องกันตัวมากขนาดนี้” พายุมองเข็มขัดเส้นเล็กในมือของคนที่กำลังถูกตัวเองตึงไว้บนหัวของเธอ“เฮียมาได้ยังไงคะ หนูนิ่มตกใจหมด” “ตกใจยังเก่งขนาดที่จะเอาสิ่งนี้มารัดคอเฮียเลยเหรอครับ ถ้าไม่รู้จักหนูนิ่มมาก่อนเฮียคงคิดว่าหน

ได้ยินคนสวยบอกมาแบบนั้น พายุกลับไม่ได้ทำตามแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกับยิ่งออกแรงตวัดเลียตรงปุ่มเสียวให้เจ้าตัวมากขึ้น หูยินเสียงหอบกระเส่าสลับกับครางหวานในจังหวะที่ถี่ขึ้น ใบหน้าสวยส่ายสะบัดไปมาตามแรงอารมณ์ที่ได้รับ สองขายกลอยขึ้นกลางอากาศ ร่อนส่ายร่องกุหลาบเด้งเข้าปากคนกลืนกินมากขึ้น ก่อนไม่นานหัวสมองของเธอมันจะถูกความเสียวเข้าครอบครองจนหมด ขาวโพลนจนไม่รู้สึกอะไรแล้ว นอกจากสุขสมและเบาหวิวไปตามเนื้อตัว ร่องรูเห็นได้ชัดว่ายังกระตุกเบา ๆ ยั่วเย้าคนกลืนกินให้ยิ่งรู้สึกหลงใหลมากขึ้นเท่านั้น “หวานมากหนูนิ่ม” “แล้วของเฮียละคะ หวานไหม ขอชิมบ้างสิคะ”ใจคนฟังเต้นรัวมากขึ้นกว่าเดิมกับคำร้องขอแสนหวาน เคลื่อนขยับตัวมาอยู่ในท่านั่งคุกเข่า ส่งปลายแก่นกายขนาดใหญ่ให้อยู่ในระดับเดียวกันกับใบหน้าของหญิงสาว กลิ่นน้ำที่ไหลซึมออกมาตามรูท่อเล็กทำเอาลำคอของนิ่มแห้งผากขึ้นมาทันทันทีราวคนกระหาย เธอไม่เคยเห็นใหญ่ขนาดนี้เลยอดีตสามียังไม่ได้ครึ่งหนึ่ง ริมฝีปากเล็กอ้าครอบเอาความใหญ่โตด้วยความทุลักทุเล เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากคนมองได้ดีนัก มือใหญ่เอื้อมไปลูบเส้นผมนุ่มด้วยอ่อนโยน พร้อมกับสอนไปด้วยในตัว“ค่อย ๆ ไม่ต้อง