Semua Bab หย่ารักในวันที่สาย: Bab 11 - Bab 20

พิชญ์ภาชาแอบดักซุ่มดูเทียนหอมตั้งแต่เช้าวันนี้เขาเปลี่ยนรถคันใหม่ที่เพิ่งเช่ามาเพราะรถของเขามันเด่นสะดุดตากลัวจะมีคนสงสัย เมื่อเห็นว่าป้าประภาออกไปตลาดแล้วเขาจึงแอบย่องเข้ามาในบ้านของเทียนหอม “ไข่เจียวมะเขือเทศของโปรดใครน๊า” “ของพาร์ทเองฮะ” “แกงจืดของใครน๊า” เทียนหอมสอนให้ลูกกินข้าวเองตั้งแต่เด็ก เจ้าแฝดจึงนั่งกินอย่างเป็นระเบียบ เขาแอบมองสามแม่ลูกนั่งกินข้าวแค่ได้เห็นไกลๆ ชีวิตกลับมีความสุข ถ้าได้กอดได้เลี้ยงดูลูกๆ เขาจะมีความสุขขนาดไหนที่ผ่านมาเขาโลเลสมควรที่เทียนหอมจะไม่รอและลงโทษเขาอย่างสาหัส ปึก “เด็กๆ รอหม่ามี้ตรงนี้ห้ามออกไปไหน” เทียนหอมได้ยินเสียงของตกพื้นจึงเดินออกมาดูหน้าบ้าน แต่ไม่ทันจะได้เดินกลับเข้าบ้านมีอ้อมแขนของใครบางคน คว้าเธอไปกอดไว้แน่น เธอจำกลิ่นน้ำหอมของพิชญ์ภาชาได้ “คุณพีทปล่อยเทียน!” “คิดถึงจังเลยขอกอดหน่อยได้ไหม โอ๊ย เทียนพี่เจ็บ” เขาแทนตัวเองว่าพี่เมื่อเพื่อนบอกว่าต้องทำตัวให้สนิทกับเทียนหอมให้มาก เขาจึงซ้อมพูดกับตัวเองหน้ากระจกว่าจะพูดอะไรกับเธอบ้างพอเจอหน้ากันจริงๆ เขากลับพูดไม่อ

สี่ปีก่อน หลังจากที่พิชญ์ภาชาไม่ยอมหมั้นหมายเขาขับรถออกไปจากบ้านทันที ทำให้ภรนีย์เสียหน้ามากแม่ของเขาบอกจะจัดการให้ หญิงสาวจึงยอมกลับมาสงบสติอารมณ์ที่บ้าน พอหลังจากนั้นข่าวการหมั้นหมายไม่ถูกพูดถึงแต่กลับพูดถึงข่าวอุบัติเหตุของนักธุรกิจชื่อดังที่ประสบอุบัติเหตุ ภรนีย์พยายามเข้ามาดูแลแต่เขาเอาแต่ไล่เพ้อหาแต่เทียนหอมจนเธอเจ็บใจ ที่แพ้เด็กเมื่อวานซืนพอไปทวงคำสัญญาจากแม่เขากลับถูกต่อว่าจนเธอเจ็บแค้น วันเวลาผ่านไปปีกว่าพิชญ์ภาชากลับมาเดินได้ปกติภรนีย์จึงตามขอโอกาสเขาอีกครั้ง เธอไม่ท้อถึงแม้ว่าเขาจะบอกว่ารักเทียนหอมคนเดียวก็ตาม “มันหนีไปแล้วคุณยังไม่ลืมมันอีกเหรอ” “ออกไปจากบ้านผม” “คุณมันตาต่ำ” ภรนีย์พูดมาอย่างเสียหน้าที่ถูกเขาผลักไสไล่ส่ง “แล้วแต่คุณจะคิด” “พั้นช์ขอค้างกับคุณนะคะพีท” เธอคิดถึงเขาเหลือเกินในหัวใจเธอไม่เคยลืมเขาเลย หญิงสาวเข้ามาสวมกอดเขาไว้แน่น “ปล่อยคุณกลับไปหาคนของคุณซะ!” ภรนีย์ได้ไปจดทะเบียนกับฝรั่งคนหนึ่งที่อังกฤษ ซึ่งไม่ใช่เพื่อนเก่าของเขา หญิงสาวหอบเงินหนีสามีมา

