Lahat ng Kabanata ng Bad Guy ร้าย..ในรอยรัก: Kabanata 21 - Kabanata 30

Chapter 22“คุณนายลูซ่า พี่ช่อไปก่อนนะไว้เจอกันใหม่ เอ่อ..ไม่สิ คงไม่ได้เจอกันแล้ว” ฉันย่อตัวลงไปอุ้มเจ้าแมวอ้วน สัตว์เลี้ยงแสนรักของพี่ไค อยู่ๆน้ำตาก็ร่วงเผาะเปรอะเปื้อนขนมันไปหมด จึงวางมันลงที่พื้น แต่คุณนายลูซ่าก็ยังมาคลอเคลียพันแข้งพันขาไม่ยอมไปไหน เหมือนมันจะรู้ว่าฉันไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว ถึงจะเสียใจกับเรื่องของพี่ไคแค่ไหน แต่ชีวิตฉันก็ต้องเดินต่อไป จากแค่คิดว่ากินกันเพลินๆ แล้วหัวใจทำไมมันถึงเจ็บล่ะ ไม่เห็นจะทำใจง่ายเหมือนตอนเลิกกับคาเอลเลย ฉันใช้มือปาดน้ำตาก่อนที่จะเดินออกจากห้อง ขณะที่กำลังแตะคีย์การ์ดเพื่อใช้ลิฟท์ นึกขึ้นได้ว่าฉันต้องคืนคีย์การ์ดให้เขา จึงคิดว่าจะฝากมันไว้กับนิติฯที่เคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ฉันกดลิฟท์เพื่อลงไปชั้นที่หนึ่ง ประตูลิฟท์ค่อยๆเลื่อนปิดลงอย่างช้าๆ น้ำตาของฉันก็ยังไม่หยุดไหล ทว่าขณะที่ประตูลิฟท์กำลังจะปิดสนิทมันกลับเปิดกว้างออกมาอีกครั้ง ร่างสูงคุ้นตายืนอยู่หน้าลิฟท์ดวงตาของเขาแดงก่ำเหมือนผ่านการร้องไห้มาก่อนฉันได้แต่มองภาพตรงหน้าอย่างพร่าเลือนเพราะน้ำตามันคลอทำให้มองเห็นเขาไม่ชัดเจนนัก“จะไปไหน?” เป็นเขาที่เอ่ยขึ้นมาก่อน“ไปนอนกับเพื่อนค่ะ” ฉันก้มห

Chapter 24ไคโรหอบกล่องขนมลูกชุบที่ช่วยกันทำกับช่อม่วงเกือบห้าสิบกล่องลงมาจากรถหรู เขาเดินผ่านตึกบริหารตัดเข้าสู่ทางเดินแคบๆเพื่อเข้าไปในตึกวิศวกรรมศาสตร์ ร่างบางในชุดนักศึกษาหญิงเดินมาขวางตรงหน้าเขา“โรส?” เดือนวิศวะคนดังมองหญิงสาวที่เขาเคยคบหาเมื่อเดือนที่แล้ว โรสคือคนที่นำพาช่อม่วงเข้ามาในชีวิตของเขา แค่คำพูดเพียงคำพูดเดียว‘ช่อม่วงไม่มีหัวใจ’“ไค ขอคุยด้วยได้ไหม?”“ถ้าจะมาขอรื้อฟื้นความหลัง ฉันไม่ชอบเดินถอยหลังนะ จบคือจบ”“ฉันไม่ได้มาพูดเรื่องเก่า” ถึงโรสจะแอบติดอกติดใจเรื่องบนเตียงกับเขา แต่เธอมีเรื่องสำคัญที่จะคุยกับเขามากกว่า“ถ้าอยากสานสัมพันธ์กันใหม่ ฉันก็ไม่คุยเหมือนกัน” ไคโรรีบปิดโอกาสอดีตคู่ควง นอกจากเขาจะไม่เคยคิดที่จะหวนกลับไปหาอะไรเดิมๆแล้ว เขาก็ยังไม่รู้สึกที่จะหาความตื่นเต้นใหม่ๆเข้ามาในชีวิตเหมือนเคย ตอนแรกคิดว่าช่อม่วงอาจจะยังใหม่สำหรับเขา เขาก็เลยยังไม่อยากสลัดหญิงสาวทิ้ง ทว่าพอเวลาผ่านไปไคโรกลับรู้สึกเหมือนขาดเธอไม่ได้ ไม่รู้สิ..เขาแค่คิดว่าที่มีอยู่ตอนนี้เขามีความสุขมากพอแล้ว ช่อม่วงเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขารู้สึกแบบนี้“ฉันจะมาคุยเรื่องช่อม่วง”“............”

