Lahat ng Kabanata ng คลั่งรัก | คุณป๋า : Kabanata 191 - Kabanata 200

Talk หิรัญ ผมรู้ดีว่าการทำแบบนี้มันคงจะทำให้ผู้หญิงที่กำลังนอนกึ่งเปลือยอยู่ใต้ร่างของผมโกรธ แต่!! ใครจะไปอดใจไหว ยิ่งคนที่มีความอดทนต่ำแบบผมยิ่งไม่มีทางทนได้แน่ ผมใช้ปลายลิ้นตวัดเลียเนินหน้าอกอวบอิ่มทั้งสองเต้าอย่างอดใจไม่ไหว แล้วค่อยๆ ดึงผ้าขนหนูที่ปิดร่างกายเปลือยเปล่าของเธอออกไปช้าๆ ร่างกา

“คิดยังไงถึงอยากไปวัด ?” ในขณะที่กำลังขับรถอยู่ คุณป๋าก็เอ่ยถามขึ้นมา “เรื่องของหนู” “อ่า!! ก็แค่ตอบคำถามฉัน มันยากเย็นนักหรือไง” คุณป๋าหันมามองค้อนฉัน ส่วนฉันก็ปิดปากเงียบ “มหาวิทยาลัยจะเปิดเมื่อไหร่ ?” “อีกสองเดือนค่ะ” “เธอน่าจะลองคิดดูดีๆ อีกครั้งนะเมเบล เรื่องกลับไปที่กรุงเทพ ฉันว่า….”

“ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ให้อภัยฉัน…” คุณป๋าก้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ ฉันมองตามแผ่นหลังของคุณป๋าแล้วร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างหนัก ตอนนี้ฉันรู้แล้ว รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ฉันไม่กล้าหันไปมองว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทุกอย่างมันเงียบมาก ไม่มีเสียงอะไร คุณป๋าบอกให้ฉันรีบหนีไป แต่ฉันจะไม่หนี ฉั

พอมาถึงคุณป๋าก็จ่ายค่าเสียหายให้กับป้าขาว ที่ทำให้รถมีรอยกระสุนนั่นแหละ มันใช่เรื่องหรือเปล่าล่ะ พอป้าขาวเห็นว่าที่รถมีกระสุนปืนเจาะอยู่ก็ตกอกตกใจยกใหญ่ ถามกับฉันว่าไปทำอะไรมา แล้วก็หมุนๆ ตัวฉันเพื่อเช็คดูว่ามีรอยแผลหรือเปล่า บอกว่าไม่มีอะไร ไม่มีอะไรป้าขาวก็ไม่ยอมเชื่อ ต้องดูด้วยสายตาตัวเองให้แน่

ในตอนนี้ฉันกำลังนอนเล่นอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของคุณป๋านี่แหละ เพราะคุณป๋าไม่อนุญาตให้ฉันออกไปถ้ายังทำงานไม่เสร็จ แถมกางเกงในก็ยังไม่ได้คืน ฉันส่งข้อความไปบอกพี่ดินว่ากลัยมาที่กรุงเทพแล้ว และขอบคุณที่เขาช่วย ไว้ว่างๆ เราค่อยนัดกินข้างด้วยกัน ตอนนี้ฉันกำลังดูอะไรในโทรศัพท์ไปเรื่อย เจออะไรที่น่าขำก็