Semua Bab Soul kiss me now จูบวันละหนกับนายคนเห็นผี: Bab 11 - Bab 20

"กลุ่มพวกเธอนี่น่าอึดอัดแบบนี้ตลอดเลยหรือ?"ซีซวนที่รับหน้าที่เป็นคนขับรถชั่วคราวเอ่ยถามขึ้น หลังจากออกรถมานานกว่าครึ่งชั่วโมง เพื่อเดินทางพากลุ่มของน้องสาวไปทำงานต่างจังหวัดบรรยากาศน่าอึดอัดที่ซีซวนพูดถึง แผ่มาจากมนุษย์ซอมบี้ที่ชื่อคุณใส เขานั่งกอดอก ทำหน้าบอกบุญไม่รับ ใส่หูฟังและเข้าสู่โลกส่วนตัวอย่างสมบูรณ์แบบเมื่อตัวก่อกวนของกลุ่มเงียบหาย ทำให้คนอื่นๆ กดดันไปตามๆ กัน ส่งผลให้บรรยากาศไม่ต่างจากรถร้างไร้ผู้คนหลินซีเหลือบมองคุณใสและน้ำมนต์สลับกัน ดูจากท่าทางอ้ำอึ้งของทั้งคู่ คงมีเรื่องผิดใจกันอีกเป็นแน่ เพื่อนสาวถึงกับปวดหัว ดูเหมือนการเป็นต้นหนเรือของคู่รักคู่นี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว"เป็นกลุ่มที่ค่อนข้างน่าเบื่อนะ..."คำพูดของซีซวนไปกระตุกความหงุดหงิดของคุณใสเข้าให้ ชายหัวร้อนกระชากหูฟังและเริ่มหาเรื่องรุ่นพี่อีกครั้ง"แล้วทำไมนายมาเป็นคนขับรถได้วะครับ!""มารับส่งน้องสาวตามหน้าที่พี่ชายไง คิดว่าฉันมาขับรถให้นายคนเดียวหรือ คิดไปเองเก่งเหมือนกันนี่..."ถ้าไม่ติดว่าซีซวนกำลังใช้สมาธิกับการขับรถ คุณ

ในอดีต น้ำมนต์เป็นคนเดียวที่ไม่กลัวความสามารถพิเศษของคุณใส ทั้งยังอยากมีความสามารถแบบคุณใสบ้าง โดยให้เหตุผลว่า"น้ำมนต์จะได้เข้าใจคุณใจ๋มากขึ้น""คุณใสต่างหาก ไม่ใช่คุณไสยหรือคุณใจ๋ ออกเสียงให้มันถูกหน่อย" คุณใสดีดหน้าผากเจ้าหอยทากน้อยขี้สงสัยเพราะน้ำมนต์มักจะทำตัวอืดอาดยืดยาด และหัวช้าอย่างน่าเหลือเชื่อ คุณใสจึงตั้งฉายาให้น้ำมนต์ว่า เจ้าหอยทากทั้งที่เป็นคำล้อเลียน แต่น้ำมนต์ก็ยังยิ้มร่าดีใจที่คุณใสมอบชื่อนั้นให้หลังจากย้ายบ้านและโรงเรียนหลายครั้ง คุณใสตัดสินใจที่จะไม่ผูกมิตรกับใคร เขาห้ามปากตัวเองไม่ให้พูดความจริงเรื่องวิญญาณไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาแม่ของเขาโกหกพ่อมาตลอดเรื่องที่ตัวเองป่วยหนักจนกระทั่งเธอเสียชีวิตไป ทิ้งให้คนข้างหลังต้องทุกข์ทรมาน ดังนั้นคุณใสจึงเกลียดการโกหกเป็นที่สุด การที่เขาไม่มีเพื่อน เท่ากับไม่ต้องพูดเรื่องนี้กับใคร และจะได้อยู่อย่างสงบเสียทีที่ผ่านมาคุณใสคือคนที่ถูกแกล้งมาโดยตลอด ดังนั้นเมื่อได้เห็นเด็กใสซื่อไม่สู้คนอย่างน้ำมนต์คอยตามตอแย มันก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งเล็กๆ น้อยๆ ถึงกระนั้นเจ้าหอย