Chapter 26ฉันค่อยๆปรับสายตารับกับแสงที่แยงลอดผ้าม่านห้องของพี่ไค พอเหลือบไปมองนาฬิกาแขวนผนังก็เป็นเวลาเกือบเก้าโมงเช้าแล้วตริ้ง..ตริ้ง เสียงเตือนโปรแกรมแชทสีเขียวดังขึ้น ฉันเอี้ยวตัวข้ามร่างหนาเปลือยท่อนบน พี่ไคยังนอนกอดฉันแน่นไม่ยอมขยับตัวแต่อย่างใด พอมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราแล้วอมยิ้ม ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะอยู่กับพี่ไคเกือบจะหนึ่งเดือนแล้วซองเฮเพลิน : ทุกคน นัดสิบโมงห้ามเลทนะคะMy mint : โอเคนัมเบอร์วันPART : กำลังจะออกจากบ้านซองเฮเพลิน : ช่อล่ะ?ทันทีที่เปิดอ่านข้อความฉันก็เด้งตัวขึ้นมาจากเตียงดูดวิญญาณอย่างรวดเร็ว จนทำให้พี่ไคพลอยตื่นไปด้วย ปกติเช้าวันเสาร์เราจะนอนอ้อยอิ่งไม่ได้รีบเร่งที่จะตื่น บางทีฉันก็เปิดซีรี่ส์เรื่องโปรดดูรอพี่ไคตื่นแล้วออกไปหาอะไรกินข้างนอก ทว่าส่วนมากเราจะทำอาหารกินในห้องง่ายๆเสียมากกว่า จากนั้นฉันก็จะทำความสะอาดห้อง เอาผ้าไปซัก พอตากผ้าเสร็จก็เล่นกับคุณนายลูซ่า บางทีก็ออกไปว่ายน้ำ“ตื่นแล้วเหรอ? หิวไหม?” พี่ไคลุกขึ้นมานั่งพลางบิดร่างเพื่อคลายความเมื่อย ดวงตาคู่คมทอดสายตามองฉันอย่างอ่อนโยน เขากดจูบที่แก้มของฉันทั้งสองข้าง“ช่อจ

Chapter 28“น้องช่อครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ” พี่ไคกดจูบที่แก้มของฉัน ทำให้ฉันที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราลืมตาตื่นขึ้นอย่างเสียไม่ได้“เที่ยงคืนแล้วเหรอคะ?” น้ำเสียงของฉันติดจะง่วงงุน เรื่องของเรื่องคือเรานอนดูซี่รี่ส์ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นเพื่อรอเวลาเที่ยงคืนหนึ่งวินาที เพื่อเขาจะได้อวยพรวันเกิดฉันเป็นคนแรกครืด..ครืด เสียงเตือนสายเรียกเข้าแบบวิดิโอคอลดังขึ้น จนคนข้างๆจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์คงเพราะโดนขัดจังหวะอะไรบางอย่าง พี่ไคกดรับสาย หากแต่มันเป็นมือถือของฉัน[ ช่อ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทูยู้...] ต้นเสียงแจ้วๆ เป็นเพลงเพลินประสานกับมิ้นท์ ส่วนเสียงของพาร์ทคลอประสานไปกับเพื่อน“ขอบคุณทุกคนมากนะ” ฉันส่งยิ้มแบบฝืนๆให้เพื่อน ใครจะยังสดใสร่าเริงในตอนเที่ยงคืนกันล่ะ“มีอะไรอีกไหม?” น้ำเสียงห้วนๆของพี่ไคดังขึ้น คงจะไม่พอใจที่เพื่อนๆของฉันแทรกเข้ามาในรายการเซอร์ไพรซ์ของเขา[ พี่ไคหล่อจังมิ้นท์ ขนาดเพิ่งตื่นนอนนะเนี่ย ] เพลงออกอาการดี๊ด๊าเมื่อเห็นผู้ชายหน้าตาดี[งั้นๆแหละ] พาร์ททำหน้าเซ็งๆ ใบหน้าหล่อเหลางอเงียเข้าขั้นสุดเพราะพร้อมจะหลับได้ทุกเมื่อ เขาคงโดนสองสาวรบเร้าแกมบังคับให้โทรมาอวยพรวันเกิดฉันอ

Chapter 30“กูไม่บอก มึงจะไปตายที่ไหนก็ไป กูเลิกเป็นเพื่อนกับมึงแล้ว” เสียงของพี่เกียร์คุยกับใครสักคน ซึ่งก็พอเดาได้ไม่ยาก มันดังแว่วมาในห้องนอนห้องเล็กที่ฉันกำลังกบดานอยู่ พี่เกียร์กับเพลงพาฉันมาที่ห้องของเขา ซึ่งอยู่ชั้นแรกของคอนโดเดียวกับพี่ไค โดยพี่เกียร์บอกว่า‘ที่ๆอันตรายที่สุดคือที่ๆปลอดภัยที่สุด’ พี่ไคตามหาฉันไม่เจออย่างแน่นอน เพราะเขาคงนึกไม่ถึงว่าฉันจะอยู่ใต้จมูกเขา“ช่อ หิวไหม เพลงทำข้าวต้มมาให้” ดวงตาของเพื่อนสาวบวมแดงเพราะผ่านการร้องไห้มาพอๆกันกับฉัน เพลงกอดฉันที่ร้องไห้นานนับชั่วโมง ยิ่งนึกภาพผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างพี่ไคแล้วหัวใจของฉันก็เจ็บปวดจนชา สุดท้ายแล้วพี่ไคก็คือคนเดิม คบผู้หญิงคนเดียวไม่เคยพอ..เขานอนกับผู้หญิงคนอื่นในห้องที่เราอยู่ด้วยกันได้ยังไง จิตใจเขาทำด้วยอะไร ฉันใช้มือปาดน้ำตาตัวเองที่กำลังไหลรินอีกครั้ง“ไม่..ช่อไม่หิว ขอบคุณนะเพลง”“ไม่เป็นไรนะช่อ ไม่ต้องไปสนใจไอ้เลวคนนั้น” คราวก่อนที่เพลงต่อว่าพี่ไคเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่คราวนี้เป็นเรื่องจริงที่แม้แต่ฉันเองยังพูดอะไรไม่ออกเพราะมัวแต่สะเทือนใจกับภาพที่เห็น“ช่อ อยู่ที่นี่ตามสบายนะ พี่ไม่บอกไอ้ไคแน่นอน” พี