Lahat ng Kabanata ng พี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี: Kabanata 31 - Kabanata 36

:ห้องทำงานของลู่จินถูกบังคับให้ลาออกจากงานเพราะหลินอี้กลัวว่ามู่อี๋เฉินจะแอบไปหาเธอแล้วทำอะไรบ้าๆ อีก และเขายังหาคนงานที่ทำงานเก่งไปทำงานแทนเธอเรียบร้อยทำให้โชนและนกยูงถึงกับตกตะลึงกับความรอบคอบของหลินอี้จนไม่สามารถปฏิเสธได้ ส่วนลู่จินก็ต้องมาอยู่ที่บริษัทกับหลินอี้แทนอย่างเลี่ยงไม่ได้ ตอนแรกลู่จินก็อยากจะโวยวายในความขี้ระแวงของเขาอยู่หรอก แต่ถ้าเธอเป็นเขาก็คงอดระแวงไม่ได้เหมือนกันวันนี้เธอไม่รู้จะทำอะไรเลยได้แต่ดูหนังฟังเพลงไปจนเบื่อทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเธอชอบชีวิตสบายแบบนี้แต่พอเคยได้ทำงานแล้วต้องกลายเป็นคนว่างงานก็รับไม่ทันเหมือนกัน ก๊อกๆระหว่างที่ลู่จินกำลังนั่งเบื่อ อยู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเรียกความสนใจของลู่จิน เธอเลยตรงไปเปิดประตูให้ด้วยตัวเองเพราะตอนนี้หลินอี้กำลังติดประชุมอยู่ในห้องประชุมกระจกใกล้ๆ "อ่อ นึกว่าใคร?"ลู่จินถึงกับกลอกตามองบนเมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาใหม่คือใคร เธอไม่ใช่คนที่เสียมารยาทกับคนอื่นก่อนแต่กับผู้หญิงคนนี้เธอไม่อยากจะมองหน้าด้วยซ้ำ ซูฉวี่เมื่อเห็นลู่จินก็ยกมือขึ้นมากอดอกแล้วเดินเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ ก่อนที่เธอจะเดินตรงไปนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของ

หลายวันต่อมาหลินอี้ยังคงทำงานตามปกติส่วนลู่จินแฟนสาวคนสวยวันนี้เธอขอไปออกกองเพื่อไปช่วยงานร้าน ซึ่งชายหนุ่มก็กำชับแฟนสาวอย่างเคร่งครัดว่าอย่าเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาจีบและอยู่ให้ห่างจากมู่อี๋เฉิน ช่วงบ่ายหลังจากเคลียร์งานเสร็จเขาจะรีบตรงไปรับเธอ"ประธานครับ""มีอะไรซูเฟีย ถ้าให้เซ็นเอกสารต่อไม่เอาแล้วนะ ฉันต้องไปรับลู่จิน"หลินอี้ตอบเลขาหนุ่มทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสาร ทำให้ซูเฟียหันไปมองหญิงวัยกลางคนที่ยืนสง่าอยู่ด้านหลังซึ่งเธอก็พยักหน้าเป็นเชิงว่าให้เขาออกจากห้องนี้ไปก่อน ส่วนเธอก็หย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามลูกชายตัวดีก่อนจะใช้นิ้วเรียวสวยเคาะเบาๆ ที่โต๊ะเพื่อเรียกความสนใจของหลินอี้ให้เงยหน้าขึ้นมามองเมื่อหลินอี้ได้เงยตามองขึ้นมาก็ถึงกับนิ่งไปด้วยความแปลกใจ เพราะเดิมทีความสัมพันธ์ของเขาและพ่อแม่ค่อนข้างห่างเหินทำให้การได้พบกันระหว่างเขาและครอบครัวส่วนมากจะเกิดขึ้นทางธุรกิจ แต่ใช่ว่าเขาจะน้อยใจ...เขาเข้าใจดีว่าการทำธุรกิจมันยุ่งและวุ่นวายมากขนาดไหน "มาได้ยังไงครับแม่ ไม่เห็นบอกก่อนเลย"หลินอี้ยิ้มให้คนเป็นแม่อย่างอบอุ่น

ร่างสวยยืนนิ่งอยู่ที่ประตูห้องพักผู้ป่วยวีไอพีโดยที่มีมือหนาของหลินอี้คอยจับที่บ่าไว้ตลอด ทั้งที่ตลอดการเดินทางมาลู่จินทำใจไว้แล้วแท้ๆ ว่าจะเข้มแข็ง แต่ด้วยความที่เธอไม่เคยเห็นคุณปู่ป่วยจนนอนโรงพยาบาลมาก่อน บอกตามตรงมันทำให้เธอรู้สึกหน่วงที่ใจจนเจ็บ"ไม่เป็นไรนะลู่จิน คุณปู่แค่อ่อนเพลียจากการผ่าตัด"หลินอี้ยังคงปลอบใจแฟนสาว ทำให้ลู่จินมีแรงใจขึ้นมาแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องพักอย่างสงบ ก่อนที่สายตาสวยของเธอจะมองสำรวจไปทั่วห้องสีขาวแล้วมาหยุดที่ร่างชายสูงวัยบนเตียงผู้ป่วย ร่างนั้นเต็มไปด้วยสายออกซิเจนและสายยางมากมายถูกเชื่อมเข้ากับตัวที่ยังคงนอนนิ่งภาพที่เห็นทำเอาลู่จินถึงกับจุกอกจนน้ำตาไหลเธอได้แต่ก้าวเท้าเข้าไปหาท่านช้าๆ โดยไม่สนคำทักทายของพ่อและแม่ตัวเองด้วยซ้ำ ก่อนที่จะวางมือเล็กลงบนมือที่ทั้งขาวซีดและเหี่ยวแห้งตามกาลเวลานั้น "ลู่จินลูกเพิ่งมาถึงทำไมไม่ไปพักก่อนละลูก"แม่ของลู่จินเดินเข้ามาลูบเข้าที่ผมลูกสาวเบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นลู่จินก็ยังไร้ซึ่งเสียงตอบรับ เธอเอาแต่มองใบหน้าชายสูงวัยที่กำลังนอนหลับนิ่งพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม"ลู่จิน ตอนนี้คุณปู่เพิ่งได้รับยานอนหลับไปไม่ต้องคิดมาก”