All Chapters of So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว: Chapter 31 - Chapter 40

​“เออพี่เป็นเกย์! แล้วยังไงฮะ! เธอเองก็ไม่ได้สะอาดบริสุทธิ์ คิดว่าพี่จะดูไม่ออกเหรอว่าเธอแม่งไม่สดไม่ซิง ผู้หญิงที่โดนแฟนเก่าฟันแล้วทิ้งผู้ชายที่ไหนจะอยากได้ไปเป็นเมียวะ ถ้ากูไม่มาสงเคราะห์รับช่วงต่อใครจะเอาผู้หญิงมีตำหนิแบบมึง!”“มึงด่าเมียกูว่าไงนะ!” ฉันยืนฟังไอ้สารเลวพี่ธามมันด่าฉัน ตอนนี้โกรธมากโกรธขึ้นสมองด้วยแต่ยังไม่ทันได้ตะโกนด่าหรือเข้าไปตบให้หายแค้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงที่ถามออกมาเย็น ๆ ไม่ได้ตะโกนหรือตะคอก แต่มันกลับเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด“แอลฟ่า!” อีแมนนี่กับฉันหันไปพร้อมกันก็เห็นแอลฟ่ายืนมองหน้าพี่ธามด้วยความโกรธ แอลฟ่าหันมาสบตากับฉันแค่แป๊บเดียวแล้วเขาก็เดินผ่านหน้าฉันไปยืนอยู่ข้างหน้าพี่ธาม ฉันหันไปมองแมนนี่ด้วยความสงสัยว่าแอลฟ่ามาได้ไง แต่แมนนี่มันก็รีบส่ายหน้าเพื่อยืนยันว่ามันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน“กูถามว่ามึงด่าเมียกูว่ายังไง!” แอลฟ่าตะคอกใส่หน้าพี่ธามทันที โคตรน่ากลัว“หึ! เมียมึงเหรอวะ เท่าที่กูจำได้ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนกูว่ะ เพิ่งตกลงจะหมั้นกับกูด้วย” ไอ้เชี่ยพี่ธามหัวเราะเบา ๆ ใส่หน้าแอลฟ่าแล้วก็พูดเรื่องหมั้น แต่กูไปตกลงหมั้นกับมึงตอนไหนคะ? กูแค่บอกปั

​“ว่าไงนะ!” เสียงสองอีมิลค์มาทันทีเลยค่ะหลังจากที่ไอ้ไบโพล่าร์มันบอกว่าจะไปนอนที่อื่น แถมระบุด้วยว่าจะไปนอนห้องใคร ถ้าจำไม่ผิดน้องเฟิร์นนี่คือหนึ่งในเด็กที่แอลฟ่าคั่วเมื่อ 3-4 เดือนก่อน น้องปี 2 ในคณะนี่แหละถ้ามันไม่มีเฟิร์นอื่นอีกนะ!“อะไร หูตึง?” ไอ้บ้าแอลมันหันมาถามฉันเสียงนิ่ง ไม่ไหวแล้วอุตส่าห์มาอย่างสงบกะจะเรียบร้อยน่ารักแต่มาบอกฉันว่าจะไปนอนห้องผู้หญิงคนอื่นนี่นะ!“ไม่ต้องมากวนตีน” ฉันชี้หน้าเขาอารมณ์เริ่มมาแล้วค่ะ คนอย่างมิลานฆ่าได้หยามไม่ได้“กวนตีนบ้าบอไรวะ เอาไงจะนอนหรือไม่นอน ไม่นอนก็กลับไป” สุดท้ายกลายเป็นแอลฟ่าก็ไล่ฉันซะงั้น แถมทำเสียงรำคาญใส่อีก ตกลงนี่เขาเทฉันแล้วใช่ไหมคะ แม่งกูก็กลับมาหาแล้วนี่ไง อย่าบอกนะว่าดูไม่ออกว่ามาเพราะอะไร หรือว่าที่ผ่านมาเขาเล่นตลกกับฉันกันแน่ แค่กลับมาเล่นกับความรู้สึก มาปั่นหัวฉันเล่นให้รู้สึกดีกับเขาอีกครั้ง พอเห็นว่าฉันมาตามเกมที่เขาต้องการแล้วก็สลัดทิ้งแบบนี้เหรอ“ฮึก!” ฉันหลุดเสียงสะอื้นออกมาทันทีพร้อมกับที่น้ำตามันกำลังจะไหลแต่ดีนะที่ห้ามเอาไว้ได้ทันตอนนี้มันก็เลยกลิ้งเล่นในตาแทนฉันไม่ตอบอะไรแอลฟ่า แต่เลือกที่จะกลืนไอ้ก้อนอะไรซักอย่าง

