บททั้งหมดของ ว่าผมเด็กแล้วผมเด็ดมั้ยครับ: บทที่ 31 - บทที่ 40

“ทำไมดูจริงจังขนาดนั้น มีอะไรคะ”เพียงฟ้าเงยหน้าขึ้นมาถามอย่างแปลกใจ อย่าว่าแต่เพียงฟ้าไม่สบายใจเลย เพราะช่วงนี้เทมส์เองก็ดูเหมือนคนมีเรื่องอะไรในใจไม่ต่างกัน ทั้งที่เจ้าตัวเพิ่งเรียนจบแท้ๆไม่น่าจะมีเรื่องกังวลด้วยซ้ำ“เทมส์เรียนจบแล้ว”ความมั่นอกมั่นใจพลันปลิวหายแค่ได้สบตาสวยที่มองตรงมา อยู่ๆพอ

“....”เพียงฟ้าเงียบใส่ไม่ได้คิดจะตอบโต้เพราะรู้ว่าทำไปก็เท่านั้น ไม่จำเป็นต้องไปเถียงคนที่ไม่ฟังอะไรใครให้เหนื่อยเปล่า มองดูสามคนลุกออกไปจากโต๊ะแล้วเดินออกไปจากบ้านอย่างเจ็บใจ“เพียง…”เสียงเรียกแผ่วเบาจากด้านข้างดึงสติที่หลุดลอยให้กลับมาหาคนเป็นแม่ ตั้งแต่แรกยันตอนนี้แม่ก็ยังไม่กล้าออกหน้าอะไรให้

“เทมส์…”ตุลย์เอ่ยเรียกเพื่อนที่มองเหม่อเข้าไปในร้านนั้นอย่างหวั่นใจ เทมส์ไม่ใช่คนใจร้อนแต่กับเรื่องแบบนี้ตุลย์ก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน “มึงว่า…เค้าเป็นอะไรกับเพียงวะ”คำถามที่เหมือนต้องการคำปลอบใจนั่นแม้แต่ตุลย์เองก็สงสารจับใจ เทมส์กำลังอ่อนไหวและตอนนี้ใจที่ไม่แข็งแรงก็ยิ่งถูกสั่นคลอนอย่างหนักจนตุลย

เธออยากรักแต่เธอก็ไม่กล้าจะรัก ไม่อยากเป็นคนที่แพ้ให้กับความรักจนตัวเองเจ็บปวดเหมือนกับแม่ เธอไม่เคยเชื่อคำว่าตลอดไป เธอกล้าคบกับเทมส์แต่เธอก็ไม่เคยคิดภาพอนาคตที่มีร่วมกันมาตั้งแต่แรก “จนถึงตอนนี้เทมส์ยังไม่เห็นเลยว่าเพียงจะอยากมีเทมส์อยู่ในชีวิตมากขนาดนั้น ขนาดเทมส์จะไปอีกไม่กี่วันแล้วเพียงยังดูปก

แรงสั่นจากมือถือที่ข้างเตียงดึงสายตาของเพียงฟ้าที่กำลังนั่งเหม่อลอยให้หยิบมาดู ถึงได้เห็นว่าเป็นเบอร์แปลกที่ไม่ได้บันทึกไว้ แม้จะสงสัยแต่ก็กดรับเพราะคิดว่าคงมาจากคนรู้จักเพราะมีไม่กี่คนที่มีเบอร์ติดต่อเธอ“ใครคะ”“พี่เพียงครับผมเอง ตุลย์เพื่อนเทมส์ พอดีผมแอบเอาเบอร์พี่มาจากเครื่องมันครับ”เสียงร้อน