Semua Bab Soul kiss me now จูบวันละหนกับนายคนเห็นผี: Bab 1 - Bab 10

"อื้อ! ไล่ไปหรือยัง""ยังเลย...ขอเวลาอีกหน่อย"สายลมอบอุ่นที่พัดลอดบานเกล็ดหน้าต่างห้องเรียนวาดเส้นของคณะศิลปศาสตร์ เทียบไม่ได้กับความร้อนแรงของชายหนุ่มสองคนที่กำลังประกบริมฝีปากกันอย่างดุเดือดที่มุมหนึ่งของห้องคนร่างสูงสวมชุดนักศึกษาตัวใหญ่ แขนเสื้อพับขึ้นถึงข้อศอกเพื่อความทะมัดทะแมง ที่ใบหูข้างหนึ่งสวมต่างหูสีดำใหญ่ เส้นผมหนาสีน้ำตาลแดงยิ่งทำให้เจ้าของร่างดูดุดันและเร่าร้อนในเวลาเดียวกันคนตัวเล็กที่กำลังถูกกอดเอาไว้กำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดโดยที่ยังคงปิดเปลือกตาแน่นสนิท เสื้อผ้าเรียบร้อยก่อนหน้านี้ถูกทำให้ยับยู่ยี่ด้วยมือใหญ่จอมคุกคาม เขามีผิวขาวนวล แขนขาผอมแห้ง ไม่มีกล้ามเนื้อ ทำให้ไม่สามารถหยุดการเคลื่อนไหวของคนตัวโตได้เส้นผมสีเข้มของร่างเล็กถูกเสยขึ้น เสียงลมหายใจของชายหนุ่มทั้งสองดังสลับกันไปมา หากแต่เสียงที่ออกมาจากชายร่างเล็กไม่ได้เป็นเสียงที่เปล่งเพราะความสุขสมกับสิ่งที่ทำ นัยน์ตาสั่นไหวกำลังจับจ้องไปยังร่างเงาทะมึนที่อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าวมันยังอยู่ตรงนั้นจริงๆ ด้วย!วิญญาณคนตายปรากฏในรูปลัก

"ฉันจะเตือนอีกครั้งนะ พวกนายไม่ควรทำแบบนั้นที่มหาวิทยาลัย"หลินซีเอ่ยด้วยสีหน้าราบเรียบ "โดยเฉพาะอย่างยิ่งในห้องเรียน""ทำไม?" คุณใสวางช้อนในมือเสียงดังตึง "ที่หน้าห้องก็ไม่เห็นมีติดว่าห้ามจูบกันซะหน่อย กล้องวงจรปิดอะไรนั่นก็ใช้ได้แค่ตรงทางเดินเท่านั้นแหละ แล้วพวกฉันก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนด้วย..."ฉันไงคนเดือดร้อนดูต้นทางให้ใบหน้าราบเรียบของหลินซีเหมือนจะสื่อเช่นนั้น"อย่างน้อย นายก็ควรถามความรู้สึกของน้ำมนต์บ้างไม่ใช่หรือไง?""น้ำมนต์ทำไม?" คุณใสดึงคนตัวเล็กที่ถูกกล่าวถึงมาไว้ในอ้อมกอดโดยไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง "เจ้าตัวเล็กนี่ต้องให้ฉันคอยช่วย แตะนิดแตะหน่อยทำไมจะไม่ได้""คุกคามทางเพศ" หลินซีสรุปใช่...น้ำมนต์เห็นด้วย"คุกคงคุกคามอะไร คงไม่คิดว่าฉันคุกคามนายอย่างที่ยัยนั่นพูดจริงๆ หรอกใช่ไหมหืม...?"คุณใสบีบแก้มของน้ำมนต์เพื่อรีดเค้นเอาคำตอบ"นอกจากคุกคามแล้วยังข่มขู่ด้วย"ในขณะที่เพื่อนทั้งสองเขม่นใส่กันตาแทบถลน น้ำมนต์กลับต้องใช้ความพยายามอย่างหนักที่จะดิ้นให้หล

"วันนี้กลับเร็วจังนะเด็กๆ"เป็นโชคดีของน้ำมนต์ ทันทีที่พวกเขาลงจากรถรับจ้าง คุณใสก็ตรงดิ่งมาทางบ้านของน้ำมนต์อย่างไม่ลังเลทว่าความจริงช่างโหดร้ายยิ่งกว่าในละคร เมื่อคุณใสพบว่าคุณแม่ของน้ำมนต์ยังคงอยู่ที่บ้านโดยปกติแล้วคุณแม่ของน้ำมนต์ต้องออกไปทำงานต่างที่ต่างถิ่น เดินทางไกลบ่อยครั้ง ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะแจ็คพอตคุณใสพยายามไม่แสดงอารมณ์ออกทางสีหน้า เขากล่าวทักทายคุณแม่ของน้ำมนต์อย่างสุภาพคนตัวเล็กวิ่งโผเข้าไปกอดแม่ของตน รู้สึกดีใจที่เธอกลับมาพอดิบพอดี หากไม่มีผู้ใหญ่อยู่บ้าน มีหวังน้ำมนต์คงโดนคุณใสเอารัดเอาเปรียบอีกเป็นแน่ แค่มองสายตาหื่นกระหายคู่นั้นของคุณใสก็ทำเอาน้ำมนต์ขนลุกขนพองไปทั้งตัวภายใต้รอยยิ้มการค้าของคุณใส น้ำมนต์สัมผัสได้ถึงความหงุดหงิดที่อัดแน่นอยู่ภายใน หาทางระเบิดออกมา"แม่จะนอนที่บ้านใช่ไหมครับ" น้ำมนต์ผละออกจากอ้อมกอดของแม่"ขอโทษด้วยนะลูก วันนี้แม่แค่แวะมาเอาเอกสารที่ลืมเอาไว้ เดี๋ยวแม่ก็ต้องไปขึ้นรถที่บริษัทแล้วล่ะ" แม่หันไปหยิบกระเป๋าเอกสารมาสะพายราวกับฟ้าผ่า ใบหน้าเปื้อนยิ้มของน้

