All Chapters of Asawa ng Nakalimutan: Buntis at Inabandona: Chapter 1 - Chapter 8

8 Chapters

Kabanata 1

Isabella’s POVNalaman ko na sinasamahan ng asawa ko ang childhood sweetheart niya na si Rosa para sa pregnancy check up niya sa ospital kung saan ako madalas nagpapacheckup ngayong tanghali.“Vincent, ang cute ng baby natin sa monitor.Mula sa maliit na awang sa pinto, nakita ko na napangiti ng husto si Vincent. Itinuro ni Rosa ang monitor, at tumango si Vincent, nakangiti sa kanya.Kung hindi ko lang alam na asawa ko ang lalaking ito—ang ama ng aking dinadalang bata—iisipin ko sana na magkasintahan sila, masaya at nagmamahalan.“Isabella Caruso? Handa na ang doktor para suriin ka,” tawag ng nurse.Tumalikod si Vincent, namutla siya, sinuro nia ang hallway. Narinig niya siguro ang pangalan ko.Noong napatingin siya sa akin, ibinuka niya ang kanyang bibig pero wala siyang nasabi.Masaya ang aming pagsasama ni Vincent Falcone, ang mafia kong asawa, ng sampung taon. Sa taong ito, buntis na din ako sawakas at siya ang ama. Alam dapat niya higit kanino man kung gaano kahirap para s

Kabanata 2

Isabella’s POV“Ayaw ko kumain ng seafood.”Pagkatapos, para bang biglaan niyang naisip, nagbago ang tono niya. “Oo nga pala. Hindi ka siguro dapat kumain ng sashimi. Naalala ko na allergic ka ata o kung ano?”“Pasensiya na, Isabella,” tinignan ako ni Rosa. “Matagal na akong naglilihi simula ng mabuntis ako,” dagdag niya at nagkibit balikat siya ng kaunti. “Pero kung wala ka sa mood para sa seafood, puwede naman siguro tayo lumipat sa ibang restaurant.”Nag-alinlangan si Vincent ng tignan niya ako, malinaw na hindi niya alam kung anong gagawin niya. “Ano kaya kung hayaan natin si Rosa na piliin ang kahit na anong gusto niya pagkatapos dadalhin kita sa restaurant na gusto mo?”Tinignan ko sila pareho. Kakaiba ang pamimilit ni Vincent, at pekeng pag-aalala ni Rosa ay nagparamdam lamang sa akin lalo kung gaano ako kaexposed.Nanatili akong tahimik, ramdam sa ere ang pagtanggi ko. Iiwan ba niya ako ngayon at naalala niyang ayaw ko sa seafood?Pero habang tumatagal, walang sinabi si

Kabanata 3

Isabella’s POVLumapit ako kay Rosa, handa akong sampalin siya ng isa pang beses. Nagmadali agad si Vincent, pinigilan niya ang kamay ko. “Anong ginagawa mo?”“Kasalanan ko, Vincent. May karapatan si Mrs. Falcone na magalit sa akin. Una, sinabihan kitang samahan ako sa pregnancy check-up, tapos lumipat ako dito.” Umarte na namang inosente si Rosa. “Kasalanan ko itong lahat. Dapat na siguro akong umalis. Hindi na dapat talaga ako pumunta dito.”Sige, umalis ka. Sumagi sa isip ko ang ideyang ito.Nagulat ako, si Vincent—na pinipigilan akong sampalin si Rosa—ay nagsalita. “Sangayon ako. Dapat ka umalis, Rosa. Hindi ko pipiliting paalisin ang asawa ko.”Natulala ako. Matapos ang lahat, inaasahan ko na sisigawan niya ako, na palalayasin niya ko.Nabigla din si Rosa, pero sa sumunod na sandali, nagawa niyang lumuha, nagmamakaawa siya, “Aray, masakit ang tiyan ko. Galit ba sa akin ang baby ko?”Muli, pinanood ko ang seryosong ekspresyon ni Vincent na nanghina. Lumambot siya—para sa kan

Kabanata 4

Isabella’s POVMatapos umalis ang flight, nakaramdam din ako sawakas ng ginhawa. Ang kailangan ko na lang gawin ngayon ay hintayin dumating ang tunay kong mga magulang para sunduin ako.Labing dalawang oras na lang, at magiging malaya na ako mula sa mga kasinungalingan ni Vincent. Sa sobrang saya ko at kumain pa ako ng isa pang piraso ng steak noong dinner.Matapos ko makausap ang tunay kong mga magulang, sinabi ko sa kanila na napalilibutan ni Vincent ang mansyon ng halos tatlumpung mga guwardiya.Natawa ang ama ko mula sa kabilang linya. “Tatlumpu? Huwag mo iyon alalahanin. Ang ama mo ay mayrong libo-libo.”“Magrelax ka lang at hintayin kami, okay?” sambit niya.Hindi ko alam kung nagmamalabis siya, pero sapat ng alam ko na papunta sila para sunduin ako.Pagkatapos ng dinner, habang nagbabasa ako sa living room, dumating ang nanay ni Rosa, kasunod ng mga magulang ni Vincent at mga magulang ko na umampon sa akin.Tinignan nila ako na parang ako ang masamang tao.Inihampas ng

