Semua Bab พรหมจรรย์คั่นเวลา: Bab 11 - Bab 20

“คุณตา!”“เบลตอบมาแค่ใช่หรือไม่ใช่ก็พอ พูดความจริงด้วยนะ ห้ามโกหกฉัน”“ใช่ค่ะ” พรฟ้าก้มหน้าตอบอย่างรู้สึกผิด เพราะเธอไม่ควรคิดอะไรแบบนั้นกับอธิศตั้งแต่แรก ควรหักห้ามใจไม่ใช่ปล่อยให้มันเลยเถิดมาจนถึงตอนนี้ ตอนที่เธอควบคุมหัวใจไม่ได้อย่างที่ควรจะเป็น พร้อมเอ่ยขอโทษชนิตาออกไป “เบลขอโทษค่ะ เบลไม่ควรคิดอะไรแบบนั้นกับคุณอธิศ”“ฉันไม่โกรธ เพราะฉันจะทำให้เบลสมหวัง”“คุณตา!” พรฟ้าถึงกับเงยหน้าขึ้นมองชนิตาทันที เพราะไม่เข้าใจสิ่งที่เธอเอ่ยสักเท่าไหร่ “เบลก็รู้ว่าฉันกับคุณอธิศแต่งงานกันเพราะอะไร เราไม่ได้รักกันและคุณอธิศก็ไม่เคยล่วงเกินฉัน เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก จนฉันอยากให้เขาได้เจอคนดีๆ คนที่เขาจะสร้างครอบครัวด้วย” “แต่เบลต้อยต่ำ คงไม่เหมาะสมกับคุณอธิศ”“ใครบอกว่าเบลต้อยต่ำ เบลเป็นน้องสาวของฉันนะ ยายของเบลก็เลี้ยงฉันมาตั้งแต่แบเบาะ เป็นเหมือนแม่คนหนึ่งของฉันก็ว่าได้”“แต่เบล...” “จะช้าหรือเร็วฉันกับคุณอธิศก็ต้องหย่ากัน ถึงเวลานั้นคุณอธิศก็ต้องมีคนรักใหม่ มีลูกด้วยกัน เบลไม่อยากเป็นผู้หญิงคนนั้นหรือจ๊ะ”“อยากค่ะ แต่มันไกลเกินเอื้อมของเบลจริงๆ เบลไม่กล้าคิด” “งั้นฟังอะไรจากฉันสักหน่อย เผื่อเบ

ชายหนุ่มหยัดตัวขึ้นสูงเพื่อให้พรฟ้าได้มองร่างกายของเขาเช่นกัน โดยใช้มือข้างหนึ่งดันกับเตียงนอนไว้ แล้วใช้มืออีกข้างคว้ามือของพรฟ้ามาวางบนหน้าอกแล้วเริ่มลูบไล้ไปมาเพื่อนำทาง กระทั่งอธิศปล่อยมือแล้วเอ่ยขึ้น“อยากสัมผัสตรงไหนไหม” พรฟ้าพยักหน้ารับ ก่อนที่เธอจะลูบไล้ร่างกายที่สมบูรณ์แบบของอธิศอย่างพอใจ แต่ยิ่งเธอสัมผัสเขาด้วยความอ่อนโยนมากเท่าไหร่ กลับทำให้ชายหนุ่มเสียวซ่านจนต้องส่งเสียงครางออกมาบ้าง อธิศมองสบตาพรฟ้าด้วยแววตาอันหยาดเยิ้ม แววตาที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนาซึ่งไม่ได้ต่างจากของพรฟ้าแม้แต่น้อยก่อนที่ทั้งคู่จะมอบจูบให้กันและกันอีกครั้ง อธิศเล้าโลมพรฟ้าอย่างต่อเนื่อง ชายหนุ่มพรมจูบเธอไปทั่วใบหน้าและมาหยุดตรงหน้าอกอย่างหลงไหล ข้างหนึ่งสัมผัสด้วยปากและลิ้นที่ตวัดขึ้นลงอย่างช่ำชอง ในขณะที่อีกข้างสัมผัสด้วยมือ ซึ่งทั้งสองทำหน้าที่ปลุกปั่นและฟอนเฟ้นจนหน้าอกหน้าใจของพรฟ้าตื่นตัวเสียงครางกระเส่าของพรฟ้าดังขึ้นเป็นระยะๆ เธอควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ รู้แค่เพียงว่าตอนนี้อยากให้อธิศทำอะไรสักอย่างเพื่อเติมเต็มเธอให้สมบูรณ์ ในขณะที่อธิศก็ละจากหน้าอกของพรฟ้าชั่วคราว ชายหนุ่มจูบต่ำลงมาเรื่อยๆ กระทั่ง