สองวันหลังจากนั้น ทุกคนต่างทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างมีความสุข เนื่องจากมนุษย์หน้าตึงอย่างคุณใส ได้ผันตัวไปเป็นพุดเดิ้ลตามติดน้ำมนต์เป็นที่เรียบร้อยเวลาปกติคุณใสก็ตามติดน้ำมนต์ไม่ห่างอยู่แล้ว พอได้สถานะเป็นคนรัก เขายิ่งเพิ่มระดับความใกล้ชิดเข้าไปอีกน้ำมนต์ยังไม่ได้บอกเรื่องความสัมพันธ์ของตนกับคุณใสให้ยูเรและซีซวนรู้ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะน้ำมนต์เพิ่งรู้จักทั้งสองได้ไม่นาน เขาคิดว่าคุณใสที่รู้จักยูเรมานานควรเป็นคนบอกเรื่องนี้กับญาติของตนด้วยตัวเองมากกว่า ทว่าคุณใสดูไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเสียเท่าไร การกระทำของคุณใสชัดเจนขึ้นจนไม่จำเป็นต้องปริปากพูดหรืออธิบายใดๆ คนรอบตัวก็น่าจะรับรู้และเข้าใจได้ในวันสุดท้ายของการทำงาน น้ำมนต์กำลังเก็บของใช้ส่วนตัวเข้ากระเป๋าในขณะที่คนอื่นๆ เริ่มขนของไปที่รถตลอดหลายวันมานี้ วิญญาณคุณลุงคุณป้าเจ้าของบ้านยังคงปรากฏให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง โดยเฉพาะหลังจากที่คุณใสปิดไฟ ผีคุณป้ามักจะชอบมาวนเวียนอยู่รอบที่นอนของน้ำมนต์ เธอไม่ได้ทำอันตราย เพียงแต่จ้องมองเด็กหนุ่มทั้งสองเท่านั้น คุณใสยืนยันว่าคุณป้าชอบทำหน้าตาน่ากลัว ให

หลินซีคิดเสมอ ว่าหากเธอสามารถทำหน้าที่ต้นหนที่ดี ผลักดันให้เรือรักของเพื่อนทั้งสองไปถึงฝั่งฝันได้ เธอคงไม่ต้องคอยรับมือกับอาการพาลและเลือดร้อนของคุณใสอีก แต่ดูเหมือนเธอจะคิดผิด...เช้านี้หลินซีตื่นขึ้นเพราะเสียงข้อความที่เด้งรัวๆ ราวกับมีเหตุด่วนเหตุร้าย ไม่ก็มีใครเสียชีวิตทว่าเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เธอก็ต้องพบกับรูปคู่ของเพื่อนทั้งสองที่นอนอยู่ข้างกันบนเตียง ใบหน้าของน้ำมนต์ดูทรมานเหมือนกับว่ากำลังฝันร้าย ส่วนคุณใสก็ยิ้มเยาะใส่กล้องราวกับผู้ชนะหลินซีคุ้นชินกับพฤติกรรมคลั่งรักของเพื่อนคนนี้นานแล้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณใสส่งรูปความน่ารักของน้ำมนต์มาให้เธอดู เหตุที่คุณใสทำเช่นนั้น คงเพราะต้องการอวดคนรักของตน ไม่ก็คงกำลังแสดงความเป็นเจ้าของอย่างออกนอกหน้า...เอาที่สบายใจแล้วกัน...เห็นเพื่อนสองคนมีความสุข หลินซีก็มีความสุขไปด้วยวันนี้พี่ชายของเธอไม่อยู่ที่ห้อง เธอจึงตัดสินใจลงไปหามื้อเช้าที่ร้านสะดวกซื้อหน้าคอนโด ระหว่างทางบังเอิญเจอกับยูเรพอดิบพอดีวันนี้เขาแต่งตัวค่อนข้างสบายกว่าปกติ ส่วนมากยูเรจะชอบแต

น้ำมนต์ได้เข้าใจความหมายของคำว่า ตายคาเตียงก็วันนี้เองในตอนที่คุณใสผลักดันสิ่งนั้นเข้ามาในร่างกายของน้ำมนต์ ส่วนร่างของเขาแทบจะกรีดร้อง มันต่างจากนิ้วมือก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง ถ้าให้เทียบก็เหมือนไม้จิ้มฟันกับเสาบ้าน แต่เป็นเสาบ้านที่ทั้งหนา แข็งแรง และมีขนาดใหญ่โตเป็นพิเศษท้องของน้ำมนต์รู้สึกปั่นป่วน ที่ด้านล่างทุกๆ การเคลื่อนไหวเข้าออก มันทั้งจุก คับแน่น และสุขสมในเวลาเดียวกันการเรียนในจอคอมพิวเตอร์กับการปฏิบัติจริงมันเทียบกันไม่ได้เลยวินาทีนี้ราวกับคุณใสปลดปล่อยความอัดอั้นทั้งหมดของตนมาที่ร่างเล็กไร้ทางสู้ แม้คุณใสจะไม่ได้เคลื่อนไหวอย่างป่าเถื่อน แต่จังหวะความเร็วก็ยังถือว่าโหดเอาการสำหรับคนร่างกายอ่อนปวกเปียกอย่างน้ำมนต์ผ่านไปสักพัก น้ำมนต์จึงปรับร่างกายให้คุ้นชิน เป็นเรื่องยากที่จะควบคุมปากตัวเองไม่ให้ส่งเสียงร้องแปลกๆ ในระหว่างที่ส่วนล่างกำลังถูกคุกคาม หลายต่อหลายครั้งที่น้ำมนต์อยากจะยกธงขาวยอมแพ้ให้กับสงครามบนเตียงในครั้งนี้ ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าแววตาแห่งความสุขของคุณใส น้ำมนต์ก็พูดไม่ออก ต่อให้เจ็บปวดแค่ไหน อับอายเพียงใ