Kabanata 5

Isabella’s POVNoong nagising ako, dalawang tao na lang ang nasa kuwarto. Umiiyak ang babae, at ang lalaki ay palakad-lakad. Magulo pa din ang isip ko, matindi ang tama sa akin ng amnesia.Matapos ako makitang gising, tumigil sa pag-iyak ang babae at kinuha ng kamay ko. “Isabella, kumusta ang pakiramdam mo?”Nakilala ko siya agad. Siya ang tunay kong ina, si Bianca. Kahit na isang beses lang kami nagkakilala, hindi maitatanggi ang pagkakahawig namin.Ang lalaki, na kinakabahang palakad-lakad, ay hindi maitatangging tunay kong ama, si Enzo.Pareho silang nag-aalala ng tignan ako. Ibang-iba kumpara sa kung paano ako tinawag ng mga taong kahihiyan, mga taong pumilit sa akin na pumirma sa divorce papers at tapusin ang pagdadalantao ko.Mahinhin ang boses ng ama ko, pero tense pa din ang kanyang ekspresyon. “Pagbabayarin ko sila, Isabella. Isa kang Rossi. Walang kahit na sinong magpaparanas sa iyo nito muli.”Mahinhin na hinimas ng nanay ko ang buhok ko, inilagay ito sa likod ng teng

Kabanata 6

Vincent’s POVNakaramdam ako bigla ng ginhawa sa puso ko, tila ba may nakalimutan akong mahalaga o nawalan ng mahalagang bagay.Sa totoo lang, nararamdaman ko na ito simula ng lisanin ko ang aming tahanan. At ngayon, patindi ng patindi ang pakriamdam na ito sa bawat lumilipas na segundo, halos magkaroon ako ng heartburn.May nangyari ba sa mansyon? May nangyari ba kay Isabella?Inilabas ko ang phone ko at tinawagan ang numero ni Isabella. Ilang dosena kong sinubukan, pero walang sumagot.Opisyal na akong natataranta ngayon. Bakit hindi sinasagot ni Isabella ang phone niya?Bumangon ako mula sa kama, isinuot ko ang jacket ko at pants, sinubukan ko maglakad palabas ng kuwarto. Pero napigilan ako ng boses ni Rosa, “Vincent, saan ka pupunta?”“Kailangan ko bumalik para kumustahin si Isabella. Hindi siya sumasagot sa tawag ko.”Nanginig ang boses ni Rosa, halos maiyak, “Iiwan mo na lang ako dito? Mag-isa?”Tama, hindi ako puwede bumalik. Kapag bumalik ako, ibig sabihin iiwan ko mag

Kabanata 7

Isabella’s POVSa oras na iuwi ako ng tunay kong mga magulang, sina Bianca at Enzo, sa kanilang bahay, napagtanto ko na hindi sila nagmamalabis.Sila ang pinakamakapangyarihang pamilya ng mafia sa Hilaga, ang impluwensiya nila ay abot sa buong mundo—daan-daang nakahihigit sa itinayo ni Vincent Falcone.Ninakaw ako ilang taon na ang nakararaan ng isa sa mga kaaway ng ama ko sa matinding digmaan tungkol sa drug plant development project. Naghiganti ang ama ko sa taong responsable, pero naglaho na ako sa oras na ako’y kanyang hanapin.Pero hindi sumuko ang tunay kong mga magulang sa paghahanap sa akin. Hindi lang nila lubos akalain na papalakihin ako ng ibang pamilyang mafia—na mas maliit kumpara sa kanila.Noong una, hindi naniwala ang mga tao ng ama ko sa akin. Para sa kanila, masyado akong mahinhin para maging anak ni Enzo.Kahit ang sarili kong ama sinabi sa akin, “Basta nandito ako, hindi mo kailangan alalahanin ang pagpapatakbo sa mafia. Enjoying mo lang ang buhay mo.”Pero g

Kabanata 8

Isabella’s POVPinakasalan ko si Ethan makalipas ang isang taon, at kumpiyansa akong sabihin na perpekto ang aming pagsasama. Pinahahalagahan ako sa lahat ng posibleng paraan ni Ethan.Hindi nagtagal, nabuntis niya ako.Makalipas ang sampung buwan, isinilang ang aming anak.Lumipas ang oras, at noong dalawang taong gulang na siya, napagdesisyunan ko bumalik sa New York kasama ang aking mga magulang.Ibang-iba ang pakiramdam ng tumapak ako muli sa New York kumpara noong umalis ako. Dati, ibang tao ako. Ngayon, bumalik ako dala sa aking mga bisig ang baby girl ko, mapagmahal na asawa sa tabi, at mga magulang ko sa likod ko. Nagbago ako. Mas malakas na. Mas masaya.Pero maliit ang mundo—masyadong maliit.Hindi ko inaasahan na magkakasalubong kami ni Rosa, pero heto siya, nagtitinda ng lobo sa kalye.Nag-alinlangan ako, hindi pa ako handang kausapin siya. Gusto ko lang siyang lampasan bago mahawak ng madumi niyang mga kamay ang dess ko.Pero napansin niya ako.Nanlaki bigla ang m

SCAN CODE TO READ ON APP