All Chapters of ปรารถนารักอันตราย: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 3ผู้ชายจากแอปฯ หาคู่ เมื่อคืนนี้หลังจากที่เพทายออกจากห้องของเธอไป เธอก็พยายามติดต่อหาเขาแต่เหมือนว่าชายหนุ่มไม่สนใจที่จะรับสาย จนเธอนอนไม่หลับตลอดทั้งคืนทำเอาพะว้าพะวังไปหมดกลัวว่าจะเกิดอันตรายอะไรกับเขา “เป็นอะไรอะมิลค์กี้ ทำหน้ายังกับตูด” ญาณินที่ตามมาทีหลังเดินเข้ามาหาเพื่อนรักที่หน้าบูดบึงราวกับมีเรื่องอะไรให้คิดอย่างนั้น “เปล่า” “เปล่าแต่ใต้ตาดำมากเว่อร์ ไปอดหลับอดนอนจากไหนมาเนี่ย ไหนว่าเมื่อวานง่วงแล้วไง ฮั่นแน่...แอบคุยกับใครหรือเปล่า” นิ้วเรียวของญาณินชี้หน้าของเพื่อนราวกับกำลังจับผิด “เปล่า...เมื่อคืนฟ้ามันร้องดังเลยนอนไม่หลับ” มานิตาเลือกที่จะโกหกไป ถ้าไปบอกใครต่อใครว่าเมื่อคืนเพทายอยู่กับเธอมีหวังโดนล้อยันลูกบวชอย่างแน่นอน “อย่างนั้นเหรอ ไม่ได้โกหกแน่ใช่ไหม” “โกหกแล้วได้อะไรล่ะ ว่าแต่เห็นเพบ้างไหม” ตั้งแต่เธอมามหาวิทยาลัยก็ไม่เจอเพทายเลย เขาหายไปตั้งแต่เมื่อคืนไม่รู้ตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน “ยังนะ ปกติมันไม่เคยขาดเรียนนะ ไม่รู้วันนี้ไปไหน อาจจะติดธุระเปล่า” ญาณินหันไปมองรอบบริเวณ เพื่อหาเพทายแต

“เดี๋ยวเดินไปเอาให้ เธอขึ้นไปอาบห้องฉันนะ ข้างล่างฟักบัวมันเสียฉันยังไม่ได้ซื้อสายมาเปลี่ยน” เพทายบอก คนตัวเล็กอ้าปากค้างเพราะเธอไม่เคยขึ้นไปที่ห้องของเพทายเลยสักครั้งเดียว ตอนที่เคยมาก็นอนกันแต่ข้างล่างมาตลอด “เอ่อ...มันยังพออาบได้ไหมข้างล่าง ฉันว่าฉันอาบข้างล่างดีกว่านะ” มานิตายิ้มแห้งออกมา “จะเรื่องมากอะไรวะมิลค์กี้ อาบที่ไหนก็อาบไปเถอะ หรือเธอกลัว” ว่าจบร่างใหญ่ก็ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้จนเธอถอยหลังออกมาอย่างกลัวๆ พอหวนนึกถึงเรื่องของเมื่อคืนใบหน้าหวานก็แดงซ่านพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว “กลัวอะไร อย่ามามั่ว คนอย่างฉันเหรอจะกลัวนาย” เสียงหวานบอกอย่างแข็งๆ เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเอง “นึกว่ากลัวฉันจะดูดนมเธออีก” ใบหน้าหล่อเหลาของเพทายก้มต่ำมองที่ทรวงอกของหญิงสาวอย่างไม่วางตา ทำให้ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมาเมื่อนึกถึงยามที่ปากหยักของเขาอ้างับยอดอกของเธอ นี่ล่ะมั้งที่เข้าบอกว่าเพื่อนกันไม่ควรทำแบบนี้ เพราะถ้าอยู่ในสถานการณ์บางอย่างอาจจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ “ไอ้บ้า!!” “หึหึ...”เพทายมองร่างเล็กที่ก้าวขึ้นไปบนห้อง

บทที่ 4ข้ามเส้นเขต ‘เพื่อน’“เชี่ย! ไอ้เพ...ทำไมมิลค์กี้มันหุ่นดีจังวะ ถ้ากูไม่มาเหล่สาวที่สระว่ายน้ำนะ กูไม่รู้เลยนะว่ามิลค์กี้มันจะหุ่นดีขนาดนี้” เสียงร้องอึ้งๆ ของวาโยทำให้เพทายหยุดมอง ปกติเขารู้อยู่แล้วว่ามานิตาชอบเล่นกีฬา เธอเล่นเก่งทุกชนิดจนหาตัวจับได้ยากจังหวะที่มานิตากำลังรวบผมเพื่อใส่หมวกว่ายน้ำ เขาเห็นเธอหายใจแรงจนบางอย่างที่ใหญ่โตขยับทำเอาคนหื่นอย่างเขาเกิดความรู้สึกบางอย่าง“ไปจ้องมันทำไมวะ”“เอ้า!! ก็มันสวยอะ เรียนด้วยกันมาตั้งสี่ปีกูเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามิลค์กี้มันสวยขนาดนี้ ถ้ารู้งี้กูเตาะมันตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว” วาโยบอกอย่างเสียดาย แต่ถ้าให้มาจีบตอนนี้มันก็เหมือนจะไม่ทันแล้วเพราะรู้เช่นเห็นชาติกันหมดแล้ว“คิดไปเรื่อยว่ะ” เพทายทำเหมือนรำคาญเสียงของวาโย แต่สายตาของเขากลับชำเลืองมองคนตัวเล็กที่อย่างอื่นไม่เล็กเลยสักนิดเดียว จนอยากจะเอาวาโยไปเก็บไม่ให้เห็นมานิตาในตอนนี้“มึงล่ะไม่คิดอะไรกับมันบ้างเหรอ มึงสนิทกับมันมากกว่ากูอีก” วาโยหันมามองเพทายที่ทำเหมือนไม่ได้สนใจมานิตา มันเอาแต่ก้มหน้าแล้วจัดการถอดชุดคลุมออกเพื่อจะลงไปว่ายน้ำบ้าง“คิดอะไร”“เคลมมัน...”“เวรเหอะ คิดเหี้xไรว

