Semua Bab รอยตราสามีคืนเดียว: Bab 11 - Bab 20

บทที่9.ลูกฉัน ลูกเธอ?!! ลูกใคร?           “ฉันจะไม่ถามเธอนะเมรี...แต่ขอให้รู้ไว้ ฉันยังสงสัยไม่เสื่อมคลาย...ว่าอันอันเป็นลูกใคร?”อีธานเปรยระหว่างการทำงาน เขาไม่ได้พูดตรงๆ เขาเปรยให้หล่อนคิด เขาไม่เคยหยุดคิดสักนาที หลังจากจำได้ว่าเมรี...คือผู้หญิงคนนั้น“บอสเลิกคิดได้เลยค่ะ...อันนาเป็นลูกของดิฉันกับสามี” แม่ลูกหนึ่งตอบเสียงแข็งเสียงหัวเราะดังกังวาน มันดังยาวนานและเสียดหัวใจเมรีแทบจะขาดรอนๆอีธานหยุดหัวเราะ เขาหรี่เปลือกตาลง ตอนที่พูด “สามีไม่มีตัวตนของเธอนั่นเหรอ?” หากชายหนุ่มไม่รู้อะไรเลย เขาคงเชื่อหล่อน แต่นี่ ประวัติส่วนตัวของเมรี หยางจัดการหามาให้เขาอ่านทบทวนแล้ว ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้เรื่องที่เมรีอุปโลกน์ผู้ชายคนหนึ่งเข้ามามีส่วนในชีวิต ไม่มีใครเอ่ยถึงผู้ชายคนนั้น และแม้แต่เจ้าตัวเองยังไม่เคยปริปากถึง...หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปาก ไม่อย่างนั้นอีธานคงได้ยินเสียงร้องวี๊ดของเธอ

“ปุบๆ” เมรียกมือตบไปตามกระโปรงไล่คราบฝุ่น หลังเก็บทำความสะอาดห้องรกๆ ของเจ้านายจนสะอาดเอี่ยม เธอเก็บที่ดูดฝุ่นกลับเข้าที่เดิม บ่นเสียงสุดเซ็ง เมื่อต้องทำงานนอกเหนือหน้าที่ “คนอะไร สกปรกจริงจัง” หญิงสาวเดินเลยไปยังห้องน้ำส่วนตัวของอีธาน “ดีนะ ไม่สกปรกเหมือนห้องนอน” เธอบ่นเบาๆ เมื่อภายในห้องน้ำ แตกต่างกับห้องนอนเล็กของเขาลิบลับ สายน้ำเย็นๆ ช่วยให้เธอคลายร้อน แต่หน้ามันย่องแบบนี้ คงไม่สามารถโผล่ออกไปให้ใครเห็นได้ สภาพของเธอตอนนี้ หากมีคนนอกเห็น คงได้เกิดเรื่องเข้าใจผิดอีกแน่ๆผมเรียบกริบบนศีรษะยับยุ่ง เสื้อผ้าก็เช่นกัน มันยับแทบจะดูไม่ได้เป็นเพราะเธอผุดลุก ผุดนั่ง เก็บทำความสะอาดห้องนอนของเขาจนเหนื่อยเมรีปลดพวงผมออกมาจากโบครอบผม เธอใช้มือสาง ให้สภาพยับเยิน ดูดีขึ้น แต่ก็ยังไม่ดีเท่าตอนที่เดินเข้ามาหญิงสาวถอนใจแรงๆ เธอกวาดตามองหาอุปกรณ์บางอย่างที่ช่วยให้เธอดูดีเหมือนเก่า‘หวี’ หญิงสาวพอยิ้มออก เมื่อสิ่งจำเป็นสำหรับการสางผม วางอยู่ในชั้นใกล้ตัว เธอฉวยหวีอันนั้นขึ้นมาหวีผมตัวเองช้าๆ พวงผมสลวยเงางาม แผ่สย