“คนบ้า” พรฟ้ายกมือขึ้นลูบแก้มของตัวเองแล้วมองตามชายหนุ่มไป ยิ่งขัดเขินกับเรื่องที่เกิดขึ้นเข้าไปใหญ่ นั่นทำให้เธอจงใจอยู่ให้ห่างจากอธิศแทบทั้งวัน ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขารอคืนนี้ให้มาถึงอย่างใจจดใจจ่ออยู่นั่นเองแต่ค่ำวันนั้นพรฟ้ากลับเข้าไปนอนในห้องของชนิตาเสียนี่“เบล”“ค่ะคุณตา” พรฟ้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พร้อมกับจัดแจงจัดที่นอนของตัวเองไปด้วย“ทำไมถึงกลับมานอนที่ห้องฉันอีกละ”“ก็เบลไม่ชินกับการนอนในห้องนั้นคนเดียวนี่ค่ะ” ชนิตารู้ว่าพรฟ้ากำลังโกหก เธอคงเลี่ยงที่จะอยู่ใกล้ชิดกับอธิศเป็นแน่ “แน่ใจเหรอว่าไม่ได้หนีใครมา”“แน่ใจค่ะ”“ฟังฉันนะ สถานะของเธอกับคุณอธิศเปลี่ยนไปแล้ว ทำไมถึงทำตัวเหมือนเด็ก”“คุณตาระ...รู้เหรอคะ” พรฟ้าเอ่ยถามหน้าตาตื่น เพราะไม่คิดว่าชนิตาจะรู้เรื่องแล้ว “รู้...และฉันก็สนับสนุนไม่ได้ค้านจริงไหม เพราะฉะนั้นเธอจะหนีใจตัวเองมาทำไมหรือคุณอธิศมีรสนิยมดิบเถื่อน เขาได้ทำร้ายเธอหรือเปล่า” “เปล่าค่ะคุณอธิศไม่ได้ทำร้ายเบล เบลแค่ยังไม่ชินเท่านั้นเอง” ใบหน้าสวยของพรฟ้าแดงก่ำอย่างเขินอาย “อีกหน่อยก็ชินหรือเธออยากให้คุณอธิศมีผู้หญิงคนอื่น”“ไม่ค่ะ ไม่ได้เด็ดขาด” พร

เพราะยังไม่รู้ว่าเวลานี้ชนิตาได้ส่งผู้หญิงที่คิดว่าเหมาะให้แก่อธิศไปแล้ว และดูเหมือนชายหนุ่มจะพอใจไม่น้อย เพราะตั้งแต่คืนนั้นเธอก็มักจะเห็นว่าทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเสมอๆ แต่คนที่ไม่รู้อย่างมยุรากับร้อนอกร้อนใจจนนั่งไม่ติดที่ เพราะเธอนั้นอยากจัดการเรื่องที่ยังค้างคาใจให้มันจบๆ เสียที จึงเข้ามาหาชนิตาที่บ้านอีกครั้ง“นี่ก็ผ่านไปเกือบเดือนแล้ว หนูตาหาผู้หญิงที่คิดว่าเหมาะสมกับอธิศได้หรือยังจ๊ะ” “เรียบร้อยแล้วค่ะ”“เรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่” สีหน้าของมยุราบ่งบอกว่าตกใจ เพราะที่ผ่านมาเธอได้แต่รอแล้วก็รอ แทบไม่รู้รายละเอียดหรือสิ่งที่ชนิตาวางแผนไว้แม้แต่น้อย “หลังจากที่ตาคุยกับคุณแม่ได้ไม่นานค่ะ”“แล้วผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง”“สวยค่ะ”“เคยผ่านมือใครมาหรือเปล่า”“ไม่เคยค่ะ” ชนิตาตอบคำถามนั้นของแม่สามีอย่างมั่นใจ เพราะเธอรู้จักพ

เพราะอยากกดดันให้ชนิตายอมบอกว่าส่งผู้หญิงคนไหนไปให้อธิศลูกชาย มยุราจึงตั้งใจเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ศจีมารดาของชนิตาฟัง นั่นทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมากที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับลูกสาวของเธอ ไม่คิดว่าชีวิตครอบครัวหลังแต่งงานชนิตาต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้รวมถึงไม่พอใจมยุราเป็นอย่างมากที่เอาเรื่องลูกมากดดันชนิตา แถมยังเป็นตัวตั้งตัวตีที่จะส่งผู้หญิงไปให้อธิศอีก ต่อให้ชนิตาจะได้สิทธิ์เลือกก็เถอะ แต่นั่นมันคือความสุขอย่างนั้นเหรอ และที่สำคัญชนิตาไม่เคยเอาเรื่องนี้หรือเรื่องที่ขุ่นข้องหมองใจมาเล่าให้แม่อย่างเธอฟังเลยสักครั้ง“คุณแม่” ชนิตาอุทานออกมาเมื่อเห็นว่าผู้เป็นแม่มาหาที่บ้าน เพราะตั้งแต่เธอย้ายมาอยู่ที่นี่กับอธิศน้อยครั้งมากที่แม่จะแวะมา “ยุ่งอยู่หรือเปล่าตา”“ไม่ค่ะ”“สวัสดีค่ะคุณศจี” พรฟ้าที่นั่งอยู่กับชนิตามาตั้งแต่ต้น ยกมือไหว้ศจีอย่างนอบน้อม ซึ่งศจีก็รับไหว้พร้อมพินิจมองหน้า พรฟ้าที่เวลานี้โตเป็นสาวเต็มตัวแล้วนั่นเอง “สวัสดี