มานิตาหันมองคนตัวโตที่ทำหน้าตาหงุดหงิดใส่เธอ เขาทำเหมือนเธอไปทำความผิดทั้งๆ ที่ตัวเองจ้องจะปล้ำคนอื่นเขาไม่หยุดหย่อน“เป็นอะไรญาณิน...”(พ่อจะจับฉันแต่งงาน แต่ฉันไม่อยากแต่งเลย ฉันไม่อยากแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ช่วยฉันด้วย ฮือๆ)“ใจเย็นนะ” ขณะที่พูดอยู่นั้นร่างหนาของเพทายก็โน้มลงมาซุกไซ้ที่ซอกคอหอมกรุ่นของมานิตาจนเธอต้องมองค้อนที่ชายหนุ่มทำแบบนี้ทั้งๆ ที่เธอกำลังคุยธุระกับเพื่อนอยู่ “อ๊ะ...”(แกเป็นอะไรหรือเปล่า น้ำเสียงดูไม่ดีเลย)“ปะ...เปล่าเมื่อกี้เดินไปเอาของแล้วเกือบลื่นน่ะ” เสียงหวานร้องแก้ตัวแต่สายตาก็จ้องมองคนตัวโตที่กำลังเอามือหนามาเคล้นคลึงอกเปลือยของเธอราวกับมันเป็นของเล่นสุดโปรดปรานของเขา(อ้าวเหรอ งั้นคืนนี้ขอไปนอนที่หอด้วยได้ไหม ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ)“เอ่อ...”(ฉันนั่งแท็กซี่แล้ว อีกน่าจะครึ่งชั่วโมงถึงหอเธอนะลงมารับด้วยนะ)‘เวรละ’ มานิตาสบถอยู่ในใจเมื่อเพื่อนรักกำลังมาที่หอ แต่ตัวเธอเนี่ยอยู่บ้านเพทายจะทำยังไงล่ะทีนี้ เรื่องนี้จะปล่อยให้ใครรู้ไม่ได้“เอ่อ...งั้นก็ไม่ต้องรีบนะ ฝนตกแล้วถนนมันลื่น”(อืม...ไว้ถ้าถึงจะทักไปนะ ลงมารับด้วยนะ)“อะเค...”“ไม่บอกไปวะว่าไม่อยู่

“เอ้า! แต่แกยังชวนฉันเล่นอยู่เลยนะ ไหงเป็นงี้อะ” มานิตาหน้าเหวอเมื่อเพื่อนทำเหมือนแอปฯ หาเพื่อนอะไรนั่นไม่ดี ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนโหลดมาให้แท้ๆ “ก็ฉันเจอแต่ละคนไม่ดีทั้งนั้น นัดเยบ้าง หม้อไปเรื่อยบ้าง หนักสุดคือมีแฟนอยู่แล้วยังมาชวนฉันไปเดต ดีนะฉันเอาประวัติไปสืบมาก่อน ไม่งั้นนะฉันกลายเป็นมือที่สามอย่างแน่นอน ฉันถึงบอกไงให้แกดูดีๆ ระวังเจอคนไม่ดี ถามว่ามีคนดีไหมมันก็มีนะแต่อาจจะเป็นส่วนน้อย แต่มันมีแหละคนดีๆ อะ” ญาณินสอนเพื่อนเพราะเธอเข้าใจโลกโซเซียลดีว่ามันมีทั้งคนดีและคนไม่ดีปะปนกันไป พวกงานดีๆ รูปหล่อบ้านรวยแต่ยังโสดมันแทบหาไม่ได้เลยในสังคมปัจจุบัน “รู้แล้ว...ฉันไม่ได้เชื่อใครง่ายขนาดนั้นสักหน่อย” “เหรอ...แกทำเป็นแข็งกระด้างแต่รู้อะไรไหม แกอะอ่อนแอกว่าฉันอีก ที่ฉันบอกเพราะอยากให้แกได้สติระวังพวกผู้ชาย บางคนทำดีกับเราแต่ในใจนะหวังเคลมเราจะแย่ แต่พอมันได้เรานะมันก็ทิ้งเราอย่างกับของเก่าที่มันไม่ใช้” ญาณินสอนเพื่อนรักเพราะกลัวมานิตาโดนหลอก ซึ่งคำพูดของญาณินทำให้หญิงสาวฉุกคิดเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเพทายทั้งเมื่อวานและวันนี้ หรือชายหนุ่มหวั