บทที่12.ประกาศสงคราม               เพลินตาหอบแฟ้มเอกสารแนบอก เธอกดปุ่มลิฟต์พร้อมกับอมยิ้มน้อย อมยิ้มใหญ่...เพราะจุดหมายปลายทางของเธอคือห้องทำงานบนชั้นสูงสุด เป้าหมายที่เธอจับจองเอาไว้ในใจบรรยากาศดูสงบเงียบกริบ ทางเดินตั้งแต่ก้าวออกจากลิฟต์ปูด้วยพรมเนื้อหนาสีน้ำตาลไหม้ มันทอดยาวจนถึงประตูห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มผู้ชายที่กำลังมาแรง จนเป็นที่หมายปองของสาวโสดทุกคน รวมทั้งเธอก๊อกๆเพลินตาบรรจงเคาะประตู เธอขยับชุดเกาะอกของตัวเองให้ร่นต่ำลง...“เชิญ”เสียงเอ่ยอนุญาต เพลินตาจึงดันประประตูและก้าวเดินเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็วอีธานไม่เห็นว่าใครเป็นคนเข้ามาในห้อง เขาหมุนเก้าอี้หันหลังให้ประตู และเหม่อมองไปยังทิวทัศน์ด้านนอก เมื่อกำลังใช้ความคิด ขบปัญหากวนใจแฟ้มถูกวางบนโต๊ะทำงาน ก่อนที่เพลินตาจะเดินเยื้องย่างเข้าไปใกล้เจ้านายหนุ่ม เธอวางมือไว้บนบ่ากว้าง ไล้มือไปมาตามโครงไหล่หนา ผ่านเสื้อ

อีธานกล่าว เขากอดมารดาแน่นขึ้น พร้อมกับกดปลายจมูกที่แก้มของนาง“แม่ดีใจนะ บอกตรงๆ เลย แต่ดูเหมือนว่าป๋าเรา เขาจะไม่ปลื้ม!!”มาดามจางกล่าวประชด เพราะปฏิกิริยาของสามี เขาต่อต้านมาตลอด ตั้งแต่รับรู้“ป๋ากับแม่...รักผมมั้ยครับ?” อีธานถาม พร้อมกับหมุนตัวไปสบนัยน์ตาบิดา“หึ!!” ไม่มีคำตอบจากมังกรเฒ่า ท่านสะบัดค้อนให้บุตรชายแต่เมื่อนึกอะไรบางอย่างออก “ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องไอ้แสบ!!” เสียงตะโกนดังลั่น จนเด็กน้อยคนเดียวในห้องถึงกับเบ้หน้าเขาบ่นเบาๆ แต่ คนทั้งหมดได้ยิน... “คุณปู่คงโมโหหิว...เสียงดังแบบนี้ชัวร์”อีธานเงยหน้าขึ้น เขาหัวเราะเสียงดัง หยางก้มหน้าลง แต่ใครก็รู้เขากลั้นเสียงหัวเราะ เพราะไหล่กว้างสั่นเทา จนลำตัวสะเทือน มาดามจางกระพือเปลือกขนตาถี่ๆ เธอกลั้นยิ้ม แต่รอยขำขันก็ยังปรากฏขึ้นในหน่วยตา...เมรีทำหน้าปั้นยาก เธอนึกอยากดุบุตรชายเป็นครั้งแรก แม้จะเป็นคนสอนอันนามาด้วยตนเอง เรื่องการออกความคิดเห็น ของเขา เมรีชอบให้บุตรชายเป็นคนกล้าแสดงออก แต่การแสดงออกครั้งนี้ของอันนา...มันอยู่ในช่

อีธานผละออกมาจากเรียวปากอิ่ม เขายิ้มใส่ตาหญิงสาวที่ปรือเปลือกตาขึ้นมอง แววตาของเมรีฉ่ำวาว กระไอปรารถนาคุโพลง“ไม่ใช่ที่นี่” เสียงแหบห้าวกล่าวขึ้นเบาๆ ก่อนที่เสียงสตาร์ทรถยนต์จะดังกระหึ่ม แต่เมรีกลับนั่งเงียบ เธอเม้มปากแน่น รู้สึกรังเกียจตัวเอง แต่กลับไม่คิดจะต่อต้าน