All Chapters of แค่เมียในบ้าน: Chapter 31 - Chapter 40

ไม่ควรจะมาพร้อมกันเมื่อปลายฟ้ากลับไป เควินก็สอบถามยัยตัวเล็กของเขาว่ากินข้าวเที่ยงรึยัง คำตอบที่ได้ก็คือยัง... เพราะมัวแต่ดูซีรี่ส์จนเพลิน" ตีดีไหมเนี่ย... หึ ยัยตัวเล็ก ทำไมไม่กินข้าว... ไม่เอาแล้วเลิกดู... กินข้าวก่อนแล้วค่อยดู"" ฮือ.... ""ไม่ต้องมาฮือ... เดี๋ยวเถอะ... มันน่าโดนตีซะให้เข็ด เอาสักทีดีไหมเนี่ย..." " คุณไม่รักหนูเหรอคะ... "ปริบปริบ" อ่า.... ไม่ต้องทำหน้าอ้อนแบบนี้เลยยัยตัวเล็ก... รักครับ... รักมากด้วย แต่!!! ต้องกินข้าวกินยาก่อน... พักผ่อนสักหน่อย จะได้มีแรง พอแข็งแรงดีก็จะได้กลับบ้านไงครับ.... จุ๊บ"" ก็ได้ค่ะ"เควินจัดการโทรสั่งอาหารสำหรับเขาและเธอ วันนี้เขาขอเป็นข้าวผัด เพราะถ้าเขาสั่งไอที่เขาอยากกิน คงจะลำบากท้องยัยตัวเล็กแน่นอน...ก๊อกก๊อกก๊อก“มาแล้วค่ะ.... วันนี้คุณหมอสั่งน้ำซุปมาให้คนไข้เป็นพิเศษนะคะ... ”" ขอบคุณครับคุณพยาบาลคนสวย "“แหม..... ชมคนแก่แบบนี้.... เขินนะคะเนี่ย... ถ้าไม่ติดว่าแต่งงานมีลูกแล้วละก็จะทิ้งเบอร์ติดต่อไว้ให้คุณหมอเลยค่ะ”ฮ่าๆๆ เควินและตุ๊กตาต่างพากันหัวเราะให้กับคุณพยาบาล“ทานให้อร่อยนะคะ”ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ " มา... อยากกินอั

จับมือทักทาย 18+อ๊าห์......"ตัวเล็ก..... ฉันไม่ไหวแล้ว.... ช่วยฉันหน่อยสิ.... นะนะ... อ๊าห์" เควินทนไม่ไหวแล้ว เขาจำเป็นต้องทำอะไรสักอย่าง... ถ้าเขาไม่หน้าด้านเขาก็จะไม่สามารถปลดปล่อยอารมณ์ความอยากของเขาได้.. "ยังไงคะ...ช่วยยังไง.." ตุ๊กตายังไม่เข้าใจว่าเขาจะให้เธอช่วยอะไร... ช่วยทำอะไร.... อธิบายให้เธอฟังก่อนสิ"มือ..... ใช้มือเธอจับทักทายมันหน่อยที่รัก... อืม....แบบนั้น...อ๊าห์…" เควินไม่พูดเปล่า..เขาจับมือยาวเรียวและแสนนุ่มของคนตัวเล็กมาเช็คแฮนด์ กับไอ้ตัวเจ้าปัญหา ที่ตอนนี้มันกำลังสู้กลับ... มือยัยตัวเล็กก็สู้กับมัน...แล้วมันก็สู้กลับด้วย...... มันแข็งสู้กลับ... มันพยายามดิ้นหนีมือยัยตัวเล็ก....อ๊าห์.... ให้ตายสิ..... แค่มือยังดี...ถ้าใช้ปากละ..จะดีขนาดไหนวะเนี่ย...อืม.." อือ.... คุณ.... มันแข็งมากเลย...... ตรงหัวมันขยายได้ด้วย.... ฮือ.... มันยุบพองยุบพองได้ด้วย.... ทำไมเป็นแบบนั้นค่ะ.... " ตุ๊กตาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเจ้านี่มันดิ้นได้ และมันยังยุบพองยุบพอง..แถมตรงหัวมันยังบานใส่เธออีก....เป็นครั้งแรกเลยนะ...ที่เธอได้สัมผัส...และดูปฏิกิริยาของมัน... มันชอบบานให้เธอดูด้วยสิ มัน

เสียงที่เคยได้ยิน.... แต่จำไม่ได้ขออนุญาตค่ะเสียงพยาบาลสาวสวยที่ดังแทรกมาระหว่างที่ตุ๊กตาและส้มกำลังดูซีรี่ส์อยู่ แล้วกลิ่นอาหารที่โชยเข้ามาสู่ประสาทสัมผัสของคนตัวเล็ก... มันทำให้ท้องของคนตัวเล็กประท้วงขึ้นมาโครกคราก โครกครากฮ่าๆๆ “หิวขนาดนั้นเลยเหรอตุ๊กตา... ” ส้มถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความตลกปนเอ็นดู^____^ "แหะแหะ. . หิวมากเลยค่ะ... แค่ได้กลิ่นก็รู้แล้วว่าอร่อย.... " ตุ๊กตาเป็นคนตอบคำถามของส้ม...“ทานให้อร่อยนะคะ” ???"ค่ะ..." ตุ๊กตาพยายามนึกว่าเสียงพูดแบบนี้.... เธอเคยได้ยินมาจากไหนนะ.... เธอเคยได้ยิน...แต่จำไม่ได้...... ส้มสังเกตเห็นว่าตุ๊กตาทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่นานสองนาน บางครั้งปากก็เม้มเข้าหากัน พร้อมกับคิ้วบางที่ขมวดมาชนกัน...มันแปลกๆ“มีอะไรรึเปล่า... ทำหน้าแปลกๆ... คิดอะไรอยู่....” ส้มลองใช้วิธีโยนหินถามทางดู"แค่คุ้นๆเสียงของคุณพยาบาลหน่ะค่ะ... แต่นึกไม่ออก.... "ส้มได้แต่ฟังคำพูดของตุ๊กตา... เมื่อได้ยินเช่นนั้นเธอก็เลยรีบเดินตามคุณพยาบาลคนสวยเพื่อสอบถามอะไรบางอย่าง“เดี๋ยวพี่มานะแป๊บนึงนะ..”ตึกตึกตึก ปัง!“คุณพยาบาลค่ะ”ตึกตึกตึก กึก.... “มีอะไรรึเปล่าค่ะ... ”“คื

กลับบ้านเรารักรออยู่ (2)เควินพายัยตัวเล็กไปยังห้องนอนของเขา เพื่อให้ยังตัวเล็กได้พักผ่อน" ง่วงนอนรึยัง""ยังเลยค่ะ" ตุ๊กตารีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว ก็คนมันยังไม่ง่วงนี่พึ่งจะ2ทุ่มเอง จะให้รีบนอนไปไหน"ไปนั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่นกันไหม ดูหนัง ดูข่าว ดูละครกัน" เควินเอ่ยชวนยัยตัวเล็ก เขาก็รู้ว่ามันยังไม่ดึกพอที่จะเข้านอน แต่ยัยตัวเล็กวันทั้งวันไม่ยอมพักผ่อนเลย แต่ก็ถือว่าโชคดีที่ไม่ได้นอนพักผ่อนอยู่ในห้องพักผู้ป่วย ไม่งั้นละก็... "ไปค่ะๆ อยู่แต่ในห้องมาตั้งนานอยากเปลี่ยนสถานที่ดูบ้าง" เธออุดอู้อยู่แต่ในห้องของโรงพยาบาลไม่รู้กี่วันต่อกี่คืนมันน่าเบื่อมากๆ แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าตาแก่คนนี้กลับแปลความหมายที่เธอสื่อออกไปเป็นอีกแบบ"หมายถึงเรื่องอย่างว่าเหรอ... ทะลึ่งนะเรา นี่ขนาดยังเดี้ยงอยู่ ยังอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศอีก" เควินเอ่ยแซวยัยตัวเล็กทันที.."บ้า... คุณสิที่ทะลึ่ง" ตุ๊กตาย่นจมูกใส่คนตัวโต ที่เข้าแปลความหมายของเธอผิดไปหึๆ" มา... เดี๋ยวอุ้มออกไป" พูดจบเควินก็เดินไปเปิดประตูแล้วกลับมาอุ้มคนตัวเล็กไปยังโซฟาที่ห้องนั่งเล่นแล้วจัดการ SmartTVให้คนตัวเล็กแกร๊ก....ส้มเดินออกมาจากห้องของยัยต

ซีรี่ย์เป็นเหตุ...เลยให้จำหน้าได้หลังจากที่เควินได้พาคนตัวเล็กไปซื้อของแล้ว เขาก็ต้องไปทำงานตามเดิมในช่วงเช้า... ช่วงบ่ายเขาก็กลับมาอยู่เป็นเพื่อนยัยตัวเล็ก... เขาทำแบบนั้นจนครบอาทิตย์ อาทิตย์หน้าเขาทำงานอีกแค่2วัน เพราะเขาขอลาพักร้อน“ตุ๊กตา... วันนี้จะดูซีรี่ส์เรื่องอะไรดี ” ส้มถามกับคนตัวเล็กเพราะเธอไม่ถนัดเอาเสียเลย"ลิขิตรัก3000ปี เป็นไงคะ แค่อ่านชื่อเรื่องแล้ว... คงจะสนุกน่าดู" ตุ๊กตาเป็นคนเสนอ ช่วงนี้เธอติดซีรี่ส์จีนหนักมาก ก็เจ้ปลายนะสิ โทรมาเล่าให้ฟังตลอดว่าเรื่องนั้นดีเรื่องนี้สนุก“พี่ยังไงก็ได้... เพราะพี่ไม่ถนัดแนวนี้อยู่แล้ว”สองสาวนั่งดูซีรี่ส์เรื่องดังกล่าวตอนแล้วตอนเล่า ดูไปก็ลุ้นกันไป บางตอนก็ชม บางตอนก็บ่น คนที่อินสุดก็คงจะไม่พ้นตุ๊กตา เดี๋ยวก็เขิน เดี๋ยวก็โมโห เดี๋ยวก็ร้องไห้ เดี๋ยวก็โกรธ “ตุ๊กตากินข้าวเที่ยงก่อนไหม... ”"ยังค่ะๆ พี่ส้มกินก่อนเลย เดี๋ยวรอกินข้าวพร้อมคุณเควินค่ะ.."“ระวังจะโดนบ่นนะ กินข้าวไม่ตรงเวลา”ส้มได้แค่เตือนเพราะถึงยังไงคุณเควินก็ไม่โกรธตุ๊กตาหรอก เพราะตุ๊กตาอ้อนเก่งจะตาย เท่าที่อยู่เป็นเพื่อนตุ๊กตามาหลายเดือน ยัยเด็กคนนี้พูดเป็นอยู่เป็น ไ