​“อื้อ~” ฉันร้องขึ้นทันทีที่เราก้าวเข้ามาในห้องของฉัน เวลานี้ตี 3 ค่อนไปเกือบจะตี 4 แล้ว พอเราเดินเข้ามาถึงในห้องและเสียงประตูปิดลงแอลฟ่าก็ดึงตัวฉันเข้ามาจูบโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวตลอดระยะเวลาที่ขับรถมาฉันนึกว่าความง่วงจะเข้ามาแทนที่แล้วซะอีก แต่ไม่เลยเพราะทันทีที่ปากของเขาแตะลงที่ปากฉันความรู้สึกก็เต็มไปด้วยความเร่าร้อนสลับไปกับความอ่อนโยน แถมมือใหญ่ของเขาก็ลูบไล้ที่สะโพกจนฉันตั้งตัวไม่ทัน“อื้ม~” แอลฟ่าแทรกลิ้นเข้ามาภายในปากเขาเอาลิ้นร้อนที่เต็มไปด้วยความชำนาญกระหวัดเกี่ยวไล่วนหลอกล้อลิ้นของฉันที่ห่างหายไปกับการจูบมานาน พอโดนอย่างนี้ก็ทำให้ฉันอ่อนระทวยไปทั้งตัว ยิ่งความรู้สึกที่มีต่อเขาเพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่อาการตอบสนองของฉันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้นจ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ~“อืม อือ~” เสียงดูดปากแลกลิ้นกับเสียงครางในลำคอของเราสองคนดังผสานกันขึ้นมายิ่งเร้าอารมณ์ร้อนให้เราสองคน แอลฟ่ากอดรัดฉันแน่นขึ้นจนร่างของเราสองคนแนบชิดกันไปทุกสัดส่วนจะมีก็แค่เสื้อผ้าที่เป็นปราการด่านสุดท้ายกั้นเอาไว้ก็แค่นั้น“อื้อ~” ไม่ไหวแล้วแอลฟ่าจูบเก่งจะตาย ฉันร้อนไปทั้งตัวยิ่งเวลาเขาลูบไล้ไปตามเอวกับสะโพกฉันก็ยิ่

​​“อื้อ~ แอล มันยังเจ็บ” ฉันพยายามดันเขาให้ออกห่างจากคอเพราะตอนนี้แอลฟ่ากำลังเริ่มซุกไซร้คอฉันอีกแล้ว เราเพิ่งจบรอบที่สามไปยังไม่ถึงสิบนาทีเองนะ เอ่อ หมายถึงรอบที่สามของอีตาบ้านี่นะคะ ส่วนฉันกี่รอบฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน >///ไม่รู้แอลฟ่าเอาพละกำลังมาจากไหนมากมายแต่ฉันนี่แทบสลบคาอกเขา เหลือบมองนาฬิกาก็ 6 โมงกว่า ๆ เข้าไปแล้ว เมื่อคืนฉันผ่านเหตุการณ์อะไรมาตั้งเยอะเขาไม่คิดจะให้ฉันพักบ้างเลยรึไง“อื้อ~ แอล อ๊ะ มิลค์จะไม่มีแรงแล้วนะ ซี๊ด~” ฉันร้องห้ามเขาที่กำลังไล้ปากลงไปที่หน้าอกของฉันก่อนที่เขาจะขบเม้มลงไปที่ยอดอก แล้วก็ดูดแรงๆ เหมือนกับเด็กที่หิวนมแม่ยังไงยังงั้นจ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ!แอลฟ่าไม่ฟังเสียงร้องครวญครางที่ปนไปด้วยความเหนื่อยของฉันเลยสักนิด เขาเอาแต่ดูดเม้มกินนมฉันส่วนอีกข้างก็บีบเฟ้นมันแรง ๆ จนฉันเจ็บไปหมดแล้ว นี่แอลฟ่าไปตายอดตายอยากมาจากไหนกัน“อืม~ ขออีกนิดที่รัก” เสียงแอลฟ่าเอ่ยออกมาเบา ๆ แล้วหันไปสนใจหน้าอกฉันอีกครั้ง ฉันได้ยินคำนี้มาตั้งแต่รอบที่สองแล้ว มันไม่เห็นจะนิดอย่างที่พูดตรงไหนเลย“อืม~” ถึงแม้ปากจะคอยปฏิเสธแต่พอโดนเขาเล้าโลมแบบนี้สติฉันก็กระเจิงเหมือนครั้งก่อน ๆ อีกเช

​“แอลฟ่าแอบป้าดาอยู่ในห้องแต่งตัวค่ะ” ฉันบอกป้าดาด้วยน้ำเสียงสั่นเพราะกำลังร้องไห้อยู่ บางคนอาจจะว่าฉันบ้าที่กล้าบอกป้าดาแบบนั้นแต่ฉันอยากรู้ว่าแอลฟ่ากำลังคิดอะไรอยู่ ถึงได้ร้อนรนหาที่หลบขนาดนั้นถึงได้บอกไง“พิมเธอนั่งรอตรงนี้ก็ได้นะฉันขอไปจัดการไอ้ตัวดีก่อน มิลค์พาป้าเข้าไปหน่อยลูก” คุณป้าดาบอกแม่ฉันแล้วก็บอกฉันต่อทันทีฉันเลยเดินนำป้าดาเข้าไปในห้องนอน“เอ่อ...ป้าดาคะ คือแอลฟ่าไม่ให้มิลค์บอกความจริงว่าเขาอยู่ที่นี่นะคะ เขาจะว่ามิลค์ไหมคะที่บอกป้าดา” ฉันถามป้าดาทันทีแต่ด้วยน้ำเสียงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“จ้ะ ไม่เป็นไร มันไม่กล้าว่าหนูหรอก” ป้าดาหันมาบอกก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวด้วยตัวเอง“ออกมาแอลฟ่า” ป้าดาเปิดประตูเข้าไปก็พูดเสียงเย็นยะเยือก แต่ห้องนี้มันมีแต่ความเงียบ เงียบจนเหมือนไม่มีใครแอบอยู่“แม่รู้ว่าแกอยู่ที่นี่ ออกมาซะ” ป้าดาพูดขึ้นอีกครั้งแต่ทุกอย่างกลับอยู่ในความเงียบเหมือนเดิม แอลฟ่าช่างมีความสามารถในการซ่อนตัวจริงๆ นะคะฉันเพิ่งรู้ เงียบมากจนไม่ได้ยินเสียงหายใจเลย ทุกอย่างในห้องนี้ก็นิ่งมากด้วยไม่มีอะไรขยับเลยป้าดาไม่พูดอะไรต่อแต่เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าทีละบานเพื่อหาตั