ประภาโทรหาเทียนหอมตั้งแต่เช้าอย่างร้อนใจ บอกให้ลูกกลับมาเคลียร์ปัญหา พาหลานกลับบ้านอย่าทำตัวเป็นคนไม่มีเหตุผล ต้องหันหน้ากลับเผชิญกับมัน “เป็นถึงแม่คนแล้วคิดให้มันเยอะๆ กลับมาคุยกัน” “จ้ะ เทียนจะกลับ” เทียนหอมสูดหายใจเข้าลึกกว่าแม่จะผิดหวังกลัวไปหมดทุกอย่าง จนเกิดอาการแพนิคขึ้นมา ก๊อก ก๊อก ก๊อก “พี่มารับกลับบ้านครับ” ประภาติดต่อมาหาเขาบอกให้รับเทียนหอมกลับบ้าน กลับมาคุยกันพิชญ์จึงกล่าวขอโทษที่ไม่ได้รับผิดชอบเทียนหอมตั้งแต่ตอนนั้น เขาแย่มากปล่อยลูกเมียมาลำบาก “คุณรู้ได้ยังไง?” “ยังไงเทียนต้องกลับบ้านอยู่แล้วพี่ถือของให้เทียนจับลูกนะ” เขาอาสาถือของทั้งหมดเดินตามเทียนหอมกลับลูกเป็นภาพที่อบรมมาก เขาไม่รู้จะมีวันนั้นไหมที่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน เทียนหอมเข้ามาในบ้านเห็นแม่นั่งรออยู่แล้วส่วนเด็กๆ ที่ไม่รู้เรื่องพูดคุยกันเสียงดังไม่รู้ว่าผู้ใหญ่เป็นอะไรตามประสาเด็ก “หลานยายไปเที่ยวไหนมาเอ่ย” “ทะเลฮะ ไปกับหม่ามี้ปะป๊าพอร์ชสนุกมาก” “พาร์ทอบทะเลฮะ” “ไปเล่นรถกันในห้องก่อนนะยายจะคุยกับหม่

“ปะป๊ากลับมาอยู่กับพวกเรานะฮะ หม่ามี้ทำงานหนักพาร์ทไม่อยากให้หม่ามี้เหนื่อย” พิชญ์ภาชาได้ฟังแบบนั้นเขาแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่เพราะเขารู้ที่ผ่านมาเทียนหอมลำบากแค่ไหน ต่อจากนี้เขาจะดูแลลูกกับเทียนหอมให้ดีที่สุด “ร้องทำไมฮะ” พาร์ทไม่เข้าใจว่าพ่อร้องไห้ด้วยเหตุอะไร “ปะป๊าดีใจที่เราได้มาเจอกันอีกครั้ง” นี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญสวรรค์คงเมตตาเขาแล้ว เอาชนะใจลูกเรื่องยาก แต่เอาชนะใจแม่ของลูกนั้นยากยิ่งกว่าเขาไม่อยากดูแลแค่ลูก “หม่ามี้ให้ปะป๊าอยู่กับพวกนะฮะ” เทียนหอมพูดไม่บอกไม่ใช่ครั้งแรกที่ลูกพูดแบบนั้น ลูกถามหาเขาตลอดเธอโกหกลูกจนติดนิสัย เทียนหอมเข้ามาลูบศีรษะลูกเบาๆ “คืนนี้ปะป๊าจะอยู่กับพวกเราครับ” “อยู่ตลอดไปเลยได้ไหมฮะ” พาร์ทสบตาแม่อย่างเว้าวอน เทียนหอมมองสบตากับพิชญ์ภาชา ดวงตาของเขาแดงก่ำพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล สักพักเขาลุกออกไปที่นอกระเบียงห้อง “ปะป๊าร้องไห้เลย” “น้องพาร์ทคือ…” “พาร์ทอยากมีปะป๊าอยากขี่คอปะป๊าเหมือนเพื่อนๆ อยากให้ปะป๊ามารับหน้าโรงเรียน ฮือ” ความเหนื่อยล้าและป่วยทำให

เช้านี้บรรยากาศสดใสเป็นพิเศษ ทุกคนในบ้านต่างดีใจที่กำลังมีนายหญิงเป็นตัวเป็นตน พิชญ์ภาชาฝากลูกไว้กับแม่ยายพาเทียนหอมมุ่งหน้าไปยังที่ว่าการอำเภอ "พี่พีทแน่ใจนะว่าจะทำแบบนี้?" เธอหันมาถามเขาอีกครั้งราวกับต้องการให้เขายืนยัน พิชญ์ภาชาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเอื้อมมือมากุมมือเธอแน่น "แน่ใจสิถ้าเทียนต่อไปเราจะเป็นของการและกันตลอดไป" เทียนหน้าแดงขึ้นมาทันที "พูดอะไรแบบนั้นกัน..." เขาพูดต่อหน้าเจ้าหน้าที่ เธออายจนตัวม้วน เขายิ้มกว้างอย่างเอ็นดู ก่อนจะเลื่อนมือไปบีบมือเธอเบาๆ "พี่อยากให้เทียนเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย และไม่ใช่แค่ในเอกสารนะแต่เป็นทั้งหัวใจของพี่ด้วย" เธอก้มหน้าหลบสายตาเขา แต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เขากุมมือเธอไว้ตลอดราวกับกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ เจ้าหน้าที่รับเอกสารไปตรวจสอบก่อนจะเงยหน้ามองพวกเขาพร้อมรอยยิ้ม "พร้อมจะเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการแล้วใช่ไหมคะ?" เจ้าหน้าที่ถามอีกครั้ง เธอลังเลนิดหน่อย แต่พอหันไปเห็นแววตาแน่วแน่ของเขา เธอก็ยิ้มออกมาแล้วพยักหน้า "ค่ะ พร้อมค่ะ" เ