Semua Bab Soul kiss me now จูบวันละหนกับนายคนเห็นผี: Bab 21 - Bab 30

"ส่งฉันแค่นี้เถอะ ฉันกลับเองได้"น้ำมนต์ยั้งแฟนหนุ่มของตนเอาไว้ เมื่อพวกเขาใกล้ถึงทางออกของมหาวิทยาลัย"ไม่ต้องไปสนใจคำพูดของพวกนั้น ฉันจะไปส่งนายที่บ้าน แล้วค่อยกลับมาเรียน ตกลงไหม?""นายคงไม่ได้วางแผนจะโดดเรียนแต่เอาฉันมาเป็นข้ออ้างใช่ไหม?"คุณใสยิ้ม "อย่าพูดเหมือนอ่านใจฉันได้สิ...ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยคนป่วยให้กลับบ้านคนเดียวหรอกน่า""คุณใสที่ฉันรู้จักเป็นคนใจดีขนาดนั้นเลยหรือ?""ฉันก็ใจดีแบบนี้ตลอด เฉพาะกับแฟนของฉันน่ะนะ"ถึงอย่างไรน้ำมนต์ก็ยังไม่ชินกับคำพูดหวานหูพวกนี้อยู่ดี ตอนนี้เริ่มแยกไม่ออกแล้วว่าความร้อนระอุภายในร่างกาย เป็นเพราะพิษไข้ หรือเป็นเพราะประโยคคำพูดเหล่านั้นกันแน่อีกไม่กี่นาทีจะหมดเวลาพักคาบบ่าย ทางเดินหน้ามหาวิทยาลัยจึงมีกลุ่มนักศึกษาเดินสวนเข้ามาหลายสิบคน น้ำมนต์รู้สึกได้ว่ากำลังถูกจ้องมอง ชายหน้าตาดีสองคนเดินพยุงกันอย่างแนบชิด คงเป็นภาพที่ดึงดูดสายตาสาวๆ ช่างจิ้นหลายๆ คนเพื่อนในคณะเดินมาดูอาการของน้ำมนต์ด้วยความเป็นห่วง คุณใสที่กันไม่ให้ทุกคนเข้าใกล้น้ำมนต์เป็นการแสดงสถานะของทั้งสอ

โชคดีที่น้ำมนต์กลับถึงบ้านก่อนฟ้ามืด เขา แม่ และคุณใสจึงทานอาหารเย็นร่วมกัน"รู้สึกยังไงบ้าง?"ผู้เป็นแม่เอ่ยถามขึ้นอีกครั้งหลังจากโทรสั่งอาหาร"ดีครับ ผมไม่เป็นไรแล้ว แม่นั่งลงเถอะ""แน่ใจนะ แต่หน้านายยังดูโทรมอยู่เลย" คุณใสพูดเสริมนายก็โทรมพอๆ กับฉันแหละพ่อหนุ่ม...น้ำมนต์คิดในใจ"ฉันเพิ่งออกจากโรงพยาบาลนะ"สายตาของแม่และแฟนหนุ่มจ้องเขม็ง ทำเอาน้ำมนต์รู้สึกเหมือนตนเป็นผู้ร้ายที่กำลังถูกสอบสวนจากผู้คุมขาโหด"พรุ่งนี้ลูกหยุดพักอีกวันเถอะ เดี๋ยวแม่โทรไปลาอาจารย์ให้"คุณใสพยักหน้าเห็นด้วย"ไม่ครับ ไม่ ผมหยุดไปหลายวันแล้ว อีกไม่นานก็จะสอบ ผมไม่ควรหยุดบ่อยๆ ในช่วงนี้" น้ำมนต์ทำตาปริบๆ"คนป่วยจะให้ไปเรียนได้ยังไง ถ้าเรื่องแค่นี้อาจารย์ยังไม่เข้าใจ แม่จะไปคุยกับอาจารย์ต่อหน้าเลย!""จริงครับ!" คุณใสสนับสนุนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยน้ำมนต์เข้าใจว่าทั้งสองเป็นห่วง แต่แบบนี้มันก็ออกจะเกินไปหน่อย ถึงการหยุดพักจะดีต่อร่างกาย แต่การตามงานหลังจากนั้นมันไม่สนุกเอาเสียเลย อีกท

