All Chapters of พรหมจรรย์คั่นเวลา: Chapter 21 - Chapter 25

เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้ ชนิตาและอธิศจึงหย่ากันในวันรุ่งขึ้น และวันนั้นก็ยังเป็นวันที่อธิศกับพรฟ้าได้จดทะเบียนสมรส เป็นสามีและภรรยากันอย่างถูกต้องทั้งทางนิตินัยและพฤตินัยเช่นเดียวกัน โดยมีชนิตาเป็นสักขีพยานคนสำคัญ จากนั้นก็ปล่อยให้สามีภรรยาตามกฎหมายป้ายแดงได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน “อยากกินอะไรครับ”“ส้มตำค่ะ”“ไม่ได้ หมอบอกมะละกอจะทำให้ท้องอืด”“งั้นก็ก๋วยเตี๋ยวน้ำตก”“ก๋วยเตี๋ยวน้ำตกใส่เลือด ไม่ดีเหมือนกัน”“นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ สงสัยเราสองคนต้องหิวไปทั้งวันแน่ๆ เลยลูก” พรฟ้าลูบท้องตัวเองไปมาแล้วเอ่ยกับเจ้าตัวเล็กที่โตวันโตคืนไปด้วย พอได้ยินแบบนั้นอธิศก็รีบออกตัวทันที“โอ๋ๆ อย่าพึ่งงอนพ่อนะครับ เอาเป็นว่าเราไปกินอาหารญี่ปุ่นกันดีกว่า วันก่อนเห็นเบลบ่นว่าอยากกิน”“จำได้ด้วยเหรอคะ” รอยยิ้มดีใจผุดขึ้นบนใบหน้าของ พรฟ้า นั่นเพราะไม่คิดว่าอธิศจะได้ยินตอนเธอบ่น “จำได้ครับ” “แต่อาหารญี่ปุ่นมีปลาดิบ เบล

ชนิตาย้ายกลับไปอยู่ที่บ้าน และวางแผนให้พ่อและแม่ฟังว่าหลังจากนี้เธอจะใช้ชีวิตแบบไหน ซึ่งโกศลและศจีก็ต่างสนับสนุน เพราะมั่นใจว่านั่นคือความสุขของลูกสาวคนนี้ ส่วนเรื่องคู่ครองพวกเขาคงไม่เข้าไปก้าวก่ายอะไรอีก หาก ชนิตาจะครองตัวเป็นโสดก็คงสบายไปอีกแบบส่วนว่าที่คุณพ่อและคุณแม่ก็กำลังตระเตรียมห้องสำหรับเด็กอ่อน ที่เวลานี้รู้เพศแล้วว่าคือผู้ชาย แต่ทั้งคู่ยังคงเก็บเป็นความลับ เพื่อให้ทุกคนไปลุ้นเอาวันที่พรฟ้าคลอด ซึ่งจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้ว“ซื้อพอแล้วมั้งคะคุณอธิศ”“พอแล้วเหรอ” ว่าที่คุณพ่อเอ่ยถามขึ้นเพราะคิดว่าสิ่งของจำเป็นที่เขาซื้อเตรียมไว้ให้ลูกชายคนแรกนั้นยังไม่มากพอ ขณะที่พรฟ้าได้แต่มองจำนวนสิ่งของในรถเข็นที่เยอะจนล้นออกมา“ค่ะ...ถ้าหมดค่อยซื้อเพิ่มก็ได้”“โอเค...พอก็พอครับ” อธิศยิ้มให้ก่อนจะพาพรฟ้าไปทานอาหาร ในขณะที่รถช้อปปิ้งชายหนุ่มส่งให้แม่บ้านเป็นคนจัดการต่อ แต่ระหว่างทางเดินไปร้านอาหารนั้นจู่ๆ เขาก็วกเข้าร้านเพชรที่อยู่ตรงทางผ่านแบบไม่มีปี่ไม่ขลุ่ย ก่อนจะจัดแจงบอกให้พนักงานขึ้น&ldq

“ดีใจที่ทุกคนเอ็นดูลูกของเรานะคะ” “ก็แกน่ารักน่าชังขนาดนั้นนี่ครับจะไม่ให้ทุกคนเอ็นดูได้ยังไง” “คุณตาขอเป็นแม่ทูนหัวของแกด้วยนะคะ”  “ครับ” เสียงทุ้มของอธิศเอ่ยรับก่อนจะจุมพิตหน้าผากมนของภรรยาที่เขารักสุดหัวใจอีกครั้ง ตลอดเวลาที่พรฟ้าพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลนั้น มยุราแวะมาเยี่ยมพร้อมกับเมนูบำรุงน้ำนม แม้จะไม่ได้คุยอะไรกับพรฟ้ามาก แต่ท่าทีที่อ่อนลงก็ทำให้บรรยากาศที่เคยอึมครึมค่อยๆ จางหาย และหลังจากนี้ความสัมพันธ์ที่เคยติดลบคงดีขึ้นตามลำดับเช่นกัน ก่อนออกจากโรงพยาบาลพรฟ้าได้รับช่อดอกไม้จากกอธิศ ซึ่งมันคือดอกไม้ที่มีลักษณะคล้ายกับช่อเหี่ยวๆ ของเธอช่อหนึ่ง ที่ตอนนี้พรฟ้าก็ยังคงเก็บมันไว้เป็นอย่างดี  “ขอบคุณค่ะ” “ผมขอโทษที่พึ่งเอาดอกไม้มาให้” “ใครบอกล่ะคะ คุณอธิศเคยให้ดอกไม้สวยๆ แบบนี้กับเบลมาแล้ว” พรฟ้ายิ้มหวานออกมา เมื่อนึกถึงดอกไม้ช่อแรกช่อนั้น  “แบบนั้นไม่เรียกว่าให้ เรียกว่าเบลไปเก็บมาต่างหาก”