"ทะเลาะกันเหรอ?"หลินซีเอ่ยถามขึ้นในที่สุด หลังจากที่เธอนั่งสังเกตพฤติกรรมน่าอึดอัดของเพื่อนทั้งสองมาสักพักเวลาได้ล่วงเลยมากว่าหนึ่งอาทิตย์ วันนี้พวกเขามารวมตัวกันเพื่อทำงานกลุ่มที่ได้รับมอบหมาย ทว่าทั้งคุณใสและน้ำมนต์เหมือนจะพูดคุยกันน้อยกว่าปกติ อีกทั้งไม่แผ่รังสีความรักสีชมพูเหมือนทุกที ที่ผิดสังเกตที่สุดคือคุณใสที่สงบปากสงบคำกว่าเดิมราวกับวิญญาณคนใบ้มาสิงร่างน้ำมนต์เหลือบมองชายหนุ่มข้างกายที่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ หลายวันมานี้เขาสัมผัสได้ถึงความห่างเหินที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสองคน แม้คุณใสยังคอยปกป้องน้ำมนต์เป็นอย่างดีเช่นเคย แต่พฤติกรรมที่แสดงออกนั้น ทำให้คนรอบข้างอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดไปตามๆ กัน"เป็นอะไรหรือเปล่า?" น้ำมนต์เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"หือ? เปล่านี่" คุณใสลุกขึ้นบิดขี้เกียจเล็กน้อย "ฉันไปซื้อขนมนะ จะเอาอะไรกันมั้ย""บลูฮาวายโซดา" หลินซีสั่งออเดอร์ทันทีน้ำมนต์ส่ายหน้า"ยู เอาไร..." คุณใสหันไปทางญาติสนิทของตนที่กำลังวุ่นอยู่กับการตรวจคำผิด"ไม่เอา นายไปเถอะ" ยูเรตอบโดยไม่หันมามองน้ำมนต์จ้องมองคุณใสกระทั่งร่างสูงเดินผ่านใต้ตึกคอนโดของหลินซีไป เขาไม่ชอบบรรยากาศเช่

ความหงุดหงิดของคุณใสพุ่งปรี๊ดเมื่อซีซวนหันมาจับหัวไหล่ของเขาและเริ่มพ่นคำพูดแปลกๆ"นี่สิ ร่างกายกำยำสมส่วน" ซีซวนกดกล้ามแขนของคุณใสที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดที่กำลังเดือดปุดๆ "แขนก็แข็งแรงมากด้วย...""ใจเย็นก่อนคุณใส"ยูเรที่เข้ามาห้ามก็ถูกซีซวนฉวยเอามือไปสำรวจอีกคน"อืม...มือผู้ชายต้องแบบนี้สิ ถึงจะตัวเล็กไปบ้างแต่ค่อยมีเค้าโครงของผู้ชายขึ้นมาหน่อย""เฮ้ยไอ้เวรนี่ใครวะเนี่ย! น่าหงุดหงิดชะมัด!" คุณใสหันไปเค้นเอาคำตอบจากเพื่อนสาวหลังจากนั้นหลินซีก็เสียเวลากว่า 20 นาที เพื่ออธิบายสถานะของซีซวนและยืนยันความบริสุทธิ์ใจของเขา ถึงเธอจะไม่ได้สนิทกับพี่ชายมากนัก แต่เธอก็ไม่ได้อยากเห็นเขาโดนอัดจนเละเป็นโจ๊กคุณใสนั่งแทรกกลางระหว่างซีซวนและน้ำมนต์ เพื่อกันทั้งสองออกจากกัน สายตาหวาดระแวงยังคงจับจ้องผู้มาใหม่ทุกวินาที"ฉันไม่ได้จะมารบกวนอะไร แค่มาคุยกับน้องสาวก็เท่านั้น" ซีซวนอธิบาย"แล้วได้คุยยังล่ะ" คุณใสถามเสียงแข็ง"ก็คุยแล้ว...""งั้นก็รีบไปได้แล้วไหม คนจะทำงาน!""แต่ตอนฉันมาถึง พวกนายออกไปซื้