ร่างเล็กถูกพลิกให้นอนตะแคงข้าง คุณใสนอนลงที่ด้านหลัง กระเถิบเข้าไปกอดคนรัก ซุกไซ้ใบหน้าของตนเข้ากับไหล่เล็กที่เกร็งกระตุกเมื่อเขาสูดดมกลิ่นกายหอมหวานเข้าไปโดยไม่ขออนุญาต"หุบขาหน่อย"คุณใสจับขาทั้งสองของน้ำมนต์หุบเข้าหากัน ก่อนที่จะสอดแทรกบางอย่างที่ทั้งแข็งแกร่งและอุ่นร้อนเข้ามาระหว่างขาผอมแห้งทั้งสองข้าง ก่อนจะเริ่มขยับอย่างเชื่องช้าน้ำมนต์ยกมือขึ้นปิดปากแทบไม่ทัน สิ่งที่เสียดสีอยู่ระหว่างขาทั้งสองให้ความรู้สึกแปลกพิลึก แม้ครั้งนี้คุณใสจะไม่ได้ใส่เข้าไปทางด้านหลังของน้ำมนต์ แต่มันกลับทำให้รู้สึกตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิม เมื่อจังหวะการขยับเร็วขึ้น ต้นขาของเขาก็รับรู้ได้ถึงความแสบร้อนคุณใสจับของสงวนของน้ำมนต์ตามอำเภอใจ คนขี้แกล้งฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นว่าคนในอ้อมกอดร้องครางออกมาเบาๆแรงกระแทกที่ด้านหลัง บวกกับการสัมผัสที่ด้านหน้ายากจะต้านทาน เนื้อตัวของน้ำมนต์เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เสียงหอบหายใจของทั้งสองกระชั้นขึ้นจนในที่สุด สายน้ำแห่งความสุขก็ไหลทะลักออกมา ของเหลวใสไหลไปตามต้นขาและหน้าท้องของน้ำมนต์เสียงหัวใจของทั้งสองเต้นสอด

ยามว่างของหลินซีเป็นอะไรที่แสนเรียบง่ายและน่าเบื่อหญิงสาวพบว่าพี่ชายของเธอไม่กลับบ้านอีกแล้ว เรียกได้ว่าคอนโดห้องนี้แทบจะถูกเธอยึดครองอย่างสมบูรณ์แบบ มันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อดีคือ เธอสามารถทำอะไรก็ได้ตามต้องการ มีพื้นที่ส่วนตัวและห้องเงียบสงบเป็นของตัวเอง ข้อเสียคือ เธอต้องรับหน้าที่เป็นผู้จัดการงานบ้านงานเรือนทุกอย่างแต่เพียงผู้เดียวเอาเถอะ...ก็สมเหตุสมผลดีหลินซีก้มลงมองข้อความในโทรศัพท์ที่ถูกส่งมาจากคนรักของเธอ'หลินวันนี้ไม่ว่างนะ ต้องติวหนังสือต่อ ไว้วันหลังค่อยไปดูหนังด้วยกันนะ''ได้ พี่อย่าแอบอู้แล้วกัน''ครับผมมมมมมม'การสนทนาสิ้นสุดลงเพียงเท่านั้น เป็นเรื่องปกติสำหรับคู่รักของเธอ ธีร์เรียนแพทย์ บทเรียนต่างๆ ทั้งยากและยังต้องศึกษาอยู่ตลอดเวลา อาจเพราะพี่ชายของเธอเองก็มีพฤติกรรมบ้าเรียนไม่ต่างกัน เธอจึงเข้าใจได้ ไม่ทำตัวงี่เง่าให้คนรักต้องทิ้งสิ่งที่เขาชอบเพื่อมาเอาอกเอาใจเธอหลินซีเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเสื้อเชิ้ตเอาล่ะ...วันนี้เป็นวันว่างของจริงแล้วเธอกวาดตามองไ

“นายมองเห็นดวงวิญญาณเนี่ยนะ” ยูเรเอ่ยถาม เขาดูไม่เชื่อคำพูดของน้ำมนต์เสียเท่าไรเป็นเรื่องปกติที่จะมีคนไม่เชื่อเรื่องนี้ แต่กับคนที่น่าสงสัยว่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มากที่สุด ดันออกตัวพูดทำให้เรื่องเล่าของน้ำมนต์ดูไม่มีน้ำหนักเช่นนี้ ยิ่งทำให้ความสงสัยในใจของน้ำมนต์เพิ่มขึ้นหลายร้อยเท่าหลินซีพิจารณาสิ่งที่ได้ยินด้วยเหตุผล เธอรู้ดีว่าน้ำมนต์ไม่ใช่คนโป้ปด ถึงกระนั้นสิ่งที่เขาพูดก็ยากที่จะเชื่อ เธอจึงตัดสินใจไม่พูดอะไร เพื่อรอคำอธิบายเพิ่มเติม“ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อ” นิ้วมือของน้ำมนต์ประสานเข้าด้วยกัน“ที่นายไม่สบายครั้งก่อน เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้หรือเปล่า” หลินซีถามน้ำมนต์พยักหน้า นัยน์ตาเหลือบมองปฏิกิริยาของเพื่อนทั้งสอง“ที่ฉันเล่าให้ฟัง เพราะพวกเราเป็นเพื่อนกัน เรื่องนี้เป็นปัญหากับฉันพอสมควร ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้พวกนาย...”“มั่นใจนะว่านายไม่ได้คิดไปเอง...”คำถามของยูเรทำให้แววตาของคุณใสเย็นเยียบ ร่างสูงกระแอม&ldquo