เวลา 10.00 น.ณ สุสานแห่งหนึ่งฟึ่บ!! ช่อดอกลิลลี่สีขาวถูกวางไว้ที่หน้าหลุมศพอย่างบรรจง โดยฝีมือของหญิงสาวในชุดเดรสตัวยาวสีขาวคนหนึ่ง“เป็นยังไงบ้างคะแม่?” ฉันเอ่ยปากถามผู้เป็นแม่ผ่านรูปที่ติดอยู่หน้าป้ายสุสาน“…”“วันนี้รินณ์มาเยี่ยมคนเดียวนะ น้าเรย์อยู่ต่างประเทศเลยมาด้วยไม่ได้น่ะค่ะ”“…”“ช่วงนี้รินณ์ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ปีนี้เป็นปีสุดท้ายของรินณ์ แม่อวยพรให้รินณ์ทำได้ดีด้วยนะ อ่า…แค่คิดว่าจะต้องกลับไปเรียนอีกก็เหนื่อยแล้วอ่ะ”“…”“เฮ้อออ! แม่ค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงรินณ์นะ รินณ์ใช้ชีวิตได้ดีอย่างที่แม่สอนมาโดยตลอดเลยค่ะ เพราะงั้น…แม่ไม่ต้องกังวลอะไรเลย พักผ่อนให้สบายก็พอ รินณ์…คิดถึงแม่อยู่เสมอเลยนะคะ” รู้มั้ยว่าอะไรที่น่าเศร้าที่สุดสำหรับฉัน? สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดสำหรับฉันคือ…ความเงียบที่ฉันได้รับเป็นคำตอบหลังจากถามคำถามออกไปไงล่ะ ไม่ว่าจะถามออกไปอีกสักกี่คำถาม ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าคำตอบที่ได้มาก็คงจะเป็นเพียงแค่ความเงียบอีกตามเคยอืม…ห้าปีแล้วสินะ ห้าปีแล้วที่ฉันเป็นฝ่ายตื๊อแม่คนเดียวอยู่แบบนี้ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีๆ ก็ไม่เคยชินสักทีเลยแฮะณ ป้ายรอรถหลังจากเยี่ยมแม่เสร็จแล้วฉั
최신 업데이트 : 